Verbum fictum a lineis inanibus ( id est: _ _ ) repraesentatur, ut numerus verbi litterarum clariter videatur. Littera recta coniecta, primus eam in lineam scribit; littera mendosa autem electa, primus eam pingit unum membrum diagrammatis hominis pensi delineat. In exemplo dato, lusor verbum latrare coniectare affectat, sine strategemate:
1
Verbum:
_ _ _ _ _ _ _
Errores:
Z
Coniectio:
Z
2
Verbum:
_ _ _ R _ R _
Errores:
Z
Coniectio:
R
3
Verbum:
_ _ _ R _ R E
Errores:
Z
Coniectio:
E
4
Verbum:
_ _ _ R _ R E
Errores:
Z, F
Coniectio:
F
5
Etc., etc...
Concludetur ludus si:
Alterus vel omnes litteras verbi vel verbum integrum conicit.
Diagramma hominis pensi est perpictum, omnibus coniectionibus occidentibus.
Quomodo ludatur
Plerumque 6 coniectiones lusori dantur prius quam homo est suspensus (sicut in pictura ad summam paginam), sed multae sunt variationes (sicut in secundo diagrammate, in qua lusor 14 electiones habet).
Origines hius ludi male cognoscuntur:
"Origines hominis suspensi sunt obfuscatae, at in temporibus Victorianis oritus fuisse videtur."
–Antonio Augarde, The Oxford Guide to Word Games (Prelum Universitatis Oxoniensis).
In lingua Caesaris, litterae 12 vulgissimae sunt: e i t u a s r n o m c p.[1]
Si lusor verbum coniectare non potest, ratio bona esset litteras maxime scriptas eligere.
Cave autem contra: eamdem rationem qui verbum finxit adhibeat, verbum cum litteris rarioribus (sicut zephyrus) eligens.
Hoc in ludi exemplo, verbum coniectandum est pendens, et lusor strategemate secundum litterarum frequentiam machinato utitur:
_-_2.gif)
