sil

 Binêre herwiha: sîl, şil, û şîl

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /sɪl/
• Kîtekirin: sil

Rengdêr 1

sil

1. xeyidî, xeyidandî, enirî, enirandî, hêrs, tûre, aciz
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. kûvî, kovî, tirsonek, bizdok, behecok
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
3. çarbirsî, çavbirçî, xwere
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ji wêjeya klasîk

• Min xwîn bi co têtin ji dil
  Ew baziyê bê tor û sil
  Dakefte nêv tora qizil — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: سل‎

Jê

• (lêker) sil bûn
• (lêker) sil kirin
• (navdêr) silbûn
• (navdêr) silkirin
• (rengdêr) silbûyî
• (rengdêr) silkirî
• silandin
• silandî
• silbar
• silbarî
• silber
• silberî
• silî
• silîn
• silker
• silkerî
• siloke

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

Rengdêr 2

sil

1. nexweşiyek e, sihên mirovan digire.
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Werger

• Erebî: ^?السحاف‎
• Farisî: ^?زود قهر‎, ^?شکمو‎ → fa, ^?فضله گاو‎
• Îngilîzî: alienation → en, driving apart, pneumonia → en^?angry → en, ^?glum → en, ^?grumpy → en, ^?sulky → en, ^?sullen → en
• Tirkî: ^?gergin → tr, ^?küskün → tr, ^?rencide → tr

Rengdêr 3

sil

1. kesên ku guhên wan rind seh dikin, ji dûr ve dibihîsin.
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Werger

Navdêr

sil nêr

1. zibil, peyn, kuşpil, rîx, kersil, sahîsilop, pîsatiya heywanan, gûyê heywanan
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Gotinên pêşiyan

• lê lê búkê, çav bi kil, dora malê tijî sil

Etîmolojî

Sivikkirina zibil, ji erebî زبل‎ (zibl). Bo ketina B bide ber "til, tilî, tibl".

Jê

• kersil

Werger