kend

Kurmancî

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	kend	kend
Îzafe	kenda	kendên
Çemandî	kendê	kendan
Nîşandera çemandî	wê kendê	wan kendan
Bangkirin	kendê	kendino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	kendek	kendin
Îzafe	kendeke	kendine
Çemandî	kendekê	kendinan

kend mê

1. (erdnîgarî) cihê kûr yê navbera du cihên bilind
   (bi taybetî navbera du zinaran yan rizdeyan)
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: که‌ند‎

Bide ber

• xendek

Jê

• kendal
• kendalî
• kendalk
• kendav
• kendavî
• kendavk
• kend û kosp

Etîmolojî

Ji zimanên îranî, hevreha kurmancî xendek, farisî کنده‎ (kendê), کندگ‎ (kendeg), خندق‎ (xend) û خندك‎ (xendek), pehlewî kendeg. خندق‎ (xendeq) ya erebî û hendek ya tirkî ji zimanên îranî hatine wergirtin.

Werger

• Farisî: چاله‎ → fa, خندق‎ → fa
• Îngilîzî: abyss → en, fosse → en, trench → en, gap → en, ravine → en, ditch → en, ^?rut → en, ^?moat → en
• Tirkî: koyak → tr, arğ → tr, hendek → tr, ark → tr, mani → tr, yükselti → tr