gerek

Kurmancî

Rengdêr 1

gerek, r-ya nerm, k-ya nerm

1. Tişta/ê bêyî wê / wî nabe.

   Hevmane: pêdivî, pêwîst, hewce, lazim, divê

   • Gerek tu bi lez herî mekteba xwe. Ger vê carê jî tu ji dersên xwe bimînî, wê bavê te li te bixe. — (Firat Cewerî, Girtî, Weşanên Nûdem, 1986)

Herwiha

• gere

Jê

• (lêker) gerek bûn
• (lêker) gerek kirin
• (navdêr) gerekbûn
• (navdêr) gerekkirin
• (rengdêr) gerekbûyî
• (rengdêr) gerekkirî
• gerekî
• gerekîtî
• gerektî

Etîmolojî

Ji tirkî , hevreha mongolî (, “ferman, emir”).

Werger

• Almanî:  → ,  → , ^? → 
• Erebî: ^?‎ → 
• Farisî: ‎ → , ‎ → , ‎ → 
• Îngilîzî:  → ,  → ,  → ,  → ,  → ,  → ,  → ,  → , ^? → , ^? → , ^? → 
• Tirkî:  → ,  → ,  → ,  → ,  → ,  → ,  → ,  → ,  → ,  → ,  → 

Rengdêr 2

gerek, r-ya req

1. (ava şêlî, ne zelal) Guhartoyeke girik.
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Tirkî

Bilêvkirin

• Deng^ⓘ
• Deng (Îzmîr, Tirkiye)^ⓘ

Navdêr

1. divê, pêwist, hewce, gerek
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]