ជ័យជេស្ឋាទី៤
From Wikipedia, the free encyclopedia
ជ័យជេស្ឋាទី៤ ឬ អង្គស្ងួន (អង់គ្លេស: Chey Chestha IV) or (Ang Snguon) (ប្រ.ស|គ.ស ១៧០៩-១៧៥៥) រជ្ជកាលគ្រងរាជ (គ.ស ១៧៤៩-១៧៥៥) ក្រោយធ្វើពិធីរាជាភិសេកគ្រងរាជសម្បត្តិផ្លូវការណ៍ នៅរាជធានីឧដុង្គ ព.សករាជ ២២៩៣ ត្រូវនិង គ.សករាជ ១៧៤៩ ត្រូវនិង មហាសករាជ ១៦៧២ ទ្រង់មានព្រះនាមហៅថា ព្រះបាទសម្ដេច ព្រះរាជឱង្ការ ព្រះស្រីជ័យជេស្ឋាធិរាជ រាមារធិបតី ព្រះបរមបរពិត្រ ព្រះអង្គជាបុត្រាពៅ នៃ ព្រះធម្មរាជាទី៣ ទ្រង់ឡើងសោយរាជដោយមានការអញ្ជើញពីក្រុមមន្ត្រី ហើយទ្រង់បានទទួលការគាំទ្រពីប្រទេសសៀមផងដែរ ។[1] [2]
ព័ត៌មានសង្ខេប
ជ័យជេស្ឋាទី៤ | ||||
រជ្ជកាល | ១៧៤៩-១៧៥៥
រាជាណាចក្រកម្ពុជា | |||
គ្រងរាជ | ១៧៤៩ | |||
រាជសម័យ | សម័យកាលឧដុង្គ | |||
ព្រះនាមពេញ | ព្រះបាទសម្ដេច ព្រះរាជឱង្ការ
ព្រះស្រីជ័យជេស្ឋាធិរាជ រាមារធិបតី ព្រះបរមបរពិត្រ | |||
មរណៈនាម | មិនមានកំណត់ត្រា | |||
ក្សត្រមុន | រាមាធិបតីទី២ | |||
រាជបន្ត | រាមាធិបតីទី២ (រជ្ជកាលទី២) | |||
សន្តិវង្ស | រាជវង្សឧដុង្គ | |||
ប្រសូត្រ | ១៧០៩ | |||
បុត្រ | អង្គអេង | |||
ចូលទីវង្គត់ | ១៧៥៥ | |||
ជំនឿសាសនា | ពុទ្ធសាសនា និកាយថេរវាទ
(Buddha Theravada) |
បិទ