Көне түркі жазбалары немесе Орхон-Енисей жазбалары — б.з. V ғ. — X ғғ аралығындағы түркі тайпаларының тасқа қашап жазған жазбалары.
Зерттелу тарихы
Ескерткіштер туралы мәліметтер тұтқынға түскен швед офицері Иоганн Страленбергтің жазбаларында кездеседі, ол Енисей өзенінің бассейніндегі белгісіз жазулар бар тастар туралы хабарлаған; бұл туралы ғалым Мессершмидт те мәлімет береді.
Уақыт өте келе бұл ескерткіштер туралы мәліметтер жиналғанымен, оларды ешкім оқи алмады. Бұл ескерткіштерді қалдырған халық туралы ешкім білмеді. XIX ғасырдың бірінші ширегінде Григорий Спасский өзі шығарған «Сібір вестнигі» журналында сол уақытта жиналған бұл тастар туралы мәліметтерді жариялады. Оның бұл мақаласы латын тіліне аударылып, басқа елдердің ғалымдарына қолжетімді болды.
1889 жылы фин ғалымдары енисей жазуларының атласын басып шығарды. Бұл ескерткіштердің алфавиті ашылмай тұрып, фин ғалымдары енисей мәдениетінің ескерткіштерін фин халқына тиесілі деп санаған.
Кейіннен белгілі болғандай, бұл пікірлер қате болып шықты. Сол 1889 жылы орыс зерттеушісі Н. М. Ядринцев бұрынғы белгісіз жазулары бар ескерткіштердің табылған жерлерінен алыста — Моңғолияда, Қошо-Цайдам алқабында, Орхон өзенінің жағасында (Селенгаға, ал Селенга Байкалға құяды) — енисей ескерткіштерімен салыстырғанда әлдеқайда үлкен ескерткіштерді тапты және бұл жазулар екі түрлі мәнге ие болды. Бұл ескерткіштерде белгісіз таңбалармен қатар қытай жазулары да болды. Осы «қытайлық» мәтіндерден, мысалы, бір (екі мағыналы) ескерткіштің 732 жылы түркі қағаны мен оның ағасына арналып қойылғаны анықталды.
Егер бұрын Енисей өзенінің бассейнінде табылған бұл белгісіз жазулары бар ескерткіштер енисейлік деп аталған болса, енді Н. М. Ядринцевтің табыстарынан кейін оларды орхондық немесе орхон-енисейлік деп атай бастады
Н. М. Ядринцевтің ізін жалғастыра отырып, 1890 жылы Орхон өзеніне, Моңғолияға фин археологиялық экспедициясы аттандырылды, ал 1891 жылы сол жерге Санкт-Петербургтен Ғылым Академиясының мүшесі академик В. В. Радлов басқарған экспедиция жіберілді.
1892 жылы осы екі экспедицияның нәтижелері жарияланды, ол екі үлкен атлас түрінде шықты, онда белгісіз жазулардың суреттері, қирандылардың жоспарлары, географиялық карталар және т.б. бар еді. Енді ғалымдар бұл белгісіз жазуларды толықтай оқуға мүмкіндік алды.
Бұл ескерткіштерді дат ғалымы профессор Вильгельм Томсен 1893 жылы оқи алды. Біздің академик В. В. Радлов та бұл жазуларды дешифрлеумен айналысты және В. Томсенге қарағанда кейбір әріптерді ертерек аша алды. Егер В. Томсенге дейін ғалымдар бұл белгісіз жазуларды Енисейден Орхонға дейінгі жазбалар арқылы белгілі алфавит белгілерінің көмегімен оқып келсе, профессор В. Томсен мүлде басқа жолмен жүрді. В. Томсен барлық алфавиттерді елемей, әріптердің өзара қатынасын терең зерттеуге тырысты. В. Томсен үшін кейбір әріптердің басқа әріптермен бірге жиі кездесетінін байқау маңызды болды, ал басқалары олай емес еді. Бұл В. Томсенді әріптерді алдыңғы және артқы қатардағы дыбыстардың саны бойынша екі сыныпқа бөлуге әкелді.
Бұл ой оны түркі тілдеріне жақындатты. В. Томсен белгісіз әріптерді зерттей отырып, орхон жазбаларынан «түрік», «тәңір» және басқа да сөздерді анықтай алды, және ақырында, 1893 жылғы 25 қарашада, ол Енисей мен Орхон жағалауындағы бұрын белгісіз жазулардың толық алфавитін тапты.
В. В. Радлов В. Томсеннің ашқан жаңалығын пайдаланып, осы үлкен жазулардың алғашқы аудармасын жасады. Н. М. Ядринцев ашқан Орхон жағалауындағы ескерткіш түркі қағаны Мойыншораға (734 жылы қайтыс болған) және оның інісі Күлтегінге (732 жылы қайтыс болған) арналғаны белгілі болды. Осылайша, көшпелі мемлекеттердің тарихы үшін жаңа дереккөз табылды, бұған дейін тек қытай жылнамаларынан ғана мәлімет алынған еді.
Бұл ескерткіштерден этнографиялық тұрғыдан да көптеген материал алуға болады. Алдымен, олар діни әдет-ғұрыптармен байланысты. Ханның қабір тасы әдетте қайтыс болған ханның бейнесімен безендірілген, обелиск жанында жиі қойылатын тастар — біз археологияда "тас мүсіндер" деп атайтын адамдардың бейнелері тұрғызылған.[1]
Осылайша, бұл өлтірілгендердің өз жеңімпазымен о дүниеде байланысы бекітілген. Ескерткіш мәтіндерінен VIII ғасырдағы түріктердің бүкіл мемлекеттік құрылымымен, олардың дінімен және т.б. танысуға болады.
Қызығы, ескерткіштерде мынадай сөз тіркестері кездеседі: «Оған (яғни ескерткішке) қарап, сендер, даңқты түрік басшылары мен халық, біліңдер...», «Оған қарап, есте сақтаңдар...» және т.б. Демек, ескерткішті жасаушылар оны оқитын түріктерге арнап, оларға өз жазбаларында жүгінген.
1891 жылы Онин өзенінің бойында Н. М. Ядринцев үлкен ескерткіш ашты, ол «Онин ескерткіші» деп аталады.
1897 жылы Д. А. және Е. Клеменц Селенга өзенінің бойындағы Налайха пошта станциясында Тоныкөкке арналған үлкен ескерткіш тапты, ол үш түрік қағанының кеңесшісі болған: Елтеріс (692 ж. қайтыс болды), Қапаған (716 ж. қайтыс болды) және Мойыншор (734 ж. қайтыс болды).
1896–1897 жылдары Талас өзенінің бассейнінде (Қазақ Республикасы), Аулие-ата қаласының (қазіргі Жамбыл қаласы) маңында В. А. Каллаур және фин археологы Гейкель (Мунк және Доннермен бірге) руналары бар бес тасты (V—VI ғғ.) тапты. Оларды В. В. Радлов, П. М. Мелиоранский, А. Гейкель, Ю. Немет және С. Е. Малов аударып, жариялады.
Оңтүстікқырғыз далаларынан Мемлекеттік Эрмитажда руналық белгілері бар тастар мен саз құмыралар табылған. Руналар табақтарда, құмыраларда, иіру аспаптарында және т.б. Алтай, Хакасия және Тува аймақтарында кездеседі.
Бурятияда руналық жазуы бар екі тас иіру аспабы табылды. Жазуды М. Резанен және С. Е. Малов оқыған.
1799 жылы Венгрияның Әулие Николай ауылында руналық жазуы бар алтын ыдыстар табылған үлкен қазына табылды. Жазудың әріптері талас ескерткіштерінің әріптеріне ұқсас болды. Алтын ыдыстардағы жазуды профессор Ю. Немет оқыған. Ол бұл жазуды X ғасырдың басына жатқызды және оны печенегтерге тиесілі деп санады.
Мемлекеттік Эрмитажда Ачик-таш (қазіргі Александр, қазір Қырғыз жотасы) ауылынан руналық белгілері бар ағаш таяқша сақталған. Түркі руналық жазуы сияқты жазу үшін ең қолайлы материал ағаш болар еді, бірақ уақыт бұрынғы осындай жазбалардың ағаш секілді әлсіз материалдарда сақталуына кедергі келтірді деп ойлауға болады. Бұл таяқша — осындай жазудың жалғыз үлгісі болып табылады. Таяқшадағы жазуды С. Е. Малов оқыған.
1914—1918 жылдардағы бірінші империалистік соғыс алдында Қытай Түркістанында жүргізілген археологиялық қазбалар нәтижесінде түркі руналары бар қағаз фрагменттері табылды.
Сонымен қатар, А. Стейн тауынан Дунхуанда табылған кішкентай кітапша (100 бетке дейін) Томсенмен аударылған. Бұл шығарма шамандық мазмұнда болған: жоралғылар мен белгілер түркі руналарының ең көне фрагменттері сақталған.
Академик С. Ф. Ольденбург Турфан оазисінен түркі руналарымен жазылған бір құқықтық құжатты алып шықты. Ескерткіш академик В. В. Радловтың басшылығымен жарияланып, аударылды.
Турфан оазисінен алынған руналары бар бірнеше қағаз фрагменттері (Турфан және Идикут-шехри ауылдарынан) Прус археологиялық экспедициясы арқылы табылған. Фрагменттердің мазмұны манихейлік сипатта, бір жапырақта тастардың сиқырлы қасиеттерінің сипаттамасы (сиқырлы минералогия) бар — бұл мәтіндер В. Томсен, А. Лекок және Ф. В. К. Мюллер арқылы жарияланды.
Орхон-Енисей жазбаларының мазмұны
Бұл жазулардың жалпы көлемі ұзақ. Қазіргі өлшеммен алғанда орта көлемдегі кітапты құрайды. Көптеген тарихи, мәдени, жағырапиялық, саяси деректер бар, сол кездегі халықтың өмірінен, таным-түсінігінен, дүниетанымы мен салт-дәстүрінен хабар береді. Тарихи оқиғалар тізбегі Ұлы қағандардың жорықтары жыраулық-жорықтық үлгідегі әдемі, көркем тілмен баяндалған. Сондықтан көптеген зерттеушілер оларды көркем шығармаларға жатқызады. Жазбаларды Көне Түркілер мен Көк Түркілер дәуіріндегі болған оқиғалар сипатталып, жағырапиялық атаулар, сол кездегі тайпалардың атаулары мен орналасу, таралу аймағы көрінеді. Өкініштісі, Түркі жазба ескерткіштері манихейшіл Ұйғыр қағандығы кезінде аяусыз қиратылған.
Орхон-Енисей жазбалары Шығыс Түркі қағанатының қағаны Білге мен оның інісі Күлтегін қабірлеріне қойылған орасан зор құлпытастарға қашап жазылған жыр жолдары болып шықты. Тасқа жазылған ескерткіштерде негізінен Түрік қағанаты, оны билеген қағандар, олардың ерлігі жайында сөз болады. «Күлтегін» және «Тоныкөк» жырлары өткен дәуірден нақты мәлімет беруге арналған тарихи деректер. «Күлтегін» жырының басты идеясы – Күлтегін батырды Түрік қағанатының құдіретті тұлғасы етіп көрсету. «Күлтегін» жырының авторы – Йоллығтегін Түрік қағанатының күш қуаты артты, жері барынша кеңіді, ел тұрмысы түзелді.
Орхон-Енисей жазбаларының енді бір ескерткіші - Тоныкөк құлпытасындағы жырлар. Онда да сол кездегі түркілердің өмірінен мағлұмат беретін он төрт жол жазылған. Түркі халқының табғаштарға тәуелді болып қалу тарихы, азат қалған түркілердің бірігуі, қаған сайлауы, Тоныкөктің ықпалымен Елтерістің қаған болуы, Оғыз мемлекетінің тыңшылары түркілерге қауіп төндіргені, қарсыластармен болған шайқастар, анталаған жаудың бетін қайтаруда Тоныкөктің ерлігі, ұрыс-шайқастардың жүргізілуі, түркілердің түрлі тайпалармен жауласу жолдары баяндалып, Тоныкөкті мадақтау берілген.
Жырға арқау болған негізгі мәселелер - елдің тәуелсіздігі, береке-бірлігі. Күлтегін жырында сегіз оқиға баяндалған.
- Біріншісінде, қағанның өз халқына қарата айтқан үндеуі,
- Екіншісінде Түрік Қағанаты жерінің кеңдігін суреттейді,
- Үшіншісінде түркілердің әскери жорықтары,
- Төртіншісінде көршілес табғаштардың қастандық әрекеттері туралы әңгіме,
- Бесіншісінде табғаш тайпасымен қатысу түркілерге қауіпті екендігі жөнінде,
- Алтыншысы түркі халқының болашақты болжай алмауына өкіну,
- Жетіншісі түркі халқының даңқын асырған қаған жөнінде,
- Сегізіншісінде осы ескерткішті жыр қып жазуға түрткі болған жағдайларға тоқталады.
Түрік қағанаты тарихында Тоныкөк тұлғасы ерекше орын алады. Ол Елтеріс қаған, Бөгі қаған және Білге қағандарға кеңесші болған. Тоныкөк ел қамын ойлаған ақылгөй, дана қарт. Түрік қағанатына төрт жағынан жау қаптағанда, Тоныкөк ақыл кеңесімен де, тапқыр сөзімен де, батырлық істерімен де қағандарға көмектесіп отырды. Орхон жазба жәдігерліктері ішінде «Тоныкөк» жыры ерекше орын алады. Бұл жырдың авторы бөлек, оны Тоныкөктің өзі жазған деген болжам бар. Екіншісі – руна жазуындағы бұл жәдігерліктерді поэзиялық туындыға тән барлық белгілері бар, ежелгі түркілердің өзіндік әдеби дәстүріне негізделген көркем туынды деп таныды.
Көне Түркі жазуларының жалпы сипаттамасы
Көне Түркі жазулары немесе Көне түркі алфавиті - дыбыстық жазу түрі, яғни сөздегі дыбыстарды таңбалап жазады. Негізінен 6-10 ғасырларда үлкен аймаққа таралған Көне Түркі жазуларын ғалымдар үш топқа бөліп қарайды:
- Енисей ескерткіштері.
- Талас ескерткіштері.
- Орхон ескерткіштері.
Орналасу жері болмаса, бұлардың қолданылған жылдарының айырмасында және жалпы жазу таңбаларының қолданылуы арасында елеулі айырмалар жоқ. Алайда Түркі жазбаларының жазылу мерзімдеріне қарағанда алғашқы Енисей-Лена бойынан, Сібірден, Байкал аймағынан Моңғолия далаларына, Орхон жеріне, одан Қазақстан мен Қырғызстан, Шыңжаң жеріне қарай біртіндеп таралғанын көрсетеді. Ал жазылу үрдісі, таңбаларының қолданылуы ұқсас, оқылуы біркелкі.
- Енисей ескерткіштеріне Енисей бойынан және Тува, Хакас, Алтай республикаларының (бәрі де Ресей құрамындағы Түркі республикалары) аймағынан және Ресейдің батыс сібірде орналасқан Жаңасібір (Новосибирск) облысы мен Ертіс бойынан табылған жазулар жатады. Оның қолданылған, жазылған жылдары 5-7 ғасырлардың аралығы. Бұл аймақтан табылып отырған көне Түркі жазба ескерткіштердің жалпы саны қазіргі кезде шамамен 150-дей.
- Талас ескерткіштері. Бұл аймақтағы жазулар Оңтүстік Қазақстан, Жетісу, Сыр бойы мен Қырғызстан аймақтарына таралған, соның ішінде көп шоғырланған жері қазіргі Жамбыл облысында. Қолданылған мезгілі бірыңғай 8 ғасыр. Ескерткіштердің жалпы саны шамамен 20 шақты.
- Орхон ескерткіштері. Моңғолиядағы Орхон, Селенг, Тола өзендерінің бойынан және Ресейдегі Минусинск ойпатынан табылған ескерткіштер жатады. Қолданылған мезгілі 7-8 ғасырлар. Ескерткіштердің жалпы саны 30 шақты. Алайда ең көлемді, ұзақ мәтінді жазбалар осы топқа жатады. Бұның ішінде тарихи құндылығы жағынан «Құтлығ қаған», «Білге қаған», «Күлтегін», «Тоныкөк», «Күлі Чор» және «Мойын Чор» ескерткіштерінің орны ерекше. Яғни Көне Түркі жазулары 5-8 ғасырлар аралығында Сібір, Моңғолия, Шыңжаң, Қазақстан, Қырғызстан және Оңтүстік Ресей жерінде кеңінен қолданылғаны туралы қорытынды шығаруға болады. Бұл көрсетіліп отырған тарихи мезгіл (5-8 ғасырлар) мен оның таралған үлкен аймағы Ұлы Түркі қағандығы, одан бөлінген Батыс және Шығыс Түркі, Түргеш, Хазар қағандықтары мен Көк Түркілер (Екінші Түркі қағандығы) мемлекеттерінің аумағы мен өмір сүрген дәуіріне сәйкес келеді. Бұдан басқа қазіргі ғылымға Көне Түркі жазуларының Тибет аймағындағы және Еуропалық даладаларғы нұсқалары белгілі.
Көне түркі жазба ескерткіштері
Көне түркі жазуы, түркі руникалық жазба ескерткіштері – 7–9 ғасырлардағы көне түркі ойма жазулары мен қолжазбалары, көне түркі әліпбиіндегі әр алуан мәтіндер. Көне түркі жазба ескерткіштері арқылы қазіргі түрік халықтарының көне тілін, тарихын, этногенезін, географиясын, рухани мәдениетін, жазба дәстүрін, әдет-ғұрыптары мен дүниетанымын білуге болады.
Иссык жазба ескерткіш— сақ дәуірінен қалған жазба ескерткіш (б. з. д. 5—4 г.). 1970 ж. Ӏле өңірінің тау бектеріндегі Есік қаласы іргесіндегі Сақ заманынан қалған үлкен қорымнан алтынға бөленген жауынгер мәйіті және оның түрлі заттары, сонын ішінде жұмбақ жазуы бар күміс тостағанша табылған. Оның сырт жағына руна тәріздес 26 таңба ойылып жазылған. Ескерткіштің құндылығы — біріншіден, ертедегі Қазақстан жерін мекендеген сақ тайпаларының тілі көне түркі тілі екендігін, екіншіден, бұдан 2500 жыл бұрын түркі тектес тайпалардың әліпбилік жазуы болғанын дәлелдейді:
Могoилян жазба ескерткіш — Орхон өзені бойынан табылған көне түркі ескерткіші (7 ғасырдың соңы). Ескерткіш Құтлұғ(Қабаған) қағанның баласы Могилянға арналған, мәтінін жазған Иоллығ Тегін, оны тапқан Н. М. Ядринцев, алғаш рет оқыған В. В. Радлов. Жазуда Могилянның, Күлтегіннің, Тоныкөктің жорықтары баяндалған.
Мойунчур ескерткіші — Орхон-Енисей көне түркі жазуымен 759 ж. жазылған ескерткіш. Оны Солтүстік Моңғолияда 1909 ж. тапқан Г. И. Рамстедт. Ол — ескерткіш мәтінін немісше аударып, 1913 ж. жариялаған. Бұл еңбекті Н. Оркун түрік тіліне, С. Е. Малов 1959 ж. орыс тіліне аударып жариялаған. Ескерткіш "Селенге тасы" деп те аталады. Мойун-чур сол кездегі ұйғыр мемлекетінің ханы болған. Ескерткіш мәтінінде жер-су, адам, тайпа, халық (ұйғыр, оғыз, тоғыз, татар, қырғыз, түркеш, түрік, соғды, қыпшақ т.б.) атаулары кездеседі. Ескерткіште әңгіме оғыз тайпасының өкілі атынан баяндалады.
Орхон ойма жазулары — Моңғолияның Орхон, Селенге өзендері бойынан табылған көлемді әдеби мұралар, хан әулетінің құлпытастары, 7—8 ғғ. жазылған көне түркі руникалық ескерткіштері болып табылады. Оған Білге қаған, Күлтегін, Тоныкөк, Күлі-чур, Мойун-чур т.б. ескерткіштер жатады. Ескерткіштер мен ондағы жазбаша деректерді ашып жариялаған — Н. М. Ядринцев, В. Томсен, В. В. Радлов.
Соңғы отыз жыл ішінде Қазақстан жерінде де Көне түркі жазба ескерткіштерінің бар екендігі анықталды. Талас бойынан (Жамбыл облысы) төртбұрышты тас мөр мен дөңгелек тастың жарты сынығына бедерленген руникалық ойма жазулар, Іле бойынан (Алматы облысы) жартастарға қашалған руникалық жазу үш жерден табылды. Осы өңірден жүзіктегі руникалық жазу да анықталды. Сыр бойында (Түркістан облысы) ескі кенттердің орнынан табылған саз балшықтан күйдірілген дөңгелек алқа, құмыра сияқты ойылған руникалық жазулар белгілі болды. Ертіс өңірінен екі қола айнадағы руникалық ойма жазудың (Шығыс Қазақстан облысы) бірін А.Н.Бернштам 1948 жылы жариялады. Сондай-ақ 1985 жылы Шығыс Қазақстаннан жартасқа қашалған руникалық жазу, ал 1987 жылы бауға тағылған мөрдің табанына ойылған руникалық жазу табылды Жайық өңірінен (Ақтөбе облысы) анықталған қола айнадағы руникалық жазу 1986 жылы жарияланды. К. т. ж. е-нің тілін зерттеп, зор үлес қосқан ғалымдар – В. Томсен, Радлов, П.М.Мелиоранский, В.Банг, Г.И.Рамстед, А.Габэн, С.Е.Малов, В.М.Насилов, И.А.Батманов, А.Н.Кононов, Дж.Клоусон, Т.Текин, т.б.[2]
Көне Түркі әліппесі
| Қолдануы | Нышандар | Транслитерация және транскрипция | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| дыбыстылар |  |
a, e | /a/, /e/ | |||||
 |
ı, i | /ɯ/, /i/ | ||||||
 |
o, u | /u/, /o/ | ||||||
 |
ö, ü | /ø/, /y/ | ||||||
| дыбыссыздар | тіркесуі | дыбыстылармен: (¹) — жуан, (²) — жіңішке ретімен |
 |
 |
B¹ | /b/ | B² | /b/ |
 |
 |
D¹ | /d/ | D² | /d/ | |||
 |
 |
G¹ | /ɣ/ | G² | /g/ | |||
 |
 |
L¹ | /l/ | L² | /l/ | |||
 |
 |
N¹ | /n/ | N² | /n/ | |||
 |
 |
R¹ | /r/ | R² | /r/ | |||
 |
 |
S¹ | /s/ | S² | /s/ | |||
 |
 |
T¹ | /t/ | T² | /t/ | |||
 |
 |
Y¹ | /ʤ/ | Y² | /ʤ/ | |||
| тек (¹) — Q тек (²) — K |
 |
 |
Q | /q/ | K | /k/ | ||
| барлық дыбыстылармен |
 |
-Ç | /ʧ/ | |||||
 |
-M | /m/ | ||||||
 |
-P | /p/ | ||||||
 |
-Ş | /ʃ/ | ||||||
 |
-Z | /z/ | ||||||
 |
-NG | /ŋ/ | ||||||
| тіркелімдер | + дыбысты |  |
IÇ, ÇI, Ç | /iʧ/, /ʧi/, /ʧ/ | ||||
 |
IQ, QI, Q | /ɯq/, /qɯ/, /q/ | ||||||
 |
 |
OQ, UQ, QO, QU, Q |
/oq/, /uq/, /qo/, /qu/, /q/ |
ÖK, ÜK, KÖ, KÜ, K |
/øk/, /yk/, /kø/, /ky/, /k/ | |||
| + дыбыссыз |  |
-NÇ | /nʧ/ | |||||
 |
-NY | /nʤ/ | ||||||
 |
-LT | /lt/, /ld/ | ||||||
 |
-NT | /nt/, /nd/ | ||||||
| сөзбөлу нышаны |  |
жоқ | ||||||
| (-) — тек сөз аяғында | ||||||||
«Алтын ғасыр» кезіндегі (VIII ғ. б.з.) әліппеге 38 таңба және сөзбөлу нышаны кіреді. Жазу бағыты дерелей, оңнан солға. Жіңішке мен жуан дыбыстылары жазуда айырылмайды, дыбыссыздардың бір бөлшегі артынан жіңішке не жуан дыбысты келгенін сыңар нышандармен белгіленген.
Сөз бөлу нышаны сөз арасына қойылады, сөйлем соңы белгіленбейді. Бас-кіші әріпке айырылмайды.[3]
— жазба
T²NGR²I — транслитерация
/teŋri/ — транскрипция
teñri — латын жазуымен
Тағы қараңыз
Сыртқы сілтемелер
- Түрк бітіг
- Köktürkische Schrift, Türkische Runen
- Orkhon Inscriptions complete text Мұрағатталған 11 сәуірдің 2012 жылы.
Дереккөздер
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
