Темірғали Нұртазин

Темірғали Нұртазин (29.12.1907, Ресей, Қорған қаласы – 10.4.1977, Алматы қаласы) – филология ғылымының докторы (1963), профессор Ленинград журналистика институтын (1935, қазіргі Санкт-Петербург) бітірген.

Жұмыс жолы

Солтустік Қазақстан облысында мұғалім, ұжымшар төрағасы (1928–1930), Солтүстік Қазақстан облысы партия коммитетінде бөлім меңгерушісі (1932–1933), «Қарағанды пролетариаты» облысы газетінде редактор (1935–1937), драма театрының директоры болды (1937–1943).
1943 жылдан өмірінің соңына дейін ҚазПИ (қазіргі ҚазҰПУ) мен ҚазМУ-да (қазіргі ҚазҰУ) аға оқытушы, доцент, профессор қызметтерін атқарған. 1960 ж.

Ғылыми еңбектері

«Жазушы және өмір» атты кітабы бойынша докторлық диссертация қорғаған. 1932 жылы "Жүргізуші" атты өлеңдер жинағын шығарған. 1943 жылдан бастап әдеби сынмен айналыса бастады, Орысшада қазақшада жазған. Қазіргі уақыт туралы көптеген шығариалардың, очерктердің, оқиғалардың авторы

Шығармалары

Нұртазин зерттеулерінің басты бағыты Абай, Б.Майлин, С.Мұқанов шығармаларын талдау болды. Бірнеше кітаптың авторы:

• Шеберлік туралы ойлар, А., 1968
• Қазақ совет әдебиеті (оқулық), А., 1971^[1]
• Машинист 1932
• Сборник рассказов 1953
• Мұрат 1958
• Адам бекерге жасамайды 1965
• Ауыл тыныс 1973^[2]

Дереккөздер

1. "Қазақ энциклопедиясы"
2. Ілияс Жансүгіров: Энциклопедия. Алматы. «Кітап» баспасы 2019. 117-бет.