From Wikipedia, the free encyclopedia
Сыни ойлау (кейде Критикалық ойлау, ағылш. Critical thinking) — ойлаудың ерекше бір түрі болып, фактілерді анализдеу арқылы тұжырым қалыптастыру.[1] Бұл ұғым күрделі және әртүрлі анықтамаларға ие, ол негізінен рационалдылықты, скептикалықты, сыңаржақтылықсыз анализдеуді және фактілікік дәлелдерді тексеруді қамтиды. Сыни ойлау дегеніміз өз-өзін басқаратын, өз-өзін тәрбиелейтін, өз-өзін бақылайтын және өз-өзін түзететін ойлау формасы.[2] Оның алғышарты сананы кемелдендірудің қатаң стандарттарына келісу және оларды сергек қолдану болмақ. Сыни ойлау тиімді қарым-қатынас жасау мен проблемаларды шешу қабілеттерін меңгеруді талап етеді, сондай-ақ болмысымыздағы табиғи эгоцентризмді[3][4] және социоцентризмді жеңуді міндеттейді.
Сыни ойлау терминіні халықаралық термин жүйесінде ойлаудың "критикалық" түрі ретінде аталады, ол яғни грек. κριτικός = kritikos = "сын", "бағалау", "тексеру", тб. көп мағыналы сөзден шыққан; мұндағы "сын" ұғымы күнделік тұрмыстағы "айыптау" мағынасында емес, интеллектуалды қабілетті білдіреді, әрі "бағалау", "анықтау", "пайымдау", және "ажырата білу" секілді мағыналарға ие.[5] Сыни ойлаудың[6] интеллектуалды негізі бейне оның этимологиясы секілді өте ежелгі заманға барып тіреледі, яғни осыдан 2500 жыл бұрынғы Сократтың оқыту практикасы мен пайымдауларында осы ұғымға жақын мазмұндар кездеседі; Сократ сауалдарды тексерістен өткізудің жаңа әдісін тапқырлап, адамдар өздерінің білімге деген сенімділіктерін рационалды анықтай алмайтыны сынды әлсіздігін көрсетіп берді және мұнда Сократтық ирония да қатар жүрді.
Ең ежелгі сыни ойлауға қатысты жазбалар - Сократ ілімдерін таныстыратын Платон жазған диалогтар. Олар Платонның алғашқы диалогтары болып, онда Сократ бір немесе бірнеше сұхбаттасушымен этика мәселелері туралы сөйлеседі, мысалы Сократтың түрмеден қашып кеткені дұрыс болар ма еді деген сұрақ.[7] Философ бұл мәселені қарастырып, ой елегінен өткізіп көріп, қашу өзінен жоғары ұстап келген барлық нәрселерді (құндылықтарды), мысалы Афина заңдарын және Сократ тыңдаймын деген ішкі жетекші дауысын бұзады деген тұжырымға келеді.[7]
Сократ адамның "авторитетке" (беделге) негізделген білім мен парасатқа тәуелді бола алмайтындығы сынды фактті айқындады. Ол билік пен жоғары лауазымға ие адамдардың қатты шатасатыны мен иррационалды болатынын дәлелеп берді. Сократтың пікірінше, жақсы өмір сүру үшін, әрі өмірінде құн болу үшін тұлға сыни сұрақ қоюшы болуы, "ізденуші жанға" ие болуы керек.[8] Ол идеялар сенімге лайық деп қабылдаудан бұрын оған терең ойлауға бағытталған терең сұрақтар қою керектігін ұғындырды.
Сократ "дәлел іздеудің, пайымдау мен болжамды мұқият тексерудің, негіздік ұғымдарды анализдеудің, айтылғанның ғана емес, істелгеннің да мәніне бойлаудың" маңыздылығын анықтады.[9] Оның сауал қою әдісі қазіргі заманда "Сократтық сауал қою" деп аталады, ол сыни ойлауға үйретудің танымал стратегиясы есептеледі. Өз сауал қою режимінде Сократ ой нақтылығы мен логикалық бірізділікті дәріптеді. Ол иррационалды ойлауларды әшкелеу үшін, немесе сенімді білімінің кемдігін көрсету үшін адамдарға сауал қойды. Сократ авторитетке ие болу ешқандай нақты білімді қамтамасыз ете алмайтынын дәлелдеді. Ол болжамдарды мұқият тексеріп, дәлелдер мен сенімді негіздерге сүйене отырып сенім атаулыға сұрақ қою әдісін орнатты. Платон Сократтың ілімін жазып алды, әрі сыни ойлау дәстүрін жалғастырды. Аристотель және одан кейінгі грек скептиктері Сократ ілімдерін жетілдіріп, жүйелі ойлау және сауал қою арқылы шындықтың көрнеу сыртқы бейнесін емес, шынайы мәнін кесетуге қол жеткізді.[10]
Сократ сыни ойлау дәстүрін күн тәртібіне қойды, яғни жалпы сенімдер мен түсініктерге қайта толғаныстық (reflectively) сауалдар қойып, ақылға қонымды, әрі қисынды логикалық сенімдерді үйлесімді дәлелі жоқ, немесе рационалды негізі жоқ сенімдерден - олар мейлі біздің табиғи эгоцентризмімізді еліктірсе де, олар мейлі біздің мүддемізге қаншама сай келсе де, әрі олар қаншама ыңғайлы және жайлы болса да бәрібір - мұқият ажырату керек.
Сыни ойлауды Ричард В.Павл екі толқынды қозғалыс ретінде сипаттады (1994).[11] Сыни ойлаудың "бірінші толқыны" көбінесе "сыни анализге" қатысты болып, ол сынауды қамтыған таза, рационалды ойлау. Оның егжей-тегжейі оған анықтама берушілерге қарай әртүрлі. Барри К. Бейердің (1995) пікірі бойынша, сыни ойлау таза, уәжді пайымдаулар жасауды білдіреді. Сыни ойлау барысында идеялар дәлелденуі, толық ойластырылуы және бағалануы тиіс.[12] АҚШ-тың Сыни ойлау шеберлігі бойынша Ұлттық Кеңесі[13] сыни ойлауды: "сенім мен әрекетті бағыттау үшін бақылау, тәжірибе, рефлексия, пайымдау, немесе қарым-қатынас арқылы жиналатын, немесе жасалатын ақпаратты белсенді, әрі шебер жолмен ұғымға айналдыру (conceptualizing), қолдану, анализдеу, синтездеу, немесе бағалау қатарлылардың интеллектуалды, жетілдірілген процесі" - деп анықтайды.[14]
Қазақ философиясында Абай Құнанбайұлы сыни ойлаудың жаңа көкжиегін ашушы болды. Абайдың авторитетке бағына салмауды дәріптеген, білім мен сенімде рационалды нақтылық пен дәлелділікті талап еткен кей өлеңдері мен қара сөздері сыни ойлаудың тамаша үлгісі деуге болады. Мысалы Абай айтады:
|
Мұнда өз ақыл көзің жетпей тұрып "ештеңеге, ешкімге сене салма" деп ескертеді,[16] сондай-ақ: "Мұны жазған кісінің, Атын білме, сөзін біл!"[15] - деп, ойдың шын-өтіріктігіне адамның өзі кепіл болмайтынын, дұрыс пікірлерді аты-жөні (беделі) бойынша емес, пікірдің мазмұны бойынша қабылдауды талап етеді.
Дәстүрлі тұрғыда, сыни ойлаудың әртүрлі анықтамалары бар:
Осы заманғы сыни ойлау ғалымдары бұл дәстүрлі анықтамаларды сапа, ұғым және процеске кеңейтіп, жасампаздық, қиял, зерттеу, толғаныс, эмпатия, білімді байланыстыру, феминизм теориясы, субъективтілік, күңгірттік және бейнәтижелік қатарлыларды қамтуға тырысты. Сыни ойлаудың кейбір анықтамалары бұл субъективті тәжірибелерді жоққа шығарады.[26][17]
Логикалық аргументацияны зерттеу сыни ойлауды зерттеуге қатысты болады. Логика аргументтерді анализдеуге, және оның дұрыстығын немесе бұрыстығы бағалауға байланысты болады.[30] Эпистемологияның тармақтарында сыни ойлау логикалық дұрыс ойлауға мән береді, ол лоикалық дұрыс және логикалық қате тұжырымдарды ажыратуға мүмкіндік береді.[31]
Лоикалық ойлаудың "бірінші толқынында" ойлаушы өз ой желісінің сыртына шығып, ұғымдар, немесе ой түйіндері арасындағы байланыстарды сыңаржақтылықтардан қарамаққа азат түрде анализдейді. «Сыни ойлаудағы логицизмнен тысқары» атты эссесінде Керри С.Уолтерс бұл идеологияны былай сипаттайды: "Сыни ойлаудың логикалық ізденісі студенттерге мынадай ақпарат береді: [[Бейформал логика|бейформал (және аз мөлшерде формал) процедураларға сәйкес болғанда ғана ойлау легитимді болады, әрі таңдаулы ойлаушы қалайда аналитикалық, абстракт, әмбебап және объективті тексеру мен бағалау стиліне бағытталады. Бұл ойлау моделі әдеттегі академиялық даналыққа еніп кеткені соншалық, көптеген ұстаздар оны канон ретінде қабылдайды."[32] Мұндай қағидалар ғаламды сандық түсінуге тәуелділіктің артуына ілесіп пайда болған.
Сыни ойлаудың "екінші толқынындағы" авторлар сыни ойлаудың "бірінші толқынға" тән логоцентризмдік моделінен саналы түрде алшақтады. Көптеген ғалымдар сыни ойлауды құрайтын нәрселерге азырақ эксклюзивті көзқараспен қарай бастағанымен, рационалдық пен логика сыни ойлаудың басты негізі ретінде қабылданды. Уолтерс пікірі бойынша, "бірінші толқындағы" эксклюзивті логоцентризмдік түсінік "жақсы ойлау дегеніміз логикалық ойлауға жеңілдетілген ойлау деген негізсіз болжамды" басшылыққа алған.
Логикалық ойлаудың үш түрі бар. Бейресми түрде айтқанда, формалды дедукциядан басқа логикалық пайымдаудың екі түрін ажыратуға болады, олар индукция және абдукия.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.