ტიუაი

იმპერატორი ტიუაი (იაპონ. 仲哀天皇; დ. 149 — გ. 200 ) — იაპონიის იმპერატორი ^[2] მემკვიდრეობის ტრადიციული წესის მიხედვით. ^[3] ისტორიკოსები იმპერატორ ტიუაის მოიხსენიებენ, როგორც ლეგენდარულ პიროვნებას.

იმპერატორი ტიუაი
仲哀天皇
იაპონიის მე-14 იმპერატორი
მმართ. დასაწყისი:	192
მმართ. დასასრული:	200[1]
წინამორბედი:	სეიმუ
მემკვიდრე:	ოძინი
პირადი ცხოვრება
დაბ. თარიღი:	149
გარდ. თარიღი:	200 (51 წლის)
მამა:	იამატო ტაკერუ
დედა:	ფუტაძი
ტიუაი ვიკისაწყობში

იმპერატორის ცხოვრების და მმართველობის წელი უცნობია.^[4] ადრეული ხანის იმპერატორების პირობითი სახელები არ იყო მიღებული „ტრადიციული წესით“ იმპერატორ კამუს მმართველობამდე, რომელიც იამატოს დინასტიის 50-ე მონარქი იყო.^[5]

ისტორიკოსების აზრით, ტიუაი უდავოდ ლეგენდის ნაწილია. კოძიკი მის შესახებ მარტო სახელს და გენეოლოგიას წერს. ტიუაი იმპერატორ კეიკოს შვილის, იამატო ტაკერუს და იმპერატორ კაიკას ქალიშვილის, ფუტაძი ნო ირი ჰიმე ნო მიკოტოს შვილი იყო.

იხილეთ აგრეთვე

• იაპონიის იმპერატორების სია

ლიტერატურა

• William George Aston (1896). Nihongi: Chronicles of Japan from the Earliest Times to A.D. 697. London: Kegan Paul, Trench, Trubner. OCLC 448337491
• Delmer Brown and Ichirō Ishida, eds. (1979). Gukanshō: The Future and the Past. Berkeley: University of California Press. 10-ISBN 0-520-03460-0; 13-ISBN 978-0-520-03460-0; OCLC 251325323
• Basil Hall Chamberlain(1920). The Kojiki. Read before the Asiatic Society of Japan on 12 April, 10 May, and 21 June 1882; reprinted May 1919. OCLC 1882339
• Richard Ponsonby-Fane. (1959). The Imperial House of Japan. Kyoto: Ponsonby Memorial Society. OCLC 194887
• Titsingh, Isaac. (1834). Nihon Odai Ichiran; ou, Annales des empereurs du Japon. Paris: Royal Asiatic Society, Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland. OCLC 5850691
• H. Paul Varley (1980). Jinnō Shōtōki: A Chronicle of Gods and Sovereigns. New York: Columbia University Press. 10-ISBN 0-231-04940-4; 13-ISBN 978-0-231-04940-5; OCLC 59145842

სქოლიო

1. "Genealogy of the Emperors of Japan" at Kunaicho.go.jp; retrieved 2013-8-28.
2. Imperial Household Agency (Kunaichō), 安寧天皇 (3); retrieved 2011-10-19.
3. Titsingh, Isaac. (1834). Annales des empereurs du japon, p. 4; Brown, Delmer M. (1979). Gukanshō, p. 251; Varley, H. Paul. (1980). Jinnō Shōtōki, p. 89; Nussbaum, Louis-Frédéric. (2002). "Traditional order of Tennō" in Japan encyclopedia, pp. 962-963.
4. Ponsonby-Fane, Richard. (1959). The Imperial House of Japan, p. 29.
5. Aston, William George. (1896). Nihongi, pp. 109.