სამცხე-საათაბაგო
From Wikipedia, the free encyclopedia
სამცხე-საათაბაგო — ფეოდალური სამთავრო სამხრეთ-დასავლეთ საქართველოში XIV საუკუნის I ნახევრიდან XVII საუკუნის 20-იან წლებამდე.
სწრაფი ფაქტები
სამცხე-საათაბაგო სამცხის სამთავრო მესხეთის სამთავრო | ||||||
| ||||||
| ||||||
სამცხე-საათაბაგო XIII საუკუნის II სახევარსა და XIV საუკუნის I მეოთხედში | ||||||
დედაქალაქი | ქარციხე (ახალციხე) | |||||
ენები | ქართული, | |||||
რელიგია | მართლმადიდებლობა | |||||
მთავრობა | მონარქია | |||||
მთავრები | ||||||
- | 1260-1285 | სარგის I (პირველი) | ||||
- | 1451-1498 | ყვარყვარე II | ||||
- | 1607-1628 | მანუჩარ III (ბოლო) | ||||
ისტორია | ||||||
- | შეიქმნა | 1266 | ||||
- | მონღოლეთის იმპერიის ვასალი | 1266-1334 | ||||
- | საქართველოს სამეფოს ნაწილი | 1334-1535 | ||||
- | ანექსირება ოსმალეთის მიერ | 1555 | ||||
- | გაუქმდა | 1625 | ||||
დღეს ამ ტერიტორიაზე | თურქეთი საქართველო სომხეთი | |||||
დახურვა