From Wikipedia, the free encyclopedia
კისტური ფიბროზი (CF), აგრეთვე ცნობილი როგორც მუკოვისციდოზი — გენეტიკური დაავადება, რომელიც ყველაზე მეტად აზიანებს ფილტვებს, ასევე თირკმელებს, პანკრეასს, ღვიძლსა და ნაწლავებს.[1][2] შორსწასულ გართულებებს მიეკუთვნება მწვავე რესპირაციული ინფექციები სუნთქვის გაძნელებითა და ლორწოს ინტენსიური ამოხველებით. სხვა სიმპტომებია: სინუსების (ძვლოვანი წიაღების) ანთება, ზრდაში შეფერხება, სტეატორეა (ცხიმები განავალში), დოლის ჩხირის მაგვარი თითები, უნაყოფობა (განსაკუთრებით მამაკაცებში). ინდივიდებს შეიძლება ჰქონდეთ განსხვავებული ხარისხის კლინიკური გამოვლინებები (ალელური ჰეტეროგენურობა).[1]
| კისტური ფიბროზი | |
|---|---|
 | |
| დარგი |
medical genetics, პედიატრია, პულმონოლოგია  |
| კლასიფიცირება და გარე წყაროები | |
| DiseasesDB | 3347 |
| ICD-10 | E84. |
| ICD-9 | 277.0 |
| OMIM | 219700 |
| MedlinePlus | 000107 |
| eMedicine | eMedicine: article/1001602 |
| Patient UK | კისტური ფიბროზი |
| MeSH | D003550 |
| GeneReviews | |
CF აუტოსომურ-რეცესიული დაავადებაა, რაც გამოწვეულია კისტური ფიბროზის ტრანსმემბრანული გამტარობის მარეგულირებელი ცილის (CFTR) გენის ორივე ასლში მომხდარი მუტაციით.[1] ერთი მუტანტური ასლის მქონე ინდივიდები არიან კლინიკურად ჯანმრთელები, მაგრამ დაავადების მატარებლები.[3] CFTR მონაწილეობს ოფლის, საჭმლის მომნელებელი სითხეებისა და ლორწოს წარმოქმნაში.[4] როდესაც CFTR არ ფუნქციონირებს, აღნიშნული სეკრეტები (რომლებიც ნორმაში თხელია) სქელდება.[5] დაავადების დიაგნოზის დასმისთვის კეთდება ოფლის ანალიზი და გენეტიკური ტესტირება.[1] მსოფლიოს ზოგიერთ ქვეყანაში ინტენსიურად მიმდინარეობს დაავადების სკრინინგი ახალშობილებში დაბადებისთანავე.[1]
კისტური ფიბროზისგან სრული განკურნების საშუალებები არ არსებობს.[3] ფილტვის ინფექციებს მკურნალობენ ანტიბიოტიკებით, რომლებსაც პაციენტებს აწვდიან ინტრავენური ინექციის სახით, პერორალურად (ტაბლეტირებული სახით) ან ინჰალაციით. ზოგჯერ ხანგრძლივად გამოიყენება ანტიბიოტიკი აზიტრომიცინი. ჰიპერტონული ხსნარისა და სალბუტამოლის ინჰალაციამ შეიძლება შეამსუბუქოს მდგომარეობა. ფილტვის ტრანსპლანტაცია შეიძლება იყოს გამოსავალი მისი ფუნქციონირების უკიდურესი დაქვეითებისას. პანკრეასული ფერმენტების ჩანაცვლება და ცხიმში ხსნადი ვიტამინების ხელოვნურად მიწოდება მნიშვნელოვანია, განსაკუთრებით ადრეულ ასაკში. ადამიანების უმრავლესობა იყენებს სასუნთქი გზების გაწმენდის საშუალებებს, როგორიცაა გულმკერდის ფიზიოთერაპია.[1] სიცოცხლის საშუალო ხანგრძლივობა განვითარებულ ქვეყნებში 35-დან 50 წლამდე მერყეობს.[6] კისტური ფიბროზით დაავადებულთა 80 % იღუპება ფილტვის პრობლემებით.[1]
კისტური ფიბროზი ყველაზე ხშირად ჩრდილოეთ ევროპულ პოპულაციაში გვხვდება, სადაც ყოველი 3 000 ახალშობილიდან ერთი დაავადებულია (1:3000),[1] ხოლო ყოველი 25-დან ერთი მატარებელია (1:25).[3] ნაკლებად ხშირია აფრიკელებსა და აზიელებში.[1] დაავადება პირველად 1938 წელს დაახასიათა დოროთი ანდერსენმა.[2] სახელწოდება კისტური ფიბროზი უკავშირდება დაავადების მახასიათებელ ფიბროზსა და ცისტების ფორმირებას პანკრეასში.[2][7]
კისტური ფიბროზის ძირითდი ნიშანი და სიმპტომი არის მარილიანი კანი,[8] შეზღუდული ზრდა, წონაში კლება მიუხედავად ნორმალური კვებისა,[9] სქელი და წებოვანი ლორწოს დაგროვება,[10] ხშირი რესპირატორული ინფექციები, ხველა და სუნთქვის გაძნელება.[11] კაცები შეიძლება უნაყოფოები იყვნენ თესლის გამომტანი სადინრის განუვითარებლობის გამო.[12] სიმპტომები, როგორიცაა მეკონიუმის გაუვალობით ნაწლავების ობსტრუქცია მჟღავნდება ახალშობილებში.[13] ბავშვებმა ზრდასთან ერთად უნდა ივარჯიშონ, რათა გამოათავისუფლონ ლორწო ალვეოლებში.[14] წამწამოვან ეპითელურ უჯრედებს აქვთ მუტანტური ცილა, რომელიც ვერ უზრუნველყოფს ლორწოს თხევადობის შენარჩუნებას.[10] ბავშვებში ზრდის შეფერხება ვლინდება თანატოლების მსგავსად წონაში ან სიმაღლეში მომატების შეუძლებლობით და დაავადების დიაგნოზირება მხოლოდ მაშინ ხდება, როდესაც იწყებენ ამ ჩამორჩენის მიზეზების გარკვევას. ზრდის შეფერხების გამომწვევია მრავალი ფაქტორი მათ შორის ფილტვების ქრონიკული ინფექციები, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტში ნივთიერებების შემცირებული ადსორბცია და მეტაბოლიზმის გაზრდილი მოთხოვნილება ქრონიკული ავადობის გამო.[9]
იშვიათ შემთხვევებში, კისტური ფიბროზი შეიძლება მანიფესტირდეს, როგორც კოაგულაციური (სისხლის შედედების) დარღვევა. ბავშვი K ვიტამინს ნორმაში დედის რძიდან, მოგვიანებით კი მყარი საკვებიდან იღებს. ეს პროცესი დარღვეულია კისტური ფიბროზით დაავადებულ ზოგიერთ პაციენტში. ჩვილები განსაკუთრებით მგრძნობიარეები არიან K ვიტამინის მალაბსორციის მიმართ, რადგან მისი მხოლოდ უმნიშვნელო რაოდენობა გადის პლაცენტაში, რაც ბავშვს ვიტამინის მცირე რეზერვით ტოვებს. რადგან II, VII, IX, და X ფაქტორები (შედედების ფაქტორები) K ვიტამინდამოკიდებული ფაქტორებია, ვიტამინის მცირე რაოდენობა გამოიწვევს კოაგულაციის პრობლემებს. როდესაც ბავშვს აღენიშნება აუხსნელი წარმოშობის სისხლჩაქცევები, გამომწვევი დაავადების დასადგენად გამართლებულად შეიძლება ჩაითვალოს კოაგულაციის შეფასება.[15]
შესქელებული ლორწოს დაგროვება, ჰაერგამტარი გზების დახშობა და მათი გაწმენდის შემცირება იწვევს ინფექციების განვითარებას.[16][17] ანთებითი პროცესები იწვევს ფილტვის სტრუქტურულ დაზიანებას, სიმპტომები ვარიაბელურია. ადრეულ ეტაპებზე დამახასიათებელია შეუჩერებელი ხველა, ნახველის დიდი რაოდენობით წარმოქმნა და ვარჯიშის შემცირებული შესაძლებლობა. ამ სიმპტომების უმრავლესობა მჟღავნდება მაშინ, როდესაც ბაქტერია, რომელიც ჩვეულებრივ სახლდება შესქელებულ ლორწოზე, უკონტროლოდ მრავლდება და იწვევს პნევმონიას. გვიან სტადიაზე იცვლება ფილტვის არქიტექტურა, კერძოდ, ძირითადი ჰაერგამტარი გზების (ბრონქოექტაზი) რასაც მოჰყვება სუნთქვის გართულების გამწვავება. სხვა სიმპტომებია: სისხლის ამოხველება (ჰემოფტიზი), ფილტვში სისხლის მაღალი წნევა (პულმონარული ჰიპერტენზია, გულის უკმარისობა, ჟანგბადის მიღების გართულება (ჰიპოქსია) და რესპირატორული უკმარისობა რაც საჭიროებს ჟანგბადის ნიღბის გამოყენებას.[18] ინფექციის ყველაზე ხშირი გამომწვევები კისტური ფიბროზით დაავადებულებში არის Staphylococcus aureus, Haemophilus influenzae და Pseudomonas aeruginosa.[17] ტიპური ბაქტერიული ინფექციების გარდა CF პაციენტებს უვითრდებათ სხვა ტიპის ფილტვის დაავადებები. მათ შორისაა ბრონქოპულმონარული ასპერგილოზი, როდესაც ორგანიზმის საპასუხო რეაქცია სოკო Aspergillus fumigatus-ის მიმართ იწვევს სუნთქვის გართულებას. ინფექციის სხვა გამომწვევია Mycobacterium avium კომპლექსი (MAC), ბაქტერიების ჯგუფი, რომლებიც იწვევენ ტუბერკულოზს, ფილტვების მძიმე დაზიანებებს და არ პასუხობენ ძირითადი ანტიბიოტიკებით მკურნალობას.[19]
ლორწო პარანაზალურ სინუსებში ისევე სქელია, როგორც ჰაერგამტარ გზებში, შესაბამისად შეიძლება დაეხშოს სინუსების შესავალი რასაც მოჰყვება ინფექციის განვითარება. მდგომარეობას შეიძლება მოჰყვეს სახისა და თავის ტკივილი, ცხელება, გამონადენი ცხვირიდან. კისტური ფიბროზით დაავადებულ ინდივიდებს სინუსების ქრონიკული ანთების გამო შეიძლება განუვითარდეთ ცხვირის პოლიპები.[20] ცხვირის პოლიპები CF პასინტების 10-25%-ში ვითარდება.[17] პოლიპებმა შეიძლება დაახშოს ცხვირის გასავლები ქოანები და გამოიწვიოს სუნთქვის გაძნელება.[21][22]
კარდიორესპირაციული გართულებები სიკვდილის ყველაზე ხშირი მზეზია (≈80%) აშშ-ის CF ცენტრებში.[17]
ახალშობილებისა და ნაყოფის პრენატალური სკრინინგის დროს კისტური ფიბროზის დიაგნოზი ისმებოდა, როდესაც ნაყოფი ვერ გამოყოფდა მეკონიუმს (ნაყოფის განავალი). მეკონიუმმა შეიძლება მთლიანად დაახშოს ნაწლავები და გამოიწვიოს სერიოზული პრობლემები. მეკონიუმის გაუვალობა აქვს კისტური ფიბროზით დაავადებული ახალშობილების 5-10%-ს.[17][23] CF-ით დაავადებული ბავშვების 10%-ს უვითრდებათ სწორი ნაწლავის პროლაფსი (გარეთ გამოვარდნა),[17] რაც გამოწვეულია ფეკალიების დიდი რაოდენობით დაგროვებით, მალნუტრიციითა და გაზრდილი მუცლისღრუსშიდა წნევით (რაც თავის მხრივ გამოწვეულია ხშირი ხველებით).[24]
ფილტვებში ლორწოს შესქელებასთნ ერთად აღინიშნება პანკრეასის სეკრეტის შესქელებაც, სეკრეტის, რომელიც შეიცავს მომნელებელ ფერმენტებს. გამომდინარე იქიდან რომ შესქელებული სეკრეტი აღარ გადაადგილდება თორმეტგოჯა ნაწლავში, მომნელებელი ფერმენტები, რომლებიც მასშია აზიანებს თავად პანკრეასის ჯირკვალს (პანკრეატიტი).[25] შორსწასულ შემთხვევებში პანკრეასის სადინარები შეიძლება ბოლომდე იყოს დახშული, რაც ხშირად ხდება მოზრდილ ბავშვებსა და ზრდასრულებში.[17] ეს იწვევს ეგზოკრინული ჯირკვლის ატროფიასა და ფიბროზს.[17]
მომნელებელი ფერმენტების ნაკლებობის გამო არ ხდება ნივთიერებების ადეკვატური შეწოვა და შესაბამისად გამოიყოფა დიდი რაოდენობით დეფეკაციისას, მდგომარეობა, რომელსაც ეწოდება მალაბსორბცია. ნივთიერებების ნაკლებობის გამო ჩერდება ზრდისა და განვითარების პროცესი. შედეგად მიღებულმა ჰიპოპროტეინემიამ შეიძლება გამოიწვიოს გენერალიზებული შეშუპება.[17] CF-ით დაავადებულ ინდივიდებს აქვთ ცხიმში ხსნადი ვიტამინების A, D, K, E აბსორბციის პრობლემა.
პანკრეასის პრობლემებთან ერთად, კისტური ფიბროზით დაავადებულ ადამიანებს აქვთ ხშირი გულძმარვა, ნაწლავების ბლოკადა და ყაბზობა (გაუვალობა).[26] მოზრდილ ინდივიდებს შეიძლება განუვითრდეთ დისტალური ნაწლავის ობსტრუქციის სინდრომი, როდესაც შესქელებული განავალი ახშობს ნაწლავის სანათურს.[27]
კისტური ფიბროზით დაავადებული პაციენტების 85-90%-ში ვითარდება პანკრეასის ეგზოკრინული უკმარისობა.[17] მდგომარეობა ძირითდად გამოწვეულია CFTR გენში მომხდარი მუტაციით, (ΔF508/ΔF508, 508-ე პოზიციაში, ორივე ალელში დელეცირებულია ფენილალანინის მაკოდირებელი კოდონი).[17] პაციენტების 10-15%-ს აქვს ერთი ნორმალური და ერთი მუტანტური ალელი, ასეთ შემთხვევაში ცილის (CFTR) ფუნქცია ნაწილობრივ შენარჩუნებულია.[17] ასევე შენარჩუნებულია პანკრეასის ეგზოკრინული ფუნქციონირება და ფერმენტების ჩანაცვლებითი თერაპია არ არის საჭირო.[17] პანკრეასის შენარჩუნებული ფუნქციონირების ფენოტიპის მქონე ინდივიდებში არ აღინიშნება რაიმე სხვა გასტროინტესტინალური გართულებები, როგორც წესი, ასეთი პაციენტების ზრდა და განვითარება მიმდინარეობს ნორმალურად.[17] ზოგიერთ შემთხვევაში ქრონიკული იდიოპათიური პანკრეატიტი (მდგომარეობა, რომელიც ხასიათდება მუცლის მწვავე ტკივილით და სიცოცხლისთვის საშიში გართულებებით) შეიძლება განვითარდეს ინდივიდებში, რომელთა პანკრეასის ფუნქცია მეტნაკლებად შენარჩუნებულია.[17]
სეკრეტების გასქელებამ შეიძლება გამოიწვიოს ღვიძლის პრობლემებიც. ღვიძლის მიერ სინთეზირებული ნაღველი ახშობს ნაღვლის სადინრებს, რასაც მოჰყვება ღვიძლის პარენქიმის დაზიანება. დროთა განმავლობაში ვითარდება ციროზი. ღვიძლი ვეღარ ასრულებს თავის ფუნქციებს (სისხლში არსებული ტოქსინების დეტოქსიკაცია, მნიშვნელოვანი ცილების, მათ შორის, კოაგულაციის ფაქტორების სინთეზი).[28][29] კისტური ფიბროზით დაავადებულთა სიკვდილის მესამე ყველაზე ხშირი გამომწვევი ღვიძლის დაავადებებია.[17]
პანკრეასში არის ლანგერჰანსის კუნძულები, რომლებიც პასუხისმგებელია ინსულინის პროდუქციაზე. პანკრეასის დაზიანებას შეიძლება მოჰყვეს კუნძულის უჯრედების დაკარგვა, რაც გამოიწვევს დიაბეტის კისტური ფიბროზისთვის დამახასიათებელი ფორმის განვითარებას.[30] კისტურ ფიბროზთან დაკავშირებულ დიაბეტს აქვს დიაბეტი ტიპი 1-სა და დიაბეტი ტიპი 2-თან საერთო მახასიათბელი ნიშნები და არის CF-ის ერთ-ერთი ყველაზე ხშირი არაპულმონალური გართულება.[31] ვიტამინი D დაკავშირებულია კალციუმისა და ფოსფატების ცვლასთან. D ვიტამინის შეზღუდულმა მიღებამ დიეტით, მალაბსორბციის გამო შეიძლება გამოიწვიოს ძვლის დაავადებები, ოსტეოპოროზი, რომლის დროსაც ძვლების მოტეხილობების ალბათობა იზრდება.[32] ამასთანავე ჟანგბადის ნაკლებობისა და ქრონიკული ავადობის გამო კისტური ფიბროზით დაავადებულ ადამიანებს უვითარდებათ დოლის ჩხირების მაგვარი თითები.[33][34]
უშვილობა ვლინდება როგორც მამაკაცებში ასევე ქალებში. კისტური ფიბროზით დაავადებული მამაკაცების 97% უნაყოფოა, მაგრამ არა სტერილური, ანუ მათ შეუძლიათ სპერმატოზოიდების პროდუქცია და შეიძლება ჰყავდეთ შვილები ხელოვნური განაყოფიერების მეთოდების გამოყენებით.[35] უნაყოფობის მიზეზი მამაკაცებში ძირითადად არის თესლის გამომტანი სადინრის განუვითარებლობა (სადინარი, რომელიც აკავშირებს სათესლეებს პენისის ეაკულატორულ ტრაქტთან), უნაყოფობა შეიძლება ასევე გამოიწვიოს სპერმის პროდუქციის დარღვევამ (ტერატოსპერმია)[36] იმ მამაკაცების ნაწილს, რომლებიც იყვნენ უშვილოები და არ ჰქონდათ თესლის გამომტანი სადინრები განვითარებული, აღმოაჩნდათ კისტური ფიბროზის მსუბუქი ფორმა.[37] კისტური ფიბროზით დაავადებული ქალების დაახლოებით 20%-ს აქვს უნაყოფობის პრობლემები საშვილოსნოს ყელის ლორწოს შესქელების გამო. მძიმე შემთხვევებში მალნუტრიცია იწვევს ოვულაციის დარღვევას და ამენორეას.[38]
კისტური ფიბროზის ტრანსმემბრანული გამტარობის მარეგულირებელ ცილაში (CFTR) მომხდარი მუტაცია იწვევს კისტურ ფიბროზს. ყველაზე ხშირი მუტაციაა ΔF508, (Δ აღნიშნავს დელეციას),[39] როდესაც დელეცირებულია სამი ნუკლეოტიდი, რომელიც კოდირებს ცილის 508 პოზიციაში ფენილალანინს. ეს მუტაცია ხდება დაავადების შემთხვევათა ორ მესამედში (66–70%[17]) მსოფლიოს მასშტაბით და 90%-ში ამერიკის შეერთებულ შტატებში; თუმცა არსებობს 1500-ზე მეტი მუტაცია რომელმაც შეიძლება გამოიწვიოს კისტური ფიბროზი.[40] მიუხედავად იმისა, რომ ნორმალური გენოტიპის მქონე ინდივიდებს აქვთ გენის ორი ასლი, მხოლოდ ერთიც საკმარისია კისტური ფიბროზის თავიდან ასაცილებლად. CF ვითარდება მაშინ, როდესაც არცერთი ალელი არ არის ფუნქციური, შესაბამისად, კისტური ფიბროზი ითვლება აუტოსომურ რეცესიულ დაავადებად.
CFTR გენი, რომელიც მდებარეობს მე-7 ქრომოსომის q31.2 ლოკუსში (q აღნიშნავს ქრომოსომის გრძელ მხარს) და არის 230,000 ფუძეთა წყვილის სიგრძის, კოდირებს 1,480 ამინომჟავის სიგრძის ცილას. უფრო კონკრეტული მდებარეობა არის მეშვიდე ქრომოსომის გრძელი მხრის 117,120,016 ფუძეთა წყვილიდან 117,308,718 ფუძეთა წყვილამდე, რეგიონი 3, ბენდი 1, სუბ-ბენდი 2 წარმოდგენილი, როგორც 7q31.2. სტრუქტურულად, CFTR არის ABC ტიპის გენი. გენის პროდუქტია ქლორის იონური არხი, რომელიც მნიშვნელოვანია ოფლის, მომნელებელი წვენებისა და ლორწოს წარმოქმნაში. ცილას აქვს ორი ATP-ჰიდროლიზური დომეინი, რაც ცილას აძლევს ატფ-დან ენერგიის მიღების საშუალებას. ის ასევე შეიცავს 6 ალფა სპირალისგან შემდგარ ორ დომეინს, რის საშუალებითაც ცილა ჩაშენებულია მემბრანაში. ცილის რეგულატორული ნაწილი აქტიურდება ფოსფორილირებით, ძირითადად ცამპ-დამოკიდებული პროტეინ კინაზით[18] ცილის კარბოქსილური ბოლო დაკავშირებულია ციტოჩონჩხთან PDZ დომეინით.[41]
ასევე იზრდება შემთხვევები, როდესაც გენეტიკური მოდიფიკატორები ცვლიან დაავადების სიხშირესა და სიმძიმეს. ერთ-ერთი მაგალითია მანოზა-დაკავშირებული ლექტინი (mannan-binding lectin), რომელიც დაკავშირებულია თანდაყოლილ იმუნიტეტთან და ხელს უწყობს მიკროორგანიზმების ფაგოციტოზს. პოლიმორფიზმი MBL-ის ორივე ან ერთ ალელში იწვევს ამ ცილის ცირკულაციაში შემცირებას და დაკავშირებულია ისევე როგორც ფილტვის დაავადებების რისკის სამჯერ გაზრდასთან, ასევე ქრონიკულ ბაქტერიულ ინფექციებთან.[17]
CFTR გენში შეიძლება მოხდეს სხვადასხვა მუტაცია, რომლებიც გამოიწვევენ CFTR ცილის სხვადასხვა სახის დეფექტს, ზოგჯერ მძიმეს, ზოგჯერ მსუბუქს. ცილის ეს დეფექტები არის ასევე სამკურნალო საშუალებების სამიზნე, რომლებმაც შეიძლება აღადგინონ მისი ფუნქცია. CFTR ცილის 508-ე პოზიციიდან ფენილალანინის დაკარგვას მოჰყვებას ცილის დახვევის (ფოლდინგის) დარღვევა რის გამოც ის უბიქვიტინირდება და დაიშლება პროტეასომების მეშვეობით. სხვა მუტაციის შედეგად წარმოიქმნება ცილა, რომელიც მოკლეა რადგან პროდუქცია წყდება ნაადრევად ან არ იყენებს ენერგიას ნორმალურად და არ ატარებს ქლორს, იოდსა და თიოციანატს პლაზმურ მემბრანაში ადეკვატურად.[42] მუტაციების შედეგად შეიძლება CFTR-ის მხოლოდ მცირე ნაწილი პროდუცირდეს.[18]
ცილა, რომელიც ამ გენით სინთეზდება ჩაშენებულია ფილტვების, პანკრეასის, საოფლე ჯირკვლებისა და სხვა ეგზოკრინული ჯირკვლების უჯრედების პლაზმურ მემბრანაში. ცილა მოქმედებს, როგორც არხი აკავშირებს რა ციტოპლაზმას უჯრედშორის სითხესთან და უზრუნველყოფს ჰალოგენების მოძრაობას პლაზმურ მემბრანაში. საოფლე ჯირკვლების სადინრებში ის უზრუნველყოფს ქლორის გადაადგილებას სადინრიდან ციტოპლაზმაში. როდესაც CFTR ცილას არ შეუძლია იონების შეთვისება, ქლორი და თიოციანატი,[43] რომლებიც გამოთავისუფლდება საოფლე ჯირკვლის სადინრის ეპითელური უჯრედების მიერ, რჩება სადინარშივე და საბოლოოდ გამოიყოფა კანზე. ამასთანავე ჰიპოთიოციანატი (OSCN, რესპირატორული სისტემის ბაქტერიციდული აგენტი), ვერ წარმოიქმნება იმუნური სისტემის მიერ.[44][45] გამომდინარე იქიდან რომ ქლორს აქვს უარყოფითი მუხტი, ის ქმნის ელექტრული პოტენციალის ტრანსმემბრანულ სხვაობას, რაც კათიონებს იზიდავს უჯრედის შიგნით. ნატრიუმი არის ექსტრაუჯრედული სივრცის ძირითადი კათიონი. საოფლე ჯირკვლების სადინრებში ქლორის დიდი რაოდენობა აფერხებს ნატრიუმის რეზორბციას ეპითელიუმის ნატრიუმის არხების მიერ და საბოლოოდ ნატრიუმისა და ქლორის ურთიერთქმედებით იქმნება მარილი, რომელიც დიდი რაოდენობით გამოიყოფა ოფლთან ერთად კისტური ფიბროზით დაავადებულ ინდივიდებში. სწორედ ამ მექანიზმის საფუძველზე ტარდება ოფლის ანალიზი კისტური ფიბროზის დიაგნოზის დასასმელად.[18]
კისტური ფიბროზისას ყველაზე დიდი ზიანი ორგანიზმს ადგება ორგანოების მიერ შესქელებული სეკრეტის გამოყოფის შედეგად ვიწრო გასასვლელების დახშობით. ბლოკადა ხელს უწყობს ინფექციების განვითარებას ფილტვებში, პანკრეასის დაზიანებას მომნელებელი ფერმენტების დაგროვების გამო, გაუვალობის განვითარებას ნაწლავებში და ა. შ. არსებობს რამდენიმე თეორია იმის შესახებ თუ როგორ იწვევს ცილის დეფექტი მსგავს კლინიკურ მანიფესტაციებს. ყველაზე გავრცელებული თეორიის თანახმად იონების ტრანსპორტის დეფექტი იწვევს ჰაერგამტარი გზების ეპითელიუმის დეჰიდრატაციას და ლორწოს შესქელებას. CFTR აკონტროლებს არამარტო ქლორის მოძრაობას, არამედ ნატრიუმის არხის (ENac) აქტივობასაც, რომელიც პასუხისმგებელია ნატრიუმის ინტრაუჯრედულ ტრანსპორტზე. CFTR ნორმაში აინჰიბირებს ამ არხის აქტივობას და მისი დეფექტის შემთხვევაში ნატრიუმის იონები უკონტროლოდ იწყებენ უჯრედში შესვლას. ამ გაზრდილი ნაკადის გამო წყალიც დაიწყებს უჯრედის შიგნით შესვლას და ჰაერგამტარი გზის ზედაპირული სითხის სიბლანტე გაიზრდება (ნაკლები წყლის შემცველობის გამო).[46] რადგან ასეთ გარემოში წამწამების მოძრაობა შეზღუდულია და ვეღარ ასრულებენ თავიანთ გამწმენდ ფუნქციას, ზედაპირზე გროვდება დიდი რაოდენობით ლორწო.[47] საკვები ნივთიერებით მდიდარი ლორწო ხელს უწყობს ბაქტერიებს იმუნური სისტემისგან დამალვას, რაც განმეორებითი რესპირაციული ინფექციების მიზეზი ხდება. იგივე CFTR ცილა არსებობს პანკრეასისა და საოფლე ჯირკველბის უჯრედებში, რითაც აიხსნება ამ ლოკაციებში განვითარებული პათოლოგიური ცვლილებები.
კისტური ფიბროზით დაავადებული ინდივიდების ფილტვებში ბაქტერიები ადრეულ ასაკშივე იწყებენ კოლონიების შექმნას გასქელებულ ლორწოზე, რომელიც გროვდება ჰაერგამტარ გზებში. ლორწო ქმნის ბაქტერიულ მიკროგარემოს, რომლებიც რთული მისაღწევია იმუნური სისტემის უჯრედებისა და ანტიბიოტიკებისთვის. შესქელებული ლორწოს სეკრეცია და ხშირი ინფექციები აზიანებს ფილტვებს ჰაერგამტარი გზების თანდათანობითი რემოდელირებით, რაც ინფექციის აღმოფხვრას უფრო ართულებს.[48]
დროთა განმავლობაში კისტური ფიბროზით დაავადებულ ინდივიდებში ბაქტერიების ტიპი და მათი მახასიათებელი ნიშნები იცვლება. საწყის ეტაპზე ფილტვის ინფიცირება ხდება ისეთი ბაქტერიებით როგორიცაა ოქროსფერი სტაფილოკოკი და Haemophilus influenzae.[17] საბოლოოდ დომინირებს Pseudomonas aeruginosa (და ზოგჯერ Burkholderia cepacia). 18 წლის ასაკისთვის პაციენტების 80% P. aeruginosa-ს სამიზნე ხდება, ხოლო 3.5%-ში B. cepacia-სი.[17] მას შემდეგ, რაც ბაქტერია ადაპტირდება გარემოში ის იძენს რეზისტენტობას ყველაზე ხშირად გამოყენებული ანტიბიოტიკებისადმი. ფსევდომონამ შეიძლება შეიძინოს მახასიათებლები, რომლის საშუალებითაც წარმოქმნის დიდ კოლონიებს, რაც იშვიათად გვხვდება ინდივიდებში, რომლებიც არ არაიან დაავადებული კისტური ფიბროზით[48]
ინფექციების გავრცელების ერთ-ერთი გზაა კისტური ფიბროზით დაავადებულ ინდივიდებს შორის გადაცემა.[49] კისტური ფიბროზით დაავადებული ინდივიდები ხშირად მონაწილეობდნენ საზაფხულო "CF ბანაკებში".[50][51] კლინიკებში, სადაც კისტური ფიბროზით დაავადებული ინდივიდები იყვნენ დაჯგუფებული, [52] არ სტერილიზდებოდა ყოველდღიური მოხმარების ნივთები,[53] რაც ხელს უწყობდა პაციენტებს შორის საშიში ბაქტერიების გადაცემას. შედეგად კისტური ფიბროზით დაავადებული ინდივიდები ახლა არიან იზოლირებული ერთმანეთისგან და მედპერსონალს აცვია ხელთათმანები და ფორმები პაციენტის გასინჯვისას, რათა შემცირდეს ვირულენტური ბაქტერიული შტამების გავრცელება.[54]
CF პაციენტების ჰაერგამტარი გზები ასევე შეიძლება იყოს კოლონიზებული ფილამენტური სოკოთი (როგორიცაა Aspergillus fumigatus, Scedosporium apiospermum, Aspergillus terreus) და/ან საფუარები (როგორიცაა Candida albicans); სხვა ფილამენტური სოკოებიდან იშვიათად გვხვდება Aspergillus flavus, Aspergillus nidulans, Exophiala dermatitidis და Scedosporium prolificans (ჰაერგამტარი გზების ქრონიკული კოლონიზატორი); ზოგიერთი სოკო როგორიცაა Penicillium emersonii და Acrophialophora fusispora ითვლება ექსკლუზიურ სახეობებად კისტური ფიბროზის თვალსაზრისით (გვხვდება იშვიათად).[55] დაქვეითებული მუკოცილიარული გაწმენდა, რაც მახასიათებელია კისტური ფიბროზის, დაკავშირებულია ლოკალურ იმუნოლოგიურ დარღვევებთან. ამასთანავე, გახანგძლივებულმა მკურნალობამ ანტიბიოტიკებით და კორტიკოსტეროიდების გამოყენებამ შეიძლება ასევე დაასტიმულიროს სოკოების ზრდა. მიუხედავად იმისა, რომ ჰაერგამტარი გზების სოკოებით კოლონიზაციით კლინიკური მნიშვნელობა კვლავაც განხილვის საგანია, მათ შეიძლება გამოიწვიონ ლოკალური ანთებითი პროცესები და ფილტვის ფუნქციების მწვავე გაუარესება, რაც ხშირად ხდება ალერგიული ბრონქო-პულმონალური ასპარგილოსისას (ABPA-ყველაზე ხშირი სოკოს მიერ გამოწვეული დაავადება კისტური ფიბროზით დაავადებულ ინდივიდებში), მოიცავს Th2-მიერ წარმართული იმუნური პასუხს ასპარგილუსის მიმართ.[55][56]
კისტური ფიბროზის დიაგნოზის დასმა სხვადასხვა გზით შეიძლება მათ შორისაა ახალშობილთა სკრინინგი, ოფლის ანალიზი, გენეტიკური ტესტირება.[57] 2006 წლის მონაცემებით, ამერიკის შეერთებულ შტატებში შემთხვევათა 10%-ში დიაგნოზი მალევე დაისვა ახალშობილთა სკრინინგის პროგრამით. ახალშობილების სკრინინგი ემყარება სისხლში იმუნორეაქტიული ტრიფსინოგენის მომატებული მაჩვენებლების აღმოჩენას.[58] ნორმიდან გადახრილი მაჩვენებლების შემთხვევაში კეთდება დამატებით ოფლის ანალიზი. ხშირ შემთხვევაში მშობელი ითხოვს ახალშობილის ტესტირებას რადგან ბავშვის კანი მარილიანია.[17] ტრიფსინოგენის დონე შეიძლება გაიზარდოს ინდივიდებში, რომელთაც აქვთ CFTR' გენის ერთი მუტანტური ასლი (ანუ არის დაავადების მატარებელი) ან იშვიათად ორივე ნორმალური ასლის მქონე ინდივიდებშიც. ახალშობილების სკრინინგი სადავო საკითხია სწორედ ამ ცრუ დადებითი პასხების გამო.[59][60] ქვეყნების უმეტესობა არ ატარებს ბავშების სკრინინგს კისტურ ფიბროზზე, მაშასადამე, ინდივიდების უმეტესობის დიაგნოზირება სიმპტომების გამოჩენის შემდეგ ხდება (მაგალითად: სინოპულმონარული დაავადებები და კუჭ-ნაწლავისმხრივი გამოვლინებები[17]). ყველაზე ხშირად გამოიყენება ოფლის ანალიზი. ოფლის ტესტირება გულისხმობს მისი პროდუქციის გაძლიერებას პრეპარატით (პილოკარპინი). პრეპარატი შეიყვანება კანიდან იონოფორეზით (ერთი ელექტროდი თავსდება პრეპარატიან მხარეზე და მეორე კანის თავისუფალ ნაწილზე). პროდუცირებული ოფლი შეგროვდბა ფილტრის ქაღალდზე ან კაპილარულ მილში და უტარდება ანალიზი ნატრიუმისა და ქლორის აბნორმალურ შემცველობაზე. კისტური ფიბროზით დაავადებულ ადამიანებს აქვთ მომატებული ნატრიუმისა და ქლორის კონცენტრაცია ოფლში, მაგრამ შემცირებული თიოციანატი და ჰიპოთიოციანატი ნერწყვსა და ლორწოში.[61] CF-ის დიანოზირება ხდება ასევე CFTR გენში მუტაციის აღმოჩენით.[62]
წყვილებს, რომლებიც ელოდებიან ბავშვს ან დაგეგმილი აქვთ ორსულობა, შეუძლიათ ჩაიტარონ გენეტიკური კვლევა CFTR გენის მუტაციებზე, რათა განისაზღვროს კისტური ფიბროზით დაავადებული ბავშვის გაჩენის რისკი. გენეტიკური ტესტი ტიპურად უტარდება ორივე მშობელს, თუ კისტური ფიბროზის რისკი იქნება მაღალი ამ შემთხვევაში ტესტი უტარდება ნაყოფსაც. მეანობისა და გინეკოლოგიის ამერიკული კოლეჯის რეკომენდაციით გენეტიკური ტესტირება უნდა ჩაიტარონ მომავალმა მშობლებმა, რომელთაც ოჯახის ისტორიაში აქვთ კისტური ფიბროზის დიაგნოზი, ასევე მათი რეკომენდაციით ყველა კავკასიელმა წყვილმა უნდა ჩაიტაროს გენეტიკური ტესტირება კისტური ფიბროზის მატარებლობაზე. [63]
ნაყოფში კისტური ფიბროზის გამოვლენისთვის აუცილებელია მან ორივე მშობლისგან მიიღოს CFTR გენის მუტანტური ალელი, მაგრამ რადგან გენეტიკური ტესტი კისტურ ფიბროზზე ძვირია, ტესტირება საწყის ეტაპზე უტარდება ერთ მშობელს. თუ აღმოჩნდება რომ ეს მშობელი CFTR გენის მუტაციის მატარებელია, მაშინ ტესტირება უტარდება მეორე მშობელსაც კისტური ფიბროზით დაავადებული ბავშვის გაჩენის რისკის გამოსათვლელად. კისტური ფიბროზი შეიძლება გამოწვეული იყოს ათასობით სხვადასხვა მუტაციით, რაც შეუძლებელს ხდის ყველა მათგანის დეტექციას. ტესტი ტარდება ყველაზე ხშირი მუტაციის მიმართ (ΔF508) — კომერციულად ყველაზე ხელმისაწვდომია 32 ან ნაკლები მუტაციის ძებნა. თუ ცნობილია რომ ოჯახს აქვს იშვიათი მუტაცია, სკრინინგი ტარდება ამ მუტაციის მიმართ. გამომდინარე იქიდან რომ შეუძლებელია ყველა მუტაციის მიმართ სკრინინგის ჩატარება, ტესტის უარყოფითი პასუხი არ ნიშნავს, რომ ბავშვს არ ექნება კისტური ფიბროზი.[64]
ორსულობისას ტესტირება შეიძლება გაკეთდეს პლაცენტაზე (ქორიონული ხაოს კვლევა) ან ამნიონურ სითხეში არსებულ უჯრედებზე (ამნიოცენტეზი). თუმცა, ქორიუნული ხაოდან მასალის აღებას აქვს ნაყოფის დაღუპვის რისკი (1:100) და ამნიოცენტეზს 1:200;[65] ახალი კვლევებით ეს მაჩვენებელი შეიძლება იყოს ბევრად მცირე, დაახლოებით 1:1 600.[66]
მიუხედავად იმისა რომ ჯერ არ არსებობს კისტური ფიბროზისგან საბოლოოდ განკურნების ხერხები არსებობს გარკვეული მკურნალობის მეთოდები. კისტური ფიბროზის მენეჯმენტი ბოლო 70 წლის განმავლობაში განვითარდა. 70 წლის წინ კისტური ფიბროზით დაავადებული ბავშვები უმეტესად ცოცხლობდნენ 1 წლამდე, დღესდღეობით ამ დაავადებით დაავადებულ ბაშვებს შეუძლიათ იცოცხლონ ზრდასრულ ასაკამდე. უახლესი მიღწევების საშუალებით შესაძლებელია პაციენტების მეტნაკლებად სრულფასოვანი ცხოვრობით უზრუნველყოფა, გართულებების გარეშე (ეს ძირითადად შეეხება განვითარებულ ქვეყნებს). დაავადების მართვის მთავარი ასპექტებია სასუნთქი გზების ინფექციების მკურნალობა, კარგი კვება და აქტიური ცხოვრების წესი. პულმონარული რეაბილიტაცია, როგორც კისტური ფიბროზის მენეჯმენტი გრძელდება ადამიანის სიცოცხლესთან ერთად და მიზანმიმართულია ორგანოს ფუნქციის მაქსიმალურად შენარჩუნებასა და შესაბამისად ცხოვრების ხარისხის გაუმჯობესებისკენ. საუკეთესო მკურნალობის პირობებში შესაძლებელია ფილტვის და სხვა ორგანოების ფუნქციების დიდხანს შენარჩუნება. გამომდინარე იქიდან, რომ დაავადება ხასიათდება სიმპტომების დიდი ვარიაციით, პაციენტები მკურნალობენ მულტიდისციპლინარული ცენტრების სპეციალისტებთან. მკურნალობა მორგებულია ინდივიდზე. თერაპიის სამიზნე ორგანოებია ფილტვები, საჭმლის მომნელებელი ტრაქტი (რაც მოიცავს პანკრეასული ფერმენტების დამატებასაც) და რეპროდუქციული ორგანოები.[58]
კისტური ფიბროზის მკურნალობაში ყველაზე მნიშვნელოვანი ასპექტია ფილტვების დაზიანების შემცირება და შესქელებული ლორწოს მიერ გამოწვეული ინფექციების მკურნალობა სიცოცხლის ხარისხის შესანარჩუნებლად. ინტრავენური, ორალური და საინჰალაციო, ანტიბიოტიკები გამოიყენება ქრონიკული ინფექციების სამკურნალოდ. მექანიკური მოწყობილობებისა და ინჰალაციური თერაპიის მიზანია შესქელებული ლორწოს გათხელება. თერაპიის ეს საშუალებები ეფექტიანი თუმცა საჭიროებს დიდ დროს, რაც პაციენტისტვის დამთრგუნველია.
კისტური ფიბროზით დაავადებული ადამიანებს პერმანენტულად მკურნალობენ ერთი ან მეტი ანტიბიოტიკით. ანტიბიოტიკები არის აუცილებლად საჭიროა როდესაც ვიტარდება პნევმონია ან ფილტვის ფუნქცია მნიშვნელოვნად ქვეითდება. ანტიბიოტიკის ირჩევენ ნახველის ანალიზის საფუძველზე. ეს ხანგრძლივი თერაპია ხშირად საჭიროებს ჰოსპიტალიზაციას და პერიფერიული ან ცენტრალური ვენის კათეტერიზაციას. ტობრამიცინით, ქოლისტინით, და აზტრეონამით ინჰალაცია ხანდახან ინიშნება თვიურად, მანამდე სანამ არ გაუმჯობესდება ფილტვის ფუნქცია ბაქტერიების კოლონიის ზრდის შეფერხების ხარჯზე.[67][68][69] ანტიბიოტიკების ინჰალაციური თერაპია აუმჯობესებს ფილტვის ფუნქციას, მაგრამ ამასთანავე აქვს გვერდითი ეფექტებიც როგორიცაა ანტიბიოტიკორეზისტენტობის განვითარება და ხმის ცვლილება[70] ორალური ანტიბიოტიკები: ციპროფლოქსაცინი ან აზიტრომიცინი ეძევათ პაციენტებს ინფექციის თავიდან ასაცილელად ან მიმდინარე ინფექციის კონტროლისთვის.[71] ამინოგლიკოზიდების (მაგალითად ტობრამიცინი) ხანგრძლივად გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს სმენის დაკარგვა, წონასწორობის სისტემის დაზიანება შიგნითა ყურში, ან თირკმლის პრობლემები.[72] ამ გვერდითი ეფექტების თავიდან ასაცილებლად რუტინულად უნდა შემოწმდეს სისხლში ანტიბიოტიკების კონცენტრაცია.
არსებობს სხვადასხვა ტექნიკები სასუნთქი გზებიდან ნახველის მექანიკურად მოცილებისთვის. კლინიკებში გამოიყენება, გულმკერდის ფიზიოთერაპია (CPT); მოწყობილობები, რომლებიც ქმნიან პერკუსიულ (დარტყმით) თერაპიას არის: ThAIRapy Vest და ინტრაპულმონარული პერკუსიული ვენტილატორი (IPV). უფრო ახალი მეთოდები ბიფაზური აბჯრისმიერი ვენტილაცია ეხმარება სეკრეტირებული შესქელებული ლორწოს მოცილებაში და ჰაერგამტარი გზების გაწმენდაში. აპარატი არის მოსახერხებელი სახლის პირობებში გამოყენებისთვის.[73]
ივაკაფტორი არის ორალურად მისაღები პრეპარატი კისტური ფიბროზის გარჯვეული მუტაციების შემთხვევაში დაავადების სამკურნალოდ.[74][75] ის ზრდის ფილტვის ფუნქციას 10%-ით, პრეპარატი საკმაოდ ძვირადღირებულია.[74]
შესაძლებელია სეკრეტის გამათხიერებელი პრეპარატების აეროზოლის სახით მიწოდება, ასეთებია დორნაზე ალფა და ჰიპერტონიული ხსნარი.[76] დორნაზე არის ადამიანის რეკომბინანტული დეოქსირიბონუკლეაზა, რომელიც შლის დნმ-ს ლორწოში და ამცირებს მის ვისკოზურობას.[77] დენუფოზოლი არის საკვლევი პრეპარატი, რომელიც ხსნის ქლორის ალტერნატიულ არხებს, რაც ხელს უწყობს ლორწოს გათხიერებას.[78] ბოლომდე გაურკვეველია კორტიკოსტეროიდების ინჰალაციის ეფექტი.[79]
ფილტვის დაავადების გაუარესებისას საჭირო ხდება ხელოვნური ვენტილაციის ჩარევა. კისტური ფიბროზით დაავადებულ ინდივიდებს შეიძლება დასჭირდეთ ღამით სპეციალური ნიღბების ტარება, რაც დაეხმარებათ სუნთქვაში. ეს აპარატი ცნობილია, როგორც ჰაერგამტარი გზების პოზიტიური წნევის (BiPAP) ორდონიანი ვენტილატორი. ის უზრუნველყოფს ძილისას სისხლში ჟანგბადის ნორმალური დონის შენარჩუნებას. BiPAP-ს გამოყენება შეიძლება ფიზიკური თერაპიის დროსაც ნახველისგან გასათავისუფლებლად.[80] უკიდურესი ფორმებისას შეიძლება გახდეს საჭირო სასუნთქ გზებში ხელოვნური მილის ჩადგმა, ან ტრაქეოსტომის გაკეთება.
კვლევებმა აჩვენა, რომ ბავშვებში მასაჟით თერაპიას შეიძლება ჰქონდეს დადებითი ეფექტები და გააუმჯობესოს ოჯახების ცხოვრების ხარისხი.[81] გაურკვეველია რა ეფექტი აქვს პნევმოკოკზე ვაქცინაციას, რადგან კვლევები არ გაგრძელებულა 2014 წლის შემდეგ.[82]
ფილტვის ტრანსპლანტაცია ხშირად ხდება საჭირო კისტური ფიბროზით დაავადებული ინდივიდებისთვის. ერთი ფილტვის ტრანსპლანტაცია შესაძლებელია სხვა დაავადებების შემთხვევაში, მაგრამ კისტური ფიბროზისას უნდა მოხდეს ორივე ფილტვის ტრანსპლანტაცია, რადგან ხელუხლებელ ფილტვში შეიძლება იყოს დარჩენილი ბაქტერიის კულტურა, რომელიც შემდგომ დააინფიცირებს ტრანსპლანტირებულ ფილტვსაც. პაციენტებს შეიძლება ამავდროულად გადაუნერგონ პანკრეასი ან ღვიძლი დიაბეტის ან ღვიძლის პრობლემების თავიდან ასაცილებლად.[83] ფილტვის გადანერგვა ნაჩვენებია მაშინ, როდესაც მისი ფუნქცია უკიდურესად მცირდება და აუცილებელია ხელოვნური ვენტილაცია.[84]
ახალშობილებს, რომლებსაც აქვთ ინტესტინალური ობსტრუქცია ტიპურად საჭიროებენ ოპერაციულ ჩარევას მაშინ, როდესაც ზრდასრულებს დისტალური ინტესტინალური ობსტრუქციის სინდრომით არ ესაჭიროებათ ეს პროცედურა. პანკრეასული ფერმენტების ჩანაცვლებითი თერაპიით თორმეტგოჯა ნაწლავში ადეკვატურად მოხდება ნივთიერებების დაშლა და შეწოვა. თერაპიის გარეშე ეს ნივთიერებები დაიკარგებოდა ნარჩენებთან ერთად. ჯერჯერობით არაა დაზუსტებული პანკრეასული ფერმენტების მიღების ზუსტი დოზა, ასევე უცნობია მკურნალობის ხანგრძლივი ეფექტები და რისკები.[85]
აქამდე არ ჩატარებულა ფართომასშტაბიანი კვლევა კისტური ფიბროზით დაავადებულ ზრდასრულ ინდივიდებში ათეროსკლეროზისა და კორონარული არტერიული დაავადების განვითარებას შორის კავშირზე. ეს ძირითადად იმის შედეგია რომ კისტური ფიბროზით დაავადებული ინდივიდები არ ცოცხლობენ იმდენ ხანს, რომ გამოუვლინდეთ კლინიკურად მნიშვნელოვანი ათეროსკლეროზი ან კორონალური არტერიების დაავადება.
კისტური ფიბროზის ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი არაფილტვისმიერი გართულებაა დიაბეტი. მასში გაერთიანებულია შაქრიანი დიაბეტი ტიპი 1-სა და ტიპი 2-ის ნიშნები, რის გამოც განიხილება ცალკე, როგორც კისტურ ფიბროზთან დაკავშირებული დიაბეტი(CFRD).[31][86] მიუხედავად იმისა, რომ ზოგჯერ გამოიყენება ანტიდიაბეტური პრეპარატები, ერთადერთი რეკომენდირებული მკურნალობა არის ინსულინის ინექციები ან ინსულინის პამპი.[87] დიაბეტის 1 და 2 ტიპისგან განსხვავებით დიეტური შეზღუდვები არ არის რეკომენდირებული.[31]
ოსტეოპოროზის განვითარების თავიდან აცილება შესალებელია ვიტამინი D-ს და კალციუმის დამატებით. მკურნალობა შესაძლებელია ბისფოსფონატებით, თუმცა გვერდითი ეფექტები შეიძლება გახდეს პრობლემა.[88] ზრდაში შეფერხებსგან თავის დაცვა შეიძლება კალორიებით მდიდარი საკვების მიწოდებით ან ზრდის ჰორმონის ინექციით.[89]
ძვლოვანი წიაღების (პარანაზალური წიაღბი) ინფექციებისას პაციენტებს უტარდებათ ხანგრძლივი ანტიბიოტიკოთერაპია. ცხვირის პოლიპების განვითარებამ ან ცხვირის გასავლების ქრონიკულმა ცვლილებებმა შეიძლება უკიდურესად შეამციროს ჰაერის გასვლა და სუნის შეგრძნება. წიაღების ოპერაციას ხშირად მიმართავენ ცხვირის სავალების ობსტრუქციის კორექციისთვის და ინფექციების შემდგომი გავრცელების თავიდან ასარიდებლად. ცხვირის სტეროიდები, როგორიცაა ფლუტიკაზონი გამოიყენება ცხვირის ლორწოვანის ანთებების შესამცირებლად.[90]
ქალებში უნაყოფობის პრობლემის გადაჭრა შესაძლებელია in vitro განაყოფიერების ტექნიკით, კერძოდ ნაყოფის გადატანის ტექნიკით. კაცებში უნაყოფობა ძირითადად გამოწვეულია თესლის გამომტანი სადინრის გამუვითარებლობით და ამ პრობლემის გადაჭრა შესაძლებელია ტესტიკულარული სპერმის გამოქოფით (TESE), რაც გულისხმობ სპერმის შეგროვებას უშუალოდ სათესლეებიდან. თუ შეგროვებული მასალა შეიცავს სპონტანური განაყოფიერებისთვის არასაკმარის სპერმატოზოიდებს შეიძლება ჩატარდეს სპერმის ინტრაციტოპლაზმური ინექცია[91] გაურკვეველია ანტიოქსიდანტების მიღების ეფექტი უნაყოფობაზე[92]
კისტური ფიბროზის პროგნოზი გაუმჯობესდა ადრეული დიაგნოსტიკით, უკეთესი მკურნალობითა და ჯანდაცვის ხელმისაწვდომობით. 1959 წელს კისტური ფიბროზით დაავადებული ბავშვების სიცოცხლის საშუალო ხანგძლივობა იყო 6 თვე.[93] 2010 წელს ქალებისთვის ეს მაჩვენებელი 37 წელს ხოლო კაცებისთვის 40 წელს შეადგენს.[94] კანადაში 1982-2007 წლის ფარგლებში სიცოცხლის საშუალო ხანგრძლივობა 24 წლიდან 47 წლამდე გაიზარდა[95]
იმ ინდივიდების 92%, რომლებიც არიან 18 წელზე ზევით ირიცხებოდნენ უმაღლეს სასწავლებლებში (2009 წლის მონაცემებით), 67%-ს ჰქონდა კოლეჯის განათლება, 15% იყო უნარშეზღუდული, 9% უმუშევარი, 56% დაუოჯახებელი, 39% დაქორწინებული, ან ცხოვრობდა პარტნიორთან ერთად.[96]
ქრონიკული დაავადება შეიძლება იყოს ძალიან რთული სამართავი. კისტური ფიბროზი არის ქრონიკული დაავადება, რომელიც აზიანებს საჭმლის მომნელებელ და რესპირატორულ ტრაქტს, რაც თავის მხირვ იწვევს გენერალიზებულ მალნუტრიციასა და ქრონიკულ რესპირაციულ ინფექციებს.[97] სქელი სეკრეტი ახშობს ჰაერგამტარ გზებს, რასაც ხშირ შემთხვევაში მოჰყვება ფილტვებში ანთებითი პროცესების განვითრება.[98][99] მდგომარეობამ შეიძლება გავლენა მოახდინოს ცხოვრების ხარისხზე და მათ შესაძლბლობებზე შეასრულონ ყოველდღიური ქმედებები. კისტური ფიბროზით დაავადებული პაციენტებისთვის მნიშვნელვანია ქრონიკული დაავადებისა და ცხოვრების ხარისხის უერთიერთკავშირის გააზრება. შმიტცისა და გოლდბექის მიხედვით (2006) კისტური ფიბროზი მნიშვნელოვნად ზრდის ემოციურ სტრესს, როგორც პაციენტში ასევე მის ოჯახის წევრებში, და ყოველდღიურმა დროის დამხარჯველმა მკურნალობის განრიგმა შეიძლება იქონიოს კიდევ უფრო უარყოფითი გავლენა ცხოვრების ხარისხზე.[100] ჰავერმანსმა და მისმა კოლეგებმა (2006) აჩვენეს, რომ ახალგაზრდა ამბულატორიულ პაციენტებს, რომლებიც მონაწილეობენ გამოკითხვაში ჰქონდათ უფრო მაღალი ცხოვრების ხარისხის მაჩვენებელი ვიდრე მათ მშობლებს.[101] ამასთანავე, კისტური ფიბროზის ამბულატორიულ პაციენტებს ჰქონდათ პოზიტიური შეხედულებები თავიანთ თავზე. არსებობს ბევრი გზა კისტური ფიბროზით დაავადებული ინდივიდებიც ცხოვრების ხარისხის გასაუმჯობესებლად. ვარჯიში ზრდის ფილტვების ფუნქციურ აქტივობას და ვარჯიშის შეთავსებამ მკურნალობის ყოველდღიურ პროცედურებთან შეიძლება შესამჩნევად გააუმჯობესოს პაციენტის ცხოვრების ხარისხი.[102] ჯერჯერობით არ არსებობს კისტური ფიბროზისგან განკურნების გზები, თუმცა არსებობს პრეპარატები, როგორიცაა მუკოლიტიკები, ბრონქოდილატატორები, სტეროიდები და ანტიბიოტიკები, რომლებიც გამოიყენება ლორწოს გასათხიერებლად, ჰაერგამტარი გზების გასაფართოვებლად, ანთებითი პროცესების ჩასაცხრობად და ფილტვის ინფექციების წინააღმდეგ საბრძოლველად.[103]
კისტური ფიბროზი არის ყველაზე ხშირი აუტოსომურ-რეცესიული დაავადება ევროპელ ხალხში.[105] ამერიკის შეერთებულ შტატებში დაახლოებით 30,000 ინდივიდს აქვს კისტური ფიბროზი; უმეტესობას დიაგნოზი 6 თვის ასაკში ესმება. კანადაში დაახლოებით 4,000 ადამიანია დაავადებული კისტური ფიბროზით.[106] დაახლოებით 25 დან 1 ევროპული წარმოშობის ადამიანებში და 30-დან 1 კავკასიელ ამერიკელებში[107] არიან კისტური ფიბროზის მუტაციის მატარებლები. მიუხედავად იმისა, რომ კისტური ფიბროზი ნაკლებად ხშირი დაავადებაა ესპანურენოვან ქეყნებში დაახლოებით 46-დან 1 ატარებს ორიდან ერთ ნორმალურ ალელს, აფრიკელებში ეს მაჩვენებელია 1:65 ხოლო აზიელებში 1:90[108][109] კისტური ფიბროზი ყველაზე ხშირია ირლანდიაში (1:1353).[110]
მიუხედავად იმისა რომ კისტური ფიბროზი იშვიათი დაავადებაა, მაინც ითვლება ყველაზე ფართოდ გავრცელებულ სიცოცხლის ხანგრძლივობის შემამცირებელ დაავადებად. ის ყველაზე ხშირია დასავლეთ მსოფლიოს ქვეყნებში. გამონაკლისია ფინეთი, სადაც მხოლოდ 80 ადამიანი ატარებს CFTR გენში მუტაციას.[111] ჯანდაცვის მსოფლიო ორგანიზაციის ცნობით ევროკავშირში 2000–3000 ახალშობილიდან 1 არის დაავადებული კისტური ფიბროზით.[112] აშშ-ში 3,500 დან 1 იბადება ამ დაავადებით.[113] 1997 წელს, დაახლოებით 3,300 კავკასიელი ბავშვიდან 1 დაიბადა კისტური ფიბროზით აშშ-ში.[114]
კისტურ ფიბროზი ერთნაირად გავრცელებულია მამაკაცებსა და ქალებში. მონაცემებზე დაყრდნობით კისტური ფიბროზით დაავადებული მამაკაცები უფრო დიდხანს ცოცხლობენ ვიდრე ქალები.[115][116] უახლესი კვლევების თანახმად ჯანდაცვის განვითარებამ შეიძლება აღმოფხვრას ეს სქესობრივი განსხვავება,[117][118] მაშინ, როდესაც ირლანდიაში მიმდინარე კვლევებით დადგინდა გარკვეული კავშირი ქალის ჰორმონ ესტროგენსა და კისტური ფიბროზის კლინიკური გამოვლინების დამძიმებას შორის.[119]
CF ალელების გავრცელება ვარირებს პოპულაციებს შორის. ΔF508 ფენოტიპის მატარებელ ინდივიდთა სიხშირეა1:200 ჩრდილოეთ შვედეთში, 1:143 ლიტვაში და 1:38 დანიაში არცერთი ΔF508 მატარებელი არ აღმოჩნდა 171 ფინელსა და 151 საამს შორის.[120] ΔF508 მუტაცია არსებობს ფინეთში, თუმცა ის აქ ძალიან დაბალი სიხშირითაა. კისტური ფიბროზი ფინეთში მხოლოდ 20 საგვარტომოშია დაფიქსირებული.[121]
ფიქრობენ, რომ კისტური ფიბროზი გამოჩნდა დაახლოებით ძვ. წ. 3 000 წელს, რაც მიგრაციების, გენის მუტაციის და კვების თავისებურებების ცვლილებით იყო გამოწვეული.[129] კისტური ფიბროზის მთლიანი კლინიკური სპექტრი არ იყო ცნობილი ჯერ კიდევ 1930 წლამდე, მაგრამ გარკვეული ასპექტები უფრო ადრეც გამოირკვა. მე-18 საუკუნის გერმანულ და შვეიცარიულ ლიტერატურაში იკითხება გაფრთხილება: „იდარდეთ ბავშვზე, რომელსაც შუბლზე კოცნისას მარილის გეო აქვს, ის დაწყელილია და მალე მოკვდება“ (Wehe dem Kind, das beim Kuß auf die Stirn salzig schmeckt, er ist verhext und muss bald sterben), სადაც კარგად ჩანს კავშირი მარილის კარგვასა და დაავადებას შორის.[129]
მე-19 საუკუნეში, კარლ ფონ როკიტანსკიმ აღწერა ნაყოფის სიკვდილის შემთხვევა მეკონიუმის პერიტონიტით (მეკონიუმის გაუვალობის გართულებული ფორმა კისტური ფიბროზის დროს). მეკონიუმის გაუვალობა პირველად 1905 წელს აღწერა კარლ ლანდშტაინერმა.[129] 1936 წელს, გვიდო ფანკონიმ გამოაქვეყნა ნაშრომი სადაც აღწერილი იყო კავშირი ცელიაკიას, პანკრეასულ კისტურ ფიბროზსა და ბრონქოექტაზს შორის[130]
1938 წელს დოროთი ჰანსინ ანდერსენმა გამოაქვეყნა სტატია „პანკრეასული კისტური ფიბროზი და მისი კავშირი ცელიაკიასთან: კლინიკური და პათოლოგიური კვლევა,“ ბავშვთა დაავადებების ამერიკულ ჟურნალში. ის იყო პირველი ვინც აღწერა პანკრეასული კისტური ფიბროზის მახასიათებლები და დააკავშირა ფილტვისა და ნაწლავების დაავადებებთან.[7] მან ასევე პირველმა გამოთქვა მოსაზრება რომ კისტური ფიბროზი არის აუტოსომუტ-რეცესიული დაავადება და პირველმა გამოიყენა პანკრეასის ფერმენტების ჩანაცვლებითი თერაპია დაავადებული ბავშვების განსაკურნებლად. 1952 წელს პოლ დი სანტ აგნესმა აღმოაჩინა დარღვევები ოფლის ელექტროლიტურ შემადგენლობაში. ოფლის ტესტი განვითარდა და დაიხვეწა შემდეგ ათწლეულში.[131]
პირველი კავშირი კისტურ ფიბროზსა და სხვა მარკერებს (პარაოქსონაზები-ორგანოფოსფატების ჰიდროლიზში მონაწილე ფერმენტების ჯგუფი) შორის გააკეთა ჰანს ეიბერგმა 1985 წელს. მან მიუთითა, რომ მხოლოდ 1 ლოკუსი არსებობს კისტური ფიბროზისთვის. 1988 წელს აღმოაჩინეს პირველი მუტაცია ΔF508 მე-7 ქრომოსომაზე, ფრანსის კოლინსმა, ლაპ-ჩე ცუიმ და ჯონ რ. რიორდანმა. შემდგომმა კვლევებმა გამოავლინა 1 000 სხვა მუტაცია, რომელიც იწვევს კისტურ ფიბროზს.
გამომდინარე იქიდან რომ CFTR გენში მომხდარი მუტაციები მცირე ზომისაა კლასიკური გენეტიკური ტესტირებებით ვერ მოხერხდა მუტირებული გენის ზუსტი დეტექცია.[132] ცილის მარკერების გამოყენებამ შესაძლებელი გახადა მე-7 ქრომოსომაში მუტაციის აღმოჩენა.[133] 1989 წელს ლაპ-ჩე ცუიმ დაავადებულ ბავშვთა ჰოსპიტალის (ტორონტო) მკვლევართა ჯგუფის ლიდერმა შეძლო კისტურ ფიბროზზე პასუხისმგებელი გენის გამოვლენა.
გენური თერაპია არის კისტური ფიბროზისგან განკურნების პოტენციური გზა. CFTR გენის თერაპიაზე ჩატარებული კვლევის შედეგები არ იძლევა მისი, როგორც სამკურნალო საშუალების გამოყენების გარანტიას, რადგან ეს კვლევები არ იყო კლინიკური მნიშვნელობის.[134]
თეორიულად, გენური თერაპიით ხდება მუტანტური CFTR გენის ჩანაცვლება ნორმალური ასლით. დაზიანებულ ეპითელიუმში ნორმალური CFTR-ის გენის ჩასმა განაპირობებს ამ უჯრედების მიერ ფუნქციური CFTR ცილის სინთეზს გვერდითი ეფექტებისა და ანთებითი რეაქციების გარეშე. კვლევებმა აჩვენა, რომ კისტური ფიბროზის ფილტვისმხრივი მანიფესტაციის თავიდან ასაცილებლად საკმარისია CFTR გენის ნორმალური ექსპრესიის მხოლოდ 5-10%.[135] მრავალი მიღწევაა გენის უჯრედებში გადატანაში, როგორიცაა ლიპოსომები და ვირუსული ვექტორები, თუმცა ორივე მეთოდი ჯერჯერობით არაეფექტიანია.[136] ძირითადი მიზეზი არის ის რომ უჯრედთა მხოლოდ მცირე ნაწილი ითვისებს ვექტორებს და ექსპრესირებს გენს ამიტომაც მკურნალობას აქვს მცირე ეფექტი. ამასთანავე პრობლემები შეიქმნა cDNA-თან მიმართებაში (კომპლემენტარული დნმ), გენი რომელიც გამოიყენებოდა მკურნალობისთვის უფუნქციო აღმოჩნდა.[137] კისტური ფიბროზით დაავადებული პაციენტების ნაწლავების ღეროვან უჯრედებში შეასწორეს CFTR გენი, CRISPR/Cas9-ის (გენის ჩამატების ტექნიკა) გამოყენებით. [138]
ჯერ კიდევ ვითარდება მცირე მოლეკულები, რომლებსაც შეუძლიათ CFTR გენში მომხდარი მუტაციების კომპენსირება. ერთ-ერთი მიღწევაა პრეპარატი, რომლის მოქმედებითაც რიბოსომა ტოვებს სტოპ-კოდონს და საბოლოოდ სინთეზდება ნორმალური ზომის CFTR ცილა. კისტური ფიბროზის 10% გამოწვეულია ნონსენს მუტაციით. წამლების ეს ჯგუფი მოქმედებს ისეთ ნონსენს მუტაციებზე, როგორებიცაა G542X (როდესაც 542-ე პოზიციაში ამინომჟავა გლიცინი ჩანაცვლებულია სტოპ-კოდონით). ამინოგლიკოზიდები-ანტიბიოტიკები მოქმედებენ ცილის სინთეზზე და შეცდომების გასწორებაზე. ზოგიერთ შემთხვევაში მათი საშუალებით შეიძლება ცილის სინთეზის ნაადრევი დასრულების თავიდან აცილება, რაც საბოლოოდ სრული ზომის ცილის სინთეზს უზრუნველყოფს მცირე ცვლილებით.[139] ამინოგლიკოზიდი გენტამიცინი გამოიყენაბა ფილტვის უჯრედებზე კისტური ფიბროზის სამკურნალოდ.[140] სხვა წამალი რომელიც ნონსენს მუტაციის მაკორეგირებელია არის ატალურენი, რომელიც გადის კვლევის მესამე ფაზას 2011 წლის ოქტომბრიდან.[141]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
