დილიფი
სოფელი საქართველოში, ნინოწმინდის მუნიციპალიტეტში. From Wikipedia, the free encyclopedia
დილიფი, დილითი (ისტ. დლივი) — სოფელი საქართველოში, სამცხე-ჯავახეთის მხარის ნინოწმინდის მუნიციპალიტეტში (ადმინისტრაციული ერთეული დიდი გონდრიო).
| სოფელი | |
|---|---|
|
დილიფი | |
.png) | |
| ქვეყანა | საქართველო |
| რეგიონი | სამცხე-ჯავახეთის მხარე |
| მუნიციპალიტეტი | ნინოწმინდის მუნიციპალიტეტი |
| თემი | გონდრიო |
| კოორდინატები | 41°16′36″ ჩ. გ. 43°28′12″ ა. გ. |
| ადრეული სახელები | დლივი |
| ცენტრის სიმაღლე | 1850 მ |
| ოფიციალური ენა | ქართული ენა |
| მოსახლეობა | 1098[1] კაცი (2014) |
| ეროვნული შემადგენლობა | სომხები 99,6 % |
| სასაათო სარტყელი | UTC+4 |
.svg)   | |
მდებარეობს ჯავახეთის ზეგანზე, ხანჩალის ტბის დასავლეთით, ზღვის დონიდან 1850 მეტრზე. ნინოწმინდიდან დაშორებულია 16 კმ-ით.
სოფელთან არის ადრინდელი ფეოდალური ხანის ეკლესია. დილიფის მიდამოებში არის მძლავრი მინერალური წყაროები და პემზის დიდი მარაგი.[2] სოფელში არის საჯარო სკოლა.[3]
ისტორია
სოფლის ძველი ქართული სახელწოდებაა „დლივი“. ასეა იგი მოხსენიებულია „ქართლის ცხოვრებასა“ და სომეხი ისტორიკოსის ასოღიკის (X– XI სს.) თხზულებაში „მსოფლიო ისტორია“.[4] X–XI საუკუნეებში იგი ქართველ მეფეთა ერთ-ერთი სადგომი იყო. 988 წელს, ბაგრატ III-ის თავდასხმის მოლოდინში, დლივში დაბანაკდა დავით III კურაპალატი. აქვე, პერიოდულად, სადგომი ჰქონდათ ცენტრალიზებული სამეფო ხელისუფლების მტრებს – კლდეკარის ერისთავებს – ბაღვაშებს. 1058 წელს დლივში შეიპყრეს ლიპარიტ ბაღვაში და მისი ძე ივანე.[2]
სოფლის მახლობლად შემორჩენილია ადრინდელი შუა საუკუნეების საყდრის ნანგრევები.[2] სოფლის მახლობლად აღმოჩენილია სასანური და არაბული მონეტების განძი.
მოსახლეობა
სქოლიო
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.