შაჰრი-სუჰტე
From Wikipedia, the free encyclopedia
შაჰრი-სუჰტე (სპარს. شهر سوخته; „დამწვარი ქალაქი“) — ბრინჯაოს ხანის სავაჭრო გზების გადაკვეთაზე მდებარე ქალაქი. განეკუთვნება ჯიროფტის კულტურას. მდებარეობს ირანში, სისტანისა და ბელუჯისტანის ოსტანში, მდინარე ჰელმანდის ნაპირზე. ქალაქის დაარსების თარიღად მიიჩნევენ ძვ. წ. 3200 წელს. დასახლებული იყო ძვ. წ. 1800 წლამდე. ქალაქის მოულოდნელი დაწინაურების და დაცემის მიზეზები საიდუმლოებითაა მოცული.
შაჰრი-სუჰტე* | |
---|---|
იუნესკოს მსოფლიო მემკვიდრეობის ძეგლი | |
ქვეყანა | ![]() |
ტიპი | კულტურული |
კრიტერიუმები | ii, iii, iv |
სია | |
რეგიონი** | აზია და ოკეანეთი |
გაწევრიანების ისტორია | |
გაწევრიანება | 2014 (38-ე სესია) |
ნომერი | 1456 |
* იხ. ინგლ. სახელი UNESCO-ს სიაში. ** იუნესკოს მიერ კლასიფიცირებული რეგიონი. |
ქალაქი მოიცავდა 151 ჰექტარს და ურბანული საზოგადოების ჩამოყალიბების საწყის ეტაპზე უდიდეს დასახლებას წარმოადგენდა. ქალაქის დასავლეთ ნაწილში მდებარეობს სასაფლაო, რომლის ფართობია 25 ჰა და შეიცავს დაახლოებით 25-40 ათას საფლავს[1].
ქალაქი აღმოაჩინა და გამოიკვლია უნგრულ-ბრიტანული წარმოშობის არქეოლოგმა აურელ სტეინმა 1900-იან წლებში[2][3].
შაჰრი-სუჰტე 2014 წლის 22 ივნისს შეიყვანეს იუნესკოს მსოფლიო მემკვიდრეობის ძეგლების სიაში[4].