Ha studiato ingegneria in Iraq, paese da cui è fuggito nel 1992. Nel 1998 è approdato nei Paesi Bassi, che però hanno respinto la sua richiesta d'asilo. Si è quindi trasferito nelle Fiandre, dove ha iniziato a scrivere in olandese, e nel 2007 ha usufruito del condono con cui il governo dell'Aja ha regolarizzato migliaia di migranti. Nel 2011, ha vinto il Premio letterario dell'Unione europea per il libro L'autistico e il piccione viaggiatore (De autist en de postduif)[1].
Dagboek van een ezel. Columns. Amsterdam, De Arbeiderspers, 2002.
Blanke Nederlanders doen dat wél. Columns. Amsterdam, De Arbeiderspers, 2004.
Mijn opa, de president en de andere dieren. Roman. Amsterdam, De Arbeiderspers, 2004.
Maanlichtmoerassen: roman voor eeuwige kinderen tussen 10 en 100. Roman. Amsterdam/Antwerpen, Meulenhoff/Manteau, 2006. (Genomineerd voor de Gouden Doerian).
Ik ben er nog. Columns. Groningen, Passage, 2006.
Dorstige rivier. Roman. Amsterdam/Antwerpen, Meulenhoff/Manteau, 2008. (Verschenen onder de auteursnaam Rodaan.) (Ook vertaald in het Engels onder de naam Thirsty river).
De autist en de postduif. Roman. Amsterdam/Antwerpen, Meulenhoff/Manteau, 2009.
Hoe ik talent voor het leven kreeg. Roman. Amersfoort/Amsterdam, De Vrije Uitgevers/Uitgeverij Jurgen Maas, 2016.
Poesia
Voor de nachtegaal in het ei Leeuwarden, Bornmeer, 2000.
De fiets, de vrouw en de liefde. Gedichten. Amsterdam, De Arbeiderspers, 2002.
De herfst van Zorro Amsterdam/Antwerpen, Meulenhoff/Manteau, 2006. (Genomineerd voor de VSB Poëzieprijs 2007).
De laatste slaaf. Biografie van een terugkeer. Amsterdam/Antwerpen, Meulenhoff/Manteau, 2008.
Digitale hemelvaart Amsterdam, Meulenhoff, 2009.
De maat van de eenzaamheid Antwerpen, De Bezige Bij, 2012.
'Liever niet', antwoordt de liefde. Antwerpen, De Bezige Bij, 2013.
Winning Authors: Rodaan Al Galidi, Netherlands, su euprizeliterature.eu, European Union Prize for Literature, 2011. URL consultato il 30 aprile 2016 (archiviato dall'url originale il 23 maggio 2016).
