Skógláp
From Wikipedia, the free encyclopedia
Skógláp (e. shoegaze) er ákveðin tegund rokktónlistar sem gengst upp í tilraunamennsku og notast mikið við allavega hljóðhrifatæki. Skógláparar forvinna oft tónlistina og skapa svokallaða hljóðveggi og einnig sérstakt „hljóðlandslag“ (e. soundscape) til að skapa vissa stemmingu. Hugtakið skógláp dregur nafn sitt af sviðsframkomu þeirra sem leika tónlistina, en þeir eru yfirleitt fremur látlausir og virðast vera að horfa á skóna sína. Oftast á það við um gítarleikarana. Í raun og veru eru þeir þó að fást við hljóðhrifatækin sem stjórnað er með fótunum og liggja á sviðsgólfinu.
Skógláp | |
---|---|
Uppruni | Mið-Seinni hluti níunda áratugarins í Bretlandi |
Hljóðfæri | Gítar – Bassagítar – Söngur – Trommur – Rafmagnsgítar |
Tengdar stefnur | |
Jaðarrokk – Drauma-popp |
Skógláparar voru ekki kraftmiklir flytjendur og gáfu ekki áhugaverð viðtöl sem hamlaði þeim að brjótast fram í markaðssenuna í Bandaríkjunum. Hljómsveitirnar náðu yfirráðum í Bresku tónlistarsenunni í þrjú ár, en árið 1992 þá tók gruggið (e. grunge) við og ýtti skóglápurunum til hliðar.[1] Stefnan ruddi sér til rúms seint á 9. áratug 20. aldar og er hljómplata My Bloody Valentine Isn't anything oft talin marka upphaf stefnunnar. Dinosaur Jr., The Jesus & Mary Chain og The Cocteau Twins voru einnig mjög áberandi í stefnunni. Stefnan þróaðist áfram og hljómsveitir eins og Ride breyttu sinni stefnu og bættu við sækadelíu sjöunda áratugar á meðan hljómsveitin Cocteau Twins þróaðist út í drauma popp (e. dream pop).[2]