Harriet Robinson Scott

Harriet Robinson Scott var bandarísk ambátt sem barðist fyrir frelsi sínu ásamt eiginmanni sínum, Dred Scott, í Dred Scott-dómsmálinu árið 1857.

Harriet Scott

Æviágrip

Harriet Robinson Scott fæddist í kringum 1815 sem þræll á plantekru í Virginíu. Eigandi hennar var Lawrence Taliaferro, sem var milliliður bandarískra stjórnvalda við ameríska frumbyggja.^[1] Á fjórða áratugi 19. aldar hlaut Taliaferro stöðu í Snelling-virki í Minnesota, sem var bæði herstöð og verslanamiðstöð þar sem verslað var með loðfeldi. Taliaferro tók Harriet með sér og hafði hana sem húsþernu þrátt fyrir að þrælahald væri strangt til tekið ólöglegt á svæðinu vegna Missouri-málamiðlunarinnar frá árinu 1820. Margir bandarískir hermenn á þessum tíma virtu lög um þrælahald að vettugi og fluttust ásamt þrælum sínum milli landsvæða þar sem þrælahald var leyft og svæða þar sem það var ólöglegt.^[1]

Harriet bjó og vann ásamt öðrum þrælum í Snelling-virki og átti einnig í samskiptum við ameríska frumbyggja úr ýmsum þjóðflokkum. Í Snelling-virki kynntist hún tilvonandi eiginmanni sínum, Dred Scott. Dred Scott var þræll Johns Emerson, sem var herskurðlæknir í virkinu.^[1]

Harriet giftist Dred Scott árið 1836, þegar hún var 21 árs og hann 36 ára. Taliaferro gaf þeim leyfi til að giftast og vígði þau sjálfur í hjónaband í krafti dómaraembætti síns í Minnesota. Harriet varð fyrir vikið lagaleg eign Emersons. Tveimur árum síðar varð Harriet ólétt af fyrsta barni þeirra Dreds. Þrátt fyrir þungun hennar fluttust hjónin til Jesup-virkis í Louisiana til að halda áfram að vinna fyrir Emerson og konu hans. Harriet fæddi dóttur á gufuskipi í St. Louis og hún hlaut nafnið Eliza. Tveimur árum síðar eignuðust hjónin aðra dóttur, Lizzie.^[1]

Dred Scott-málið

Emerson lést árið 1843 og Harriet, Dred og börnin tilheyrðu þaðan af ekkju hans, Irene Emerson. Þau héldu áfram að vinna í St. Louis í nafni Irene til ársins 1846, en þá reyndu hjónin að vinna frelsi sitt með því að höfða dómsmál. Þar sem Harriet og Dred voru bæði ólæs þáðu þau hjálp lögfræðingsins Francis Murdock og prestsins Johns R. Anderson til að höfða málið. Harriet vissi að þar sem hún hafði lengi búið á svæði þar sem þrælahald var ólöglegt gat hún gert tilkall til þess að vera lagalega frjáls líkt og margir aðrir þrælar í sambærilegri stöðu. Irene sá til þess að Scott-fjölskyldunni var haldið í umsjá héraðsfógetans í St. Louis í sjö ár á meðan hún hélt áfram að innheimta laun fyrir vinnu þeirra. Dómstóll úrskurðaði að Scott-fjölskyldan væri lagalega frjáls þann 12. janúar 1850 en þegar Irene áfrýjaði dómnum voru dómsmál Harrietar og Dreds sameinuð í eitt dómsmál sem fór að endingu fyrir hæstarétt Bandaríkjanna. Fimm árum síðar, þann 6. mars árið 1857, úrskurðaði hæstirétturinn að Scott-hjónin og börn þeirra væru enn þrælar. Harriet, Dred og dætur þeirra voru þrælar í tvo mánuði í viðbót, en síðan keypti æskuvinur og velgjörðamaður Dreds, Taylor Blow, fjölskylduna af Irene og veitti þeim strax frelsi sitt.^[1]

Stuttu eftir að hafa hlotið frelsi lést Dred úr berklum. Harriet lifði hins vegar lengi enn sem frjáls kona. Hún vann sem þvottakona í St. Louis og átti eigið hús þar til hún lést þann 17. júní 1876, þá 61 árs gömul.^[1]

Tilvísanir

1. „Harriet Robinson Scott - Historic Missourians - The State Historical Society of Missouri“. shsmo.org. Afrit af upprunalegu geymt þann 25. nóvember 2016. Sótt 10. nóvember 2016.