From Wikipedia, the free encyclopedia
Ֆենյան ճահիճներ (անգլ.՝ The Fens, Fenland), աշխարհագրական և պատմական տարածք Անգլիայի արևելքում, որը զբաղեցնում է Լինքոլնշիր կոմսության հարավային մասը, Քեմբրիջշիրի հյուսիսային մասը և Նորֆոլկի արևմտյան մասը։ Ֆենլենդի տարածքը, որն ունի շուրջ 4000 կմ2 տարածք և մասամբ գտնվում է ցածրադիր վայրերում, նախկինում ծածկված է եղել տորֆային ճահիճներով։ Ներկայումս հողերի մեծ մասը ցամաքեցված է և օգտագործվում է գյուղատնտեսության մեջ։
Ֆենյան ճահիճներ | |
---|---|
Տեսակ | natural region? |
Երկիր | Միացյալ Թագավորություն |
Վարչատարածք | Լինկոլնշիր և Քեմբրիջշիր |
Մակերես | 3900 կմ² |
Ֆեն և ֆենլանդ բառերը, որոնցից առաջացել է տարածաշրջանի անվանումը, անգլերենում նշանակում են «ցածրադիր ճահիճներ»[1]։
Ֆենյան ճահիճների տարածքը ճահճային ցածրադիր հարթավայր է Արևելյան Անգլիայի և Միդլենդսի սահմանին, որը գտնվում է Ուաշ ծովածոցից հարավ և արևմուտք, մյուս կողմից շրջապատված բլուրներով։ Մարզի կենտրոնական մասը գտնվում է ցածրադիր գոտում, թեև այնտեղ կան որոշ ցածրադիր բլուրներ, որոնք ի տարբերություն շրջակա խոնավ տարածքների, չոր մնալով, կոչվում են «կղզիներ» (մասնավորապես՝ կղզի Իլի)։ Ֆենյան ճահիճների տարածքում գտնվում է Անգլիայի ամենացածր վայրը՝ Հոլմ Ֆենը (ծովի մակարդակից 2,75 մետր բարձրության վրա) Հոլմ քաղաքից ոչ հեռու[2]։
Ֆենլենդի տարածքով հոսում են բազմաթիվ ջրանցքներ և գետեր, որոնք թափվում են Ուոլշ ծովածոց (այդ թվում ՝ Գրեյթ ուզ, Նին, Ուելանդ և Ուիթեմ)։
Ֆենլենդում կան երկու բնակավայրեր, որոնք ունեն քաղաքի կարգավիճակ, Իլի տարածաշրջանի կենտրոնական մասում և Պիտերբորոն՝ իր արևմտյան ծայրամասում։ Տարածաշրջանի մյուս խոշոր քաղաքներն են Բոստոնը, Քինգս Լինը, Մարչը, Քնապդինգը, Ուիթլսին և Ուիսբիչը։
Տարածաշրջանը բնակեցված է եղել հնագույն ժամանակներից, իսկ Բրիտանիայի Հռոմեական նվաճման ժամանակ այստեղ ակտիվ գյուղատնտեսություն է իրականացվել։ Բրիտանիայից հռոմեացիների հեռանալով և անգլո-սաքսոնական դարաշրջանի հետագա սկիզբով տարածքը գործնականում դատարկվեց։ Միջնադարում ճահճային հողերը բնակեցնելու փոքր մասշտաբի փորձեր են արվել, իսկ 12-րդ դարի կեսերին Պիտերբորոյի աբբայության ժամանակագիր Հյու Քենդիդը տեղական ճահիճները անվանել է «շատ օգտակար այն մարդկանց համար, ովքեր իրենց համար սնունդ և խոզանակ են գտնում օջախների համար, խոտ՝ անասուններին կերակրելու համար, և տանիքներ՝ խրճիթների համար, ինչպես նաև շատ այլ օգտակար իրեր, և ավելին՝ նրանց թռչուն և ձուկ տալով»[3]։
Միայն 17-րդ դարի կեսերին, շնորհիվ Բեդֆորդի 4-րդ Կոմս Ֆրենսիս Ռասելի, որը Անգլիա է բերել հոլանդացի ինժեներ Կոռնելիուս Վերմյուդենին, սկսվել է խոնավ հողերի ջրահեռացումը՝ դրանց հետագա գյուղատնտեսական օգտագործման համար[4]։ Սկզբում այդ նպատակով ստեղծվել է ջրանցքների ցանց, որոնք նախատեսված են եղել դաշտերից ավելորդ ջուրը ցամաքեցնելու համար։ 17-րդ դարի երկրորդ կեսին այստեղ հայտնվել են հողմաղացներով աշխատող առաջին պոմպերը։ Գյուղատնտեսության հիմքը շարունակել է մնալ ձկնորսությունն ու թռչունների որսը։ 1810 թվականին հողմաղացները սկսել են փոխարինվել գոլորշու շարժիչներով աշխատող պոմպակայաններով, թեև ջրաղացներից մի քանիսը պահպանվել են մինչև 20-րդ դարը։ Ներկայումս օգտագործվող պոմպերը աշխատում են դիզելային շարժիչներով[5]։
Այժմ ֆենյան ճահիճների տարածքը Անգլիայի առավել բերրի գյուղատնտեսական տարածքներից մեկն է. այնտեղ աճեցվում են հացահատիկային մշակաբույսեր, կարտոֆիլ, ծաղիկներ, բանջարեղեն և մրգեր։ Միևնույն ժամանակ դրա վրա պահպանվել են անանցանելի խոնավ տարածքների մի փոքր մասը, այդ թվում՝ Ուիքենդ-Ֆենը, որոնք գտնվում են ազգային հիմնադրամի պահպանության տակ[6]։
14-րդ դարի անգլիացի վանական-պատմագիր Ջեֆրի դե Ռանսին, Սուֆոլկի աբբայությունից, մանրամասն նկարագրել է տեղացիների կողմից ճահիճներում տեղաշարժվելու համար ոտնացուպերի օգտագործումը։
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.