Տանիք
From Wikipedia, the free encyclopedia
Տանիք, շենքի (կառույցի) կտուրի վերին պատվածք, որն անմիջականորեն ենթարկվում է մթնոլորտային ազդեցություններին։ Կազմված է վերին ջրամեկուսիչ շերտից (թիթեղ, կղմինդր, ասբեստացեմենտային թերթ, ռուբերոիդ, տոլ) և կրող կոնստրուկցիաների վրա հենված հիմնաշերտից (կավարամած, հոծ տախտակամած, ցեմենտի սվաղ)։
Տանիքները լինում են ձեղնահարկով և առանց ձեղնահարկի։ Տարբերվում են ըստ օգտագործվող տանիքանյութերի։ Փաթթոցային և մածիկային տանիքանյութեր օգտագործելիս անհրաժեշտ է կտուրի հիմնական կոնստրուկցիան պաշտպանել շենքի (կառույցի) ներսի գոլորշիների խտուծքից։ Հարթ, փոքր թեքություն ունեցող կամ կորաձև վերնածածկը նախապես մածիկապատում են կամ մածիկով ամրացնում (փակցնում)։ Փաթթոցանյութի մեկ կամ երկու շերտ, հավասարաչափ ծածկում ցեմենտավազային շաղախի սվաղով։ Վերջինի ամրանալուց հետո միայն փռում են ջրամեկուսիչ շերտը («գորգը»), այնուհետև՝ պաշտպանական ևս մի շերտ։
Հատավոր տանիքանյութերն ուղղակի ամրակցում են թեք կտուրի կավարամածին կամ տախտակամածին։ Տանիքը պետք է լինի թեթև, ամուր ու դիմացկուն, պատրաստման և շահագործման տեսակետից տընտեսողաբեր, համապատասխանի հրդեհային անվտանգության պայմաններին։