Պասիոնարության տեսություն
From Wikipedia, the free encyclopedia
Պասիոնարություն (կամ էթնոգենեզի պասիոնարության տեսություն), Լև Գումիլյովի կողմից առաջարկված տեսություն, որը նկարագրում է զարգացող էթնոսների և տեղական լանդշաֆտի ու այլ էթնոսների հետ փոխներգործության պատմական գործընթաց։ Առաջին անգամ տեսությունը հրապարակվել է պարբերականներում մի քանի հոդվածների տեսքով, հետագայում ներկայացվել է որպես ատենախոսություն։ Գումիլյովի տեսությունը սահմանում է և նկարագրում է էթնոսի (ավելի ճիշտ մի քանի էթնիկական համակարգերի) եզրերը, մտցնում է պասիոնարության եզրը, նկարագրում է էթնոգենեզին բնորոշ և էթնոսների փոխներգործության գործընթացները[1]։