Պայթիթի, Ինկերի լեգենդար կորած քաղաք։ Այն իբր գտնվում է Անդերի արևելքում, թաքնվում է ինչ-որ հեռավոր, արևադարձային անտառներում՝ Պերուի հարավ-արևելյքում, Բոլիվիայի հյուսիսում կամ Բրազիլիայի հարավ-արևմուտքում։ Պերուում Պայթիթիի լեգենդը պտտվում է մշակութային հերոս Ինկարիի պատմության շուրջ, ով Կերոյի և Կուսկոյի ստեղծումից հետո հեռացել է Պանտիակոլայի ջունգլիները, որպեսզի կյանքի մնացած օրերը ապրի իր ապաստարանում՝ Պայթիթիում։ Լեգենդի այլ տարբերակները Պայթիթին տեսնում են, որպես Ինկերի ապաստարան՝ Բոլիվիայի և Բրազիլիայի սահմանների միջև։
2001 թվականին իտալացի հնագետ Մարիո Պոլիան բացեց միսիոներ Անդրես Լոպեսի Հռոմում Հիսուսի միաբանության արխիվում գնտվող զեկույցը[1]։ Լոպեսը մոտ 1600-ական թվականների մի փաստաթղթում նկարագրում է մի քաղաք՝ հարուստ ոսկով, արծաթով և թանկարժեք քարերով, որը գտնվում է արևադարձային ջունգլիներում, որը կոչվում է Պայթիթի աբորիգեններ։ Լոպեսը Հռոմի Պապին տեղեկացրեց իր հայտնագործության մասին։ Դավադրության տեսությունները պնդում են, որ Հռոմի Պապը պահպանել է Պայթիթիի գաղտնիքը սեփական շահերից ելնելով[2] : Լոպեսի զեկույցը և դրա արդյունքները լայնորեն հրապարակվել են, թեև դրա բովանդակությունը համարվում էր երրորդ անձ ու ոչ հուսալի, քանի որ Լոպեսը ինքն երբևէ չի եղել Պայթիթիում, այլ միայն լսել է դրա մասին բնիկներից։ Նա կենտրոնանում է Պայթիթիի թագավորի դահլիճում կատարված մի հրաշք պատմության՝ խաչելությամբ, որը ընդունվել է մի խումբ մկրտված հնդիկների կողմից։ Գաղութային շրջանի շատ այլ պատմական աղբյուրներ (XVI- ից մինչեւ XVIII դարեր), որոնք անդրադարձել են Պայթիթիի հնարավոր վայրերին և նրա փնտրտուքներին։ Այդ փաստաթղթերն ավելի շատ տեղեկատվական բնույթ են կրում, որոնցից են Ժուան Ալվարես Մալդոնադոն (1570), Գրիգորո Բոլիվարը (1621), Խուան Ռեջիո դե Լեոն (1623-27), Ժուան դե Օջեդան (1676), Դիեգո դե Էվիլուզը (1696)։
2001 թվականին Հելսինկիի համալսարանի երկու հետազոտողներ՝ դոկտոր Ari Siiriäinen (հնագետ) և դոկտոր Martti Pärssinen (պատմաբան) առաջարկել են վարկած Պայթիթիի լեգենդի վերաբերյալ, ինկերի արշավների՝ Ամազոնի ջունգլիներում, և Ինկերի հնարավոր ռազմական ներկայությունը Բենի տարածաշրջանում և Մադր դե Դիոս գետերում[3]։ Այս վարկածը փորձելու համար 2001-2003 թվականներին համատեղ Ֆինլանդիայի-Բոլիվիան հնագիտական արշավախումբը ուսումնասիրել է Բոսնիայի արևելյան Ռիվերտա քաղաքի մոտ գտնվող Լաս-Պեդրասի ամրացված տարածքը։ Պեղումների ժամանակ հայտնաբերվել են Ինկերի կայսերական կերամիկայի որոշ հատվածներ, սակայն այս տարածքի ենթադրյալ ծագումը կասկածի տակ է դնվում[4]։ Պատմաբան և մարդաբան Վերա Թյուլենևան նպաստել է «Պայթիթիիի» անվան պերուայի ծագման գաղափարին և նրա բնօրինակ տեղին։ Նա կատարեց արշավներ դեպի հյուսիսային Բոլիվիա և իր արդյունքների վերաբերյալ մանրամասն և գրավոր հաղորդումներ տվեց[5]։ 2007 թվականի դեկտեմբերի 29-ին տեղական համայնքի անդամները, Քիմբիրի, Պերուի մոտ, հայտնաբերել են խոշոր քարե կառույցներ, որոնք հիշեցնում են 40,000 քառ. մետր տարածք։ նրանք այն անվանում էին Մանկո Պատայի ամրոց։ Այնուամենայնիվ, Պերուի կառավարության կողմից Կուսկոյի մշակույթի ազգային ինստիտուտի հետազոտողները վիճարկում էին տեղական քաղաքապետի առաջարկները, որ նա կարող է լինել Պայթիթիի կորած քաղաքի մասնիկը։ Նրանց զեկույցը սահմանեց քարե կառույցներ, որպես բնական ավազաքար։ 2008 թվականին Քիմբիրի քաղաքապետարանը որոշեց այն դարձնել զբոսաշրջային վայր։ Հետազոտող Էնդրյու Նիկոլայի վերանայեց հիմնական պատմական տեքստերը և եզրակացրեց, որ Պերույան Ամազոնյան ավազանի շրջանում տեսականորեն կարող էր գոյություն ունենալ ջունգլիի քաղաքը կամ Ինկայի հեռավոր ֆորպոստը, ինչպիսին է Պայթիթիի լեգենդի նկարագրած քաղաքը։
- 1925 թվական, Պերսի Հարիսոն Ֆաուետտ (Մատո Գրոսո, Բրազիլ)[6]։
- 1954-1955 թվականներ, Հանս Էրթլ (Բոլիվիա)[7]։
- 1958-2003 թվականներին Պերուացի հետազոտող Կառլոս Նյույենսչանդեր Լանդան ղեկավարել է Պայթիթիի բազմաթիվ հետազոտություններ, Մադր դե Դիոսի և Կուսկոյի շրջաններում[8]։
- 1971 թվականին Բոբ Նիկոլսի, Սերգեյ Դեբրայի և Ժորժ Պուելի գլխավորած ֆրանս-ամերիկյան արշավախումբը Պայթիթիի որոնման նպատակով գնացին Սինտունու, Ռիո Պանտիաքոլլա։ 30 օրվա պայմանագրի ժամկետը լրանալուց հետո այդ երեքը շարունակեցին,սակայն նրանք երբեք չվերադարձան։ Ճապոնացի գիտաշխատող Յոշիխուար Սեկինոն հաջորդ տարի Մարքինոգա հնդիկների հետ կապ հաստատեց և հաստատեց, որ արշավախմբի անդամները սպանվել են։
- 1984 թվականից մինչև 2011 թվականները տարբեր հետազոտություններ կատարվեց Գրիգորի Դերմենջյանի գլխավորությամբ՝ հետազոտողների ակումբի անդամ[9]։ Նրանց է վերաբերվում Մամերիայում ինկերի մնացորդների փաստաթղթերը,Պուսարոյում ժայռապատկերների ուսումնասիրությունը և փաստաթղթավորումը, Մանուի բուրգերի ուսումնասիրությունը և փաստաթղթավորումը Պարատարոից և ուրիշներից[10] :
- 1997 թվականին Լարս Հաֆսխոլդը մեկնեց Պուերտո Մալդոնադո, Մադրե դե Դիոս, Պերու։ Նա անհետացավ Բոլիվիայի ինչ-որ չբացահայտված մասերում[11]։
- 2001 թվականի հունիսին Կոտայա Մամա II արշավախումբը, Ջոն Բլաշֆորդ-Սնելի գլխավորությամբ Բոլիվիայում Տիտիկակա լճի արևելքում հայտնաբերել են մի քանի նշանակալից հին ավերակներ, որոնք ենթադրվում են [ում կողմից],որ նույնական են Հանս Էրթլի ավելի վաղ հայտնաբերվածներին[12]։
- 2001 թվականին Թիերի Ջամինը ուսումնասիրում է Pantiacolla-ն։ Բուրգերը իրականում բնական ձևավորումներ են, սակայն Ջամինը նույն տարածքում հայտնաբերել է ինկերի մի քանի արվեստի գործեր[13]։
- 2002 թվականին Յակարկ Պալկևիչը արշավախումբ է կազմակերպում[14]։
- Դեյմենջյանի և Մամանիի «Quest for Paititi» հետազոտական թիմը 2004 թվականի հունիսին հայտնաբերել է մի քանի կարևոր Ինկերի ավերակներ, որոնք գտնվում են Պեկինի Պանտիաչոլլայի շրջանի հյուսիսային մասում գտնվող «Ուլտիմո Պանդո» գագաթին[15]։
- 2005 թվականին Ֆրանսիական հետազոտող Թիերի Ջամինը և ֆրանսիացի-պերուացի հետազոտող Հերբերտ Կարտագենան ուսումնասիրեցին Պուշարոյի ժայռապատկերները և հայտնեցին, որ տեսել են մեծ գեոգլիֆներ մոտակա դաշտում։ Նրանք կարծում էին, որ կարող են գտնել «քարտեզ», ըստ որի կգտնեն Պայթիթին։ Հետագա տարիներին կազմակերպվել է արշավներ.[16]:
- 2009 թվականից մինչև 2010 թվականը Օլի Սթիդը փնտրում է Պայթիթին «Կորած ոսկու քաղաքը» ֆիլմում, «1 եթերաշրջան»-ում։
- 2009-2011 թվականներին Իտալացի հետազոտող Յուրի Լևերատտոյի կողմից կատարվեց տարբեր արշավներ[17][18][19][20]։ Նա հասավ Պարատոարի բուրգերից մեկին։
- 2011 թվականին Բրիտանական արշավախումբը ուսումնասիրելու է Պարատոարի բուրգերը Քենեթ Գաուի, Լյուիս Նայթի, Քեն Հալֆեննիի, Ի. Գարդիների և Դարվին Մոսկոսի հետ`որպես վավերագրական ֆիլմ[21][22]։
- 2014 թվականին Ջոշ Ջեյթսը փնտրում է Պայթիթիին, իսկ նկարահանման արշավը անհայտ է[23]։
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
