From Wikipedia, the free encyclopedia
Նույնասեռականություն՝ ռոմանտիկ և սիրային զգացմունքի դրսևորում, սեռական պահանջմունք նույն սեռի կամ գենդերի անձանց միջև։ Որպես սեռական կողմնորոշում՝ նույնասեռականությունը նկարագրում է նույն սեռի անձանց միջև սեռական և սիրային (զգացմունքային) պահանջմունքներից բխող երկարատև հարաբերությունները։
Ուշադրություն, այս հոդվածը կամ հոդվածի բաժինը փաստերի և տեղեկությունների ճշտման կարիք ունի։ Քննարկման էջում պետք է լրացուցիչ բացատրություններ լինեն |
Այս հոդվածն աղբյուրների կարիք ունի։ Դուք կարող եք բարելավել հոդվածը՝ գտնելով բերված տեղեկությունների հաստատումը վստահելի աղբյուրներում և ավելացնելով դրանց հղումները հոդվածին։ Անհիմն հղումները ենթակա են հեռացման։ |
Ուշադրություն։ Այս հոդվածը կարող է պարունակել անձնական տեսություններ, վարկածներ կամ կարծիքներ։ Հոդվածից պետք է հեռացնել բոլոր այն պնդումները, որոնք հիմնված չեն վստահելի աղբյուրների վրա։ Մանրամասների համար տես քննարկման էջը։ |
Սեռական կողմնորոշում հասկացությունը, առհասարակ, վերաբերում է տղամարդկանց, կանանց կամ երկու սեռերի հուզական, ռոմանտիկ և (կամ) սեռական կայուն պահանջմունքներին։ Այն բնութագրում է անձի ինքնության կայացումը, որը պայմանավորված է վերոհիշյալ պահանջմունքների, դրանից բխող վարքի և հարաբերությունների և այդ պահանջմունքները ընդունող և ընկալող համայնքին պատկանելու ցանկությամբ[1][2]։։
Երկսեռականությունը (բիսեքսուալություն), տարասեռականությունը (հետերոսեքսուալություն) և նույնասեռականությունը (հոմոսեքսուալություն) «տարասեռականից նույնասեռական» միջակայքում հանդիսանում են սեռական կողմնորոշման երեք հիմնական դրսևորումները[1]։ Գիտնականները տարակարծիք են անձի սեռական կողմնորոշման ձևավորման հարցում։ Նրանց մի մասը նկարագրում են, որ մարդիկ այդպիսին ծնվում են, և որ սեռական կողմնորոշումը միայն սեռական հասունության ընթացքում է ի հայտ գալիս[3][4]։ Մյուս մասը՝ որ այն ժառանգական, հորմոնային և միջավայրի գործոնների փոխազդեցության արդյունք է[5][6][7], կամ որ այն չի համարվում անձի ընտրություն[5][6][8]։ Դեռ ոչ մի տեսություն չի ստացել համընդհանուր համաձայնություն։ Մի շարք այլ հետազոտություններում, նույնիսկ, անձի, հատկապես՝ տղամարդկանց, սեռական կողմնորոշման ձևավորման վրա ոչ սոցիալական, կենսաբանական գործոնների դերն է կարևորվում[9][10][11]։ Այնուամենայնիվ, չկա որևէ հիմնավորում, որ դաստիարակությունը կամ վաղ մանկության շրջանի իրադարձությունները կարող են սեռական կողմնորոշման ձևավորման մեջ որևէ դեր ունենալ[12]։ Չնայած նրան, որ որոշ մարդիկ նույնասեռականությունը համարում են անբնական[13], գիտական ուսումնասիրությունները ցույց են տալիս, որ այն մարդու սեռականության բնական դրսևորում է, և այլ անձանց վրա բացասական հոգեբանական հետևանքներ չի ունենում[1][14]։ Մի շարք հետազոտությունների համաձայն՝ հնարավոր չէ սեռական կողմնորոշումը փոխել՝ հոգեբանական միջամտությամբ[15][16]։
Նույնասեռ հարաբերությունների տոկոսային մասնաբաժինը դժվար է պարզել՝ ելնելով տարբեր պատճառներից։ Դրանցից մեկը նույնասեռականների մասին տվյալների բացակայությունն է և նրանց անձնական տվյալների գաղտնիությունը։ Նույնասեռականները «ինքնաբացահայտվում են» (Քամինգ աութ)՝ կախված հանրության հանդուրժողականության դրսևորումից, քաղաքական կամքից, անձնական ընտանեկան իրավիճակից և այլն։ Վերջինս հաճախ խոչընդոտվում է՝ պայմանավորված տարատեսակ խտրականության դրսևորումներով (օրինակ՝ հոմոֆոբիա)[17]։ Նույնասեռականությունը դրսևորվում է նաև մի շարք կենդանատեսակների մոտ[23]։
Շատ նույնասեռականներ հարատև հարաբերություններ են ունենում։ ԱՄՆ-ում առաջին անգամ նույնասեռականների մարդահամար է իրականացվել 2010-ական թվականներին հարցաթերթիկի միջոցով։ Քաղաքական կամքի և քաղաքական որոշակի գործողությունների արդյունքում հասարակության մեջ գրանցվել է նույնասեռականների տեսանելիության («ինքնաբացահայտման») աճ[24]։
Հոգեբանության տեսանկյունից ոչ ավանդական սեռական կողմնորոշում ունեցող անձանց հարաբերությունները համարժեք են տարասեռ (հետերոսեքսուալ) հարաբերությունններին[2]։ Մարդկության պատմության ընթացքում այդպիսի հարաբերությունները և գործողությունները հանդիսացել են ինչպես հիացմունքի, այնպես էլ դատապարտման առարկա՝ կախված մշակույթից և սեռական կողմնորոշման դրսևորման ձևերից[25]։
19-րդ դարից սկսած՝ գոյություն ունի նույնասեռականների ազատությանը և հավասարությանը ուղղված համաշխարհային շարժում։ Դրա մեջ է մտնում նաև բռնության դեմ ուղղված օրենսդրությունը, ուսումնական հաստատություններում ոչ ավանդական սեռական կողմնորոշում ունեցող պատանիների և երիտասարդների պաշտպանությունը, երեխաների պաշտպանությունը սեռական ոտնձգություններից, խտրականության դեմ օրենսդրությունը, առողջապահության հասանելիությունը, որոշ դեպքերում (կամ երկրներում) նաև ամուսնական հավասարության հաստատումը, բանակում ծառայելու հավասարության հնարավորությունը և այլն։
Սեռական կողմնորոշումը անձի մոտ բացահայտվում և ձևավորվում է հասունացման տարիքի ընթացքում, երբ երեխան դառնում է պատանի կամ օրիորդ, և նրա մոտ սկսում են զարգանալ սեռական կյանքը և սեռական պահանջմունքները։
Ուշադրություն. Տվյալ էջը կամ բաժինը պարունակում է անպարկեշտ բառապաշար: |
Պահպանողական կրոնական ինստիտուտներն օգտագործում էին «սոդոմական» եզրը՝ խոսելով նույնասեռականների մասին։ Սա գալիս է աստվածաշնչային Սոդոմ քաղաքի անունից (Սոդոմ և Գոմորա), որի բնակիչները հայտնի էին իրենց մեղսալից կենսակերպով։ Այսինքն՝ տվյալ եզրը նույնասեռականությունը որակավորում է՝ որպես մեղսագործություն կամ մեղք։
Սովետական Հայաստանում գործածական էր «արվամոլություն» եզրը։ Ժամանակակից Հայաստանում այն համարվում է վիրավորական և խտրական, ճիշտ այնպես, ինչպես համասեռամոլությունը։ Երկուսն էլ պարունակում են «մոլ» վերջածանցը, որը հատկանշում է կախվածություն ունենալը և այդ պատճառով ունի բացասական իմաստ, ինչպես՝ գինեմոլ, կնամոլ, խաղամոլ, կրոնամոլ և այլ բառերում, մինչդեռ նույնասեռականությունը կախվածության հետ ոչ մի առընչություն չունի։ Սխալմամբ նույնասեռականությունն անվանում են նաև համասեռականություն[26]։
Գործածվում են նաև միջազգային նոր և հնացած բառեր, օրինակ՝ գեյ, լեսբուհի (Լեսբոս կղզու անունից, որտեղ ապրել է անտիկ բանաստեղծուհի Սափոն, որը գովերգում էր սերը կանանց միջև) և ուրանիստ։
Նույնասեռականներին բացասականորեն պիտակավորող շրջանառվող արտահայտություններից են, օրինակ՝ «գալուբոյ» (ռուսերեն голубой - երկնագույն բառից) և վարդագույն (ավելի լայն տարածում ունի Արևմտյան երկրներում) բառերը։ Առավել վիրավորական է «***թ» բառը, ընդ որում՝ այն ունի թուրքական ծագումնաբանություն և թարգմանաբար նշանակում է «հետույք» և ամենահաճախն է օգտագործվում՝ որպես հայհոյանք։ Բայց նաև «գոմիկ» բառը, որը ներմուծվել է ռուսերենից (гомик - гомосексуал), երկու լեզուներում էլ կիրառվում է՝ որպես վիրավորանք և հայհոյանք։
Տարատեսակ վիրավորանքների և հայհոյանքների տեսքով «գոմիկ» կամ «համասեռամոլ» բառերը շրջանառության մեջ են պահել նաև մի շարք քաղաքական գործիչներ և լրատվական գործակալություններ կամ խմբագրություններ՝ անձնական քաղաքական հայացքներից ելնելով և ատելություն քարոզելու նպատակով[27]։ Օրինակ՝ մինչ 2018թ. Թավշյա հեղափոխությունը ԱԺ նախագահի տեղակալի պաշտոնը ստանձնած, ՀՀԿ մամուլի խոսնակ Էդվարդ Շարմազանովը, հատկապես՝ հեղափոխությունից հետո տարբեր լրատվականներին հարցազրույց տալիս բազմիցս օգտագործել է «գոմիկ» բառը՝ պնդելով, որ վերոհիշյալ հեղափոխությունը իրականացրել են հենց «գոմիկները»[28][29]։ Կամ որ իրենց իշխանության օրոք «այլասերված տրանսգենդերները» ԱԺ-ում ելույթ չեն ունեցել[30]։
Այլ ՀՀԿ, ՀՅԴ, ԲՀԿ և այլ կուսակցության անդամներ ու պատգամավորներ ևս մի քանի անգամ (դիտավորյալ) օգտագործել են այդ եզրույթները ատելություն քարոզելու նպատակով՝ Գևորգ Պետրոսյան (ԲՀԿ)[31], Արծվիկ Մինասյան (ՀՅԴ)[27], Հայկ Բաբուխանյան (ՀՀԿ)[32] և այլն։ Մասնավորապես՝ Առաջին լրատվականը նույնպես բազմաթիվ հոդվածներում[33][34][35][36][37][38][39][40][41][42][43][44][45] օգտագործել է «համասեռամոլ» արտահայտությունը՝ երկար տարիներ շարունակ փորձելով այն շրջանառության մեջ պահել։ Այսպիսի հոդվածներ հրապարակել են նաև այլ լրատվական գործակալություններ, ինչպիսիք են Առավոտը[46] և նույնիսկ Ա1+[47]-ը և Ազատություն ռադիոկայանը[48]՝ բազմիցս խախտելով լրագրողական դեոնտոլոգիայի սկզբունքները և հատկապես նույնասեռականների հանդեպ ատելության մթնոլորտը պահպանելու նպատակով։ Ոչ միայն հոդվածները, այլ նաև մի շարք հեռուստասերիալներում և ֆիլմերում են օգտագործվել «գոմիկ» կամ «համասեռամոլ» արտահայտությունները բազմաթիվ անգամներ։
Այսօր ժամանակակից հայերենում գոյություն ունեն նաև «նույնասեռական» և «միասեռական» բառերը, որոնք որոշակի շրջանառություն ունեն և չեն պարունակում որևէ պիտակավորում, վիրավորանք կամ հայհոյանք և որևէ հիվանդության անվանում չեն, այլ համարվում են ոչ ավանդական սեռական կողմնորոշումը հատկանշող «հոմոսեքսուալ» բառի հայերեն տարբերակը։ Սակայն դրանց գործածումը հաճախ նույնպես որոշակիորեն խոչընդոտվում է վերոհիշյալ պատճառներով։
«Նույնասեռական» բառը նկարագրում է այն կանանց և տղամարդկանց, որոնք սեռական և սիրային (զգացմունքային) հարաբերությունների պահանջմունքներ ունեն բացառապես նույն սեռի անձանց նկատմամբ (կին-կին կամ տղամարդ-տղամարդ հարաբերություններում)։ Գոյություն ունի նաև «այրասեր» (տղամարդ սիրող) եզրը, որը նույնպես վերաբերում է տղամարդ սիրող տաղամարդկանց, այն է՝ նույնասեռական տղամարդկանց։ Սակայն վերջինս ժամանակակից հայերենում գրեթե չի գործածվում։
Գործածվում են դեռևս նաև «հոմոսեքսուալ» և «հոմոսեքսուալիստ» բառերը։ Վերջինս ունի նույնասեռականությանը կլինիկական որակավորում տվող իմաստ, ինչի պատճառով, մասնավորապես՝ ժամանակակից ռուսերենում, այլևս չի կիրառվում։
«Երկսեռական» (բիսեքսուալ) բառը նկարագրում է նրանց, ում սեռական և սիրային (զգացմունքային) հարաբերությունները պայմանավորված են ինչպես կանանց, այնպես էլ տղամարդկանց նկատմամբ ունեցած պահանջմունքներով։
Կան նաև անհատներ և հետազոտողներ, որոնք համամիտ չեն ներկայումս շրջանառվող եզրերի կիրառման հետ և առաջարկում են այլընտրանքային տարբերակներ (նույնասեռական, տարասեռական, երկսեռական եզրերի փոխարեն). պանսեքսուալիստ (pansexualist) կամ ամենասեռական, պոլիսեքսուալիստ (polysexualist) կամ բազմասեռական, գենդեր-նեյտրալ կամ գենդեր-կույր (gender neutral կամ gender blind)։ Պանսեքսուալիստները կարող են սեռական և սիրային (զգացմունքային) հարաբերությունների պահանջմունք ունենալ որևէ մեկի նկատմամբ՝ անկախ վերջինիս սեռական կողմնորոշվածությունից և դրա արտահայտման ձևից։ Իսկ պոլիսեքսուալիստները՝ տարասեռականների, նույնասեռականների, երկսեռականների նկատմամբ, բայց ոչ տրանսվեստիտների կամ փոխսեռականների, տրանսսեքսուալների կամ միջսեռականների, տրանսգենդերների կամ փոխգենդերների։ Գենդեր-նեյտրալ (չեզոք սեռ) կամ «գենդեր-կույր» («սեռական կուրություն») բառերը նկարագրում են նրանց, ում սեռական և սիրային (զգացմունքային) պահանջմունքները պայմանավորված չեն զուգընկերոջ կենսաբանական կամ հասարակական սեռով (գենդեր), սեռական կողմնորոշվածությամբ կամ դրա արտահայտման ձևով։
Նույնասեռական անձանց հարազատները երբեմն թաքցնում են նրանց նույնասեռականության փաստը։ Դա տեղի է ունենում, հատկապես՝ նույնասեռականների մահվանից հետո նրանց «բարի համբավը փրկելու» ձևակերպմամբ։ Վերջինս ներկայացվում է՝ որպես բացարձակապես տարասեռական կողմնորոշում ունեցող անձ։ Նաև երկսեռականներն են երբեմն ներկայացվում՝ որպես նույնասեռական։ Այդպիսի օրինակ կարելի է համարել նաև աստվածաշնչյան «Դավիթ և Հովնաթան» թագավորների պատմությունը, որտեղ նրանք ներկայացվում են որպես միմյանց նկատմամբ զուտ պլատոնական սեր տածած, հասարակ տղամարդկային ընկերության վառ օրինակներ։ Սակայն այսօր առկա է մեկ այլ կարծիք, համաձայն որի՝ նրանք ունեցել են ընդգծված նույնասեռական սիրային հարաբերություններ։ Ընդ որում՝ այդ հարաբերությունները, համաձայն այդ կարծիքի՝ զուգակցվում են ֆիզիկական սեռական հարաբերությունների նկարագրմամբ (երբ Հովնաթանն առաջին անգամ է տեսնում Դավթին, նա մերկանում է, հանում իր գոտին, և «հաջորդ պահին նրա հոգին հայտնվում է Դավթի հոգում», ինչպես նաև իրարից բաժանվելիս նրանք «լալիս էին և համբուրվում»)։ Սակայն սա միանշանակ պնդում չէ։
Մարդկությանը հայտնի ամենանշանավոր ու ամենահին նույնասեռական անհատները եգիպտական Նիանքքնումն ու Քնումհոթեփն են։ Այսօր առկա է և վերականգնված է վերջիններիս դամբարանը։
Անտիկ մշակույթի ամենահայտնի կերպարները, որոնք ունեին նույնասեռական (բայց ոչ միայն նույնասեռական) փոխհարաբերություններ, Աքիլլեսն ու Պատրոկլուսն են։ Համաձայն առասպելների՝ Պատրոկլուսը սպանվում է Տրոյայի գրավման համար մղվող ճակատամարտերից մեկի ժամանակ, ինչը չափաանց մեծ ցավ է պատճառում Աքիլլեսին։ Ողբալիս նա ասում է, որ Պատրոկլուսի սերն առավել էր իր համար ցանկացած կնոջ սիրուց, ինչպես նաև օգտագործում է յուրահատուկ հին հունարեն բառ, որը օգտագործել են նույնասեռական սիրեկանները միմյանց նկատմամբ։ Ասվում է նաև, որ հենց նրա մահն է արագացրել ու անխուսափելի դարձրել Տրոյայի անկումը, և որ «Աստվածները միջամտում էին Աքիլլեսի զայրույթը մեղմացնելու համար, որպեսզի նա Տրոյան որոշված ժամանակից շուտ չավիրի»։ Սակայն, հենց Տրոյայի պաշարման ժամանակ, ըստ առասպելներից մեկի, Աքիլլեսը հավանում է մի հարճ, որի նկատմամբ իր պահանջները ներկայացնելով՝ նա վիճում է արքաներից մեկի հետ։ Այս դեպքում, հավանաբար, խոսք է գնում հունական հասարակության մեջ այդ ժամանակ ընդունված պեդերաստիայի, այլ ոչ թե սոսկ նույնասեռական սիրո պատմության մասին։
Հունական մշակույթում նույնասեռականությունը ոչ միայն ընդունված էր, այլև ողջունելի էր։ Կինը հաճախ դիտվում էր՝ որպես սերունդը շարունակելու միջոց։ Նա կատարյալ էակ չէր՝ լիարժեք չէր իր բնությամբ և չէր համարվում լիարժեք քաղաքացի։ Զրկված էր, օրինակ՝ քվեարկելու իրավունցից (Հանրապետության դարաշրջանում)։ Հունական մշակույթի այդ ժամանակաշրջանի հայտնի կերպարներից են Սոկրատեսը, Պլատոնը, Ալեքսանդր Մակեդոնացին, Հռոմեական կայսր Հադրիանոսը, Հուլիոս Կեսարը, որին անվանում էին «բոլոր կանանց տղամարդը և բոլոր տղամարդկանց կինը»)։
Նույնասեռականությանը վերաբերող կարծիքները տարբեր էին ու կախված էին կոնկրետ պոլիսից։ Սոկրատեսն, օրինակ, նկարագրում է, թե ինչպես է մի ազնվական ստիպողաբար տիրացել նրան, ինչը տհաճ ազգեցություն է թողել նրա վրա։ Սակայն նույնասեռականությունը օգտագործվել է պետական ենթակառույցներում նույնպես։ Դասական օրինակ է «Թեբեի Սրբագործված Խումբը»՝ մարտիկների մի խումբ, ըստ տվյալների՝ 300-500 մարտիկ (տարբեր թվեր են նշվում, հնագիտական պեղումներից հայտնաբերվել է 297 մնացորդ), որոնք բոլորը զուգընկերներ են եղել։ Նրանք կարծել են, որ եթե մարտիկը ռազմի դաշտում կռվում է իր սիրելիի կողքին, ապա նա կկռվի առավել մեծ անձնուրացությամբ՝ իր սիրելիին պաշտպանելու համար։ Համաձայն պատմության՝ վերոնշյալ զորախումբը հաղթանակ է տարել իրենցից թվով գերակշռող և իրենց առասպելական ուժով հայտնի Սպարտացիների նկատմամբ։
Հայտնի է նաև, որ պատմական կերպարներից Միքելանջելո Բուոնարոտին, որը հարյուրավոր սոնետներ է նվիրել իր սիրելի տղամարդկանց, նույնպես ունեցել է նույնասեռական հարաբերություններ։ Նաև Լեոնարդո դա Վինչին, որի համար տարասեռական կապը կնոջ և տղամարդու համար նողկալի էր, ինչպես ինքն է գրում իր օրագրում, Պյոտր Չայկովսկին և այլք։ Այսօրվա ամենաճանաչված նույնասեռականներից են Էլթոն Ջոնը, Ռիկի Մարտինը, Բորիս Մոիսեևը։
Հայաստանի պատմության մեջ նույնասեռականության թեմային անդրադառնալիս նշվում է Սերգեյ Փարաջանովի անունը։ Վերջերս հայտնաբերված և հանրությանը քիչ հայտնի են նաև Եղիշե Չարենցի հոմո-էրոտիկ բանաստեղծությունները։
1920 - 1936 թվականներին Սովետական Հայաստանի Քրեական օրենսգրքով նույնասեռականությունը չի պատժվել։ Սակայն 1936 թվականին Հայաստանի օրենսգրքում[49] ավելացվել է «արվամոլությունը» դատապարտող 116-րդ հոդվածը։ Սույն հոդվածով երկու անգամ՝ 1948-ին և 1974-ին դատապարտվել է կինոռեժիսոր Սերգեյ Փարաջանովը։ 2003 թվականի ապրիլի 18-ին, հաշվի առնելով մարդու իրավունքների եվրոպական կոնվենցիայի պահանջները՝ Հայաստանի քրեական օրենսգրքի համապատասխան հոդվածը վերացվում է և նույնասեռականությունը ապաքրեականացվում է։ Ինչպես ցանկացած այլ սեռական կողմնորոշում ունեցողների միջև սեռական հարաբերությունների, այնպես էլ նույնասեռականության դեպքում, մասնավորապես՝ բռնաբարությունը, բռնի կերպով սեքսուալ բնույթի գործողություններ կատարելը համարվում է հանցագործություն (Հայաստանի քրեական օրենսգիրք, Հոդված 139-142. Սեքսուալ բնույթի բռնի գործողություններ)։
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.