Նորագավիթ
թաղամաս Շենգավիթ վարչական շրջանում From Wikipedia, the free encyclopedia
թաղամաս Շենգավիթ վարչական շրջանում From Wikipedia, the free encyclopedia
Նորագավիթ, Երևան քաղաքի հարավային արվարձանում է գտնվում Շենգավիթ վարչական շրջանի մաս կազմող թաղամաս։
Նորագավիթի Սուրբ Գևորգ եկեղեցի | |
Երկիր | Հայաստան |
Մասն է | Շենգավիթ վարչական շրջան |
Կարգավիճակ | թաղամաս |
Մտնում է | Շենգավիթ վարչական շրջան |
Հիմնական լեզու | հայերեն |
Ժամային գոտի | UTC+4 |
Հնում տարածքը գտնվել է Մեծ Հայքի Այրարատ նահանգի Կոտայք, ապա՝ Երևանի նահանգի համանուն գավառներում, իսկ խորհրդային տարիներին մի որոշ ժամանակ համարվել է գյուղ Շահումյանի շրջանում։
Հ. Ղևոնդ Ալիշանի բնորոշմամբ՝ Նորագավիթը գտնվել է Նախիջևան տանող արքունի պողոտայի վրա, հայտնի է եղել իբրև այգեվետ ու բարեբեր գյուղ, որն ուներ ավելի քան 100 տուն բնակիչ[1], իսկ 1873 թվականին տվյալներով՝ 88 տուն և 400 բնակիչ[2]։ Պատահական չէ, որ դեռևս 15-րդ դարում Գրիգոր Ժ Ջալալբեկյանց (Մակվեցի, 1443–1465) կաթողիկոսն Ամիր Ռուստամից իբրև Մայր Աթոռին մլքատու գյուղ գնում է նաև Նորագավիթը։ Սիմեոն Ա Երևանցի (1763–1780) կաթողիկոսը գրում է, որ Գրիգոր Մակվեցին 90.000 դինարով[3] գնում է Մայր Աթոռին կից Վաղարշապատ գյուղը, որի հետ նաև՝ «...զԱշտարակ, զԲաթռինչ, զՆորագաւիթ, զԱղունատուն, զՔիրաշլու, զՄուղնի։ Եւ եօթնից գեղօրէիցս գրելոցս այսոցիկ զղաբալայ մի մեծ և կոնդակաձեւ գրէ...»[4]։
Բնակավայրը հարուստ է պատմական հուշարձաններով։ Այստեղ են գտնվել Ս. Գևորգ, Ս. Գրիգոր Լուսավորիչ, Ս. Կիրակի, Ս. Սարգիս, Ս. Աստվածածին, Ս. Կարապետ, Ս. Նահատակ և Ծիրանավոր եկեղեցիները, որոնցից մի քանիսն այսօր կանգուն ու կիսավեր են, իսկ մյուսների տեղն անհայտ է։ Նման թվաքանակը վկայում է, որ բնակավայրը մեծ ու մարդաշատ է եղել, ինչով էլ պայմանավորված՝ այն հաճախ իբրև գյուղաքաղաք է հիշատակվել։ Այդ է փաստում Մաշտոցյան Մատենադարանի՝ գրչությունը 1687 թվականին Էջմիածնում սկսած և 1689 թվականին Նորագավիթում ավարտած թիվ 1512 «Յայսմաւուրք»-ի ծավալուն հետևյալ հիշատակարանը.
Եւ արդ, զօրութեամբ եւ կարողութեամբ ամենազօրին Աստուծոյ եղեւ սկիզբն եւ վաղճան յայսմ մատենիս ի Վաղարշապատ եւ ի հայրապետանիստ Աթոռն Սուրբ Էջմիածին։ Բայց զմեծ մասն եւ զլիակատարն գրոցս գրեալ եղեւ ի գիւղաքաղաքն Նորագաւիթ, ընդ հովանեաւ սրբոց եկեղեցեացս անուամբ Սրբոյն Գէորգայ եւ Սրբոյն Գրիգորի եւ Սրբոյն Սարգսի եւ Սուրբ Աստուածածնին եւ Սուրբ Կարապետին եւ Սուրբ Ծիրանաւորին եւ Սուրբ Նահատակին[5]։ |
Հիշատակարանն աղբյուրագիտական մեծ արժեք ունի հատկապես եկեղեցիների անունները թվարկելու առումով։ Նորագավիթ գյուղաքաղաքը, նաև իր գրչության դպրոցն է ունեցել՝ կապված Մայր Աթոռի հետ։ Ս. Էջմիածնում գրչությունն սկսած և Նորագավիթում ավարտած ձեռագրերից է նաև 1686 թվականին գրված Մատենադարանի թիվ 435 «Ժամագիրք Ատենի»-ն.
Այլ արդ, գծագրեալ աւարտեցաւ սուրբ գիրքս այս ի թուահաշւութեան Արամեանս ազգի հազարերորդի հարիւրերորդի չորից ութոց և երից թուոց առաւելեալ (1686)... Ընդ հովանեաւ Սրբոյ և մեծի Աթոռոյս Էջմիածնի և մասն ինչ՝ ի գիւղաքաղաքն Նորագաւթայ, ձեռամբ յոգնամեղ Գրիգորի Երևանցւոյ[6]։ |
Ի դեպ, այս և նախորդ ձեռագրի գրիչը միևնույն անձն է՝ Գրիգոր Երևանցին։
Նորագավիթի գրչության դպրոցում գրված կամ այստեղ պահվելու մասին հիշատակություն ունեցող վաղագույն ձեռագիրը կրում է 1465 թվականը, որի հիշատակարանում շարադրված է. «Աւետարանս այս ի թուաբերութեան Հայկազեան տումարիս ՋԺԴ. (1465) ամին... դարձեալ յիշեցէք ըզՆորայգաւթի քահանայք ըզտէր Զաքարայն և տէր Աստուածատուրն, որ կան ժրաջան ի դուռն Սուրբ Գէորգայ, կարդան և հնամ տանին ի վերայ սուրբ Աւետարանիս, զի կացցէ սայ ի դուռն Գէորգ զաւրավարիս. ամէն»[7]։
1657 թվականին Մարտիրոս գրիչն այստեղ ընդօրինակել է նաև մի Սաղմոսարան. «Գրեցաւ աստուածախօս մատեանս՝ աստուածահօրն՝ Դաւթի, որ կոչի Սաղմոսարան, ձեռամբ յոգնամեղ և ամենաթշվառ Մարտիրոս գրչի, ի թուականութեանս Հայոց տօմարի ՌՃԶ. (1657) ամի... ի գեւղն Նորագաւիթ...»[8]։ Ավելի ուշ՝ 1673 թվականին, ընդօրինակվել է Մատենադարանի թիվ 7987 «Մաշտոց» ձեռագիրը, որի պատվիրատուն Ովասափ մուղտսի (մահտեսի) Կարբեցին է, գրիչը՝ Արիստակես սարկավագ Նորուցցին. «Արդ՝ գրեցաւ սուրբ գիրգս ձեռամբ անարժան Արիստակէս սարկաւագի՝ ի գիւղաքաղաքն Նորայգաւիթ, ի դուռն Սուրբ Գէորգայ վախմըն, ի թվիս ՌՃԻԲ. (1673), ի թագաւորութեան պարսից արքայի շահ Իսմայէլին, իշխանութեան յերկրիս Սէֆի Ղուլի խանին, ի հայրապետութեան Սուրբ Էջմիածնայ տեառն Յակոբա[յ], որ յայսմ ժամանակիս բազում եկեղեցիք շինեաց...»[9]։ Հիշատակարանից պարզվում է, որ ձեռագիրը գրվել ու «վախմ» է տրվել Ս. Գևորգ եկեղեցուն, այսինքն՝ նվիրաբերվել է իբրև անձեռնմխելի գույք՝ դառնալով եկեղեցու սեփականությունը, որը խափանողներին գրիչն ուղղում է նզովքի հետևյալ տողերը.
Այլև մի ոք իշխեսցէ հանել զսա ի սուրբ ուխտէս, ծախել կամ գրաւել և կամ այլ ինչ կերպիւ հեռացնել ո՛չ քահանայ, ո՛չ տանուտէր, ո՛չ աշխարհական, ո՛չ իմոց և ո՛չ օտարաց։ Եթէ ոք յանդքնի եւ անհնազանդ լի[ցի]ցի խօսից իմոց զանէծսն Կայենի առցէ եւ զպատիժն Կորխայ եւ Դանայ եւ մասն Յուդայի առցէ եւ այլ խաչահանողացն, մանաւանդ նզովեալ լիցի ԳՃԺԸ. (318) հայրապետացն եւ ի Քրիստոսէ Աստուծոյ մերոյ[10]։ |
13–17-րդ դարերում, այսինքն՝ մինչ Երևանի 1679 թվականի հունիսի 4-ի ավերիչ երկրաշարժը, Նորագավիթը համարվել է Արարատյան դաշտի բարեկեցիկ օջախներից մեկը։ Երկրաշարժից արդյունքում փլվել կամ վնասվել են տեղի բոլոր եկեղեցիները, որոնցից մի քանիսն են հետագայում իրենց տեղում վերականգնվել, իսկ որոշների միայն ավերակներն են նշմարվում[11]։
Պատմագիր Զաքարիա Քանաքեռցին երկրաշարժի վերաբերյալ հաղորդում է հետևյալը.
Ի թուին Ռ և ՃԻ և Ը՝ (1679) ի յունիս ամսոյ Դ (4), աստուածասաստ բարկութիւն եղև ի վերայ երկրին Արարատեան... Այսոքիկ են աւերեալ եկեղեցիք՝ Աղչոց վանք, Այրիվանք... զՆորագաւիթ, զՆորագեղ, զՁորագեղ, զՆորք, զԳամրէզ[12]։ |
Նույնն է արձանագրում նաև Զաքարիա Ագուլեցին. «1128 (1679) յունիսի Դ (4)-ումն Երևան, օրն Դ (4) շաբաթ, Ե (5) սհաթումն յանկարծակի քամի վեր կացաւ, դղրթում, որոտումն, այնպէս շարժ եղև, որ ական թօթափելու ամէն փլաւ, որ Նորայգավթայ մինչ ի Գօգչէն, Ղէնարէն մինչ ի Էջմիածին ամէն վեր եկաւ»[13]։
Երևանին է միացել նախորդ դարի 40-ական թվականներին[14]։
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.