Հանցանք
From Wikipedia, the free encyclopedia
Հանցանք (քրեական հանցագործություն[1]), իրավախախտումը (հանրորեն վտանգավոր արարք), որի կատարումն առաջացնում է անձի նկատմամբ քրեական պատասխանատվության միջոցների կիրառում։ Հանցանքները կարող են առանձնացվել իրավախախտումների ընդհանուր զանգվածից՝ ըստ ֆորմալ հատկանիշի (դրանց համար քրեական պատիժ սահմանելը, քրեական օրենսդրությամբ արգելելը), ինչպես նաև նյութական հատկանիշով (հասարակության համար դրանց վտանգի բարձր աստիճանը, դրանց կողմից պատճառվող իրավակարգի խախտումները)։
Ըստ Ն. Ս. Տագանցևի հանցագործությունն ընդհանուր առմամբ, իրենից ներկայացնում է մարդու դելինքվենտ (հանցավոր) վարքագծի ձև։
Ինչպես ցույց է տալիս բուն «հանցանք» անվանումը... նման արարքը պետք է իր մեջ ներառի անցում, հանցանքի ինչ-որ սահմանաչափի համար, ինչ-որ բանի շեղում կամ ոչնչացում[2]:
Ժամանակակից քրեական օրենսդրությունները պարունակում են կամ զուտ ֆորմալ («հանցանք՝ քրեական օրենսգրքով արգելված արարք՝ պատժի սպառնալիքով»), կամ հանցանքի ֆորմալ-նյութական սահմանում, ներառյալ դրանում նաև հասարակական վտանգի նշան։ Բացի այդ, այն երկրներում, որտեղ օգտագործում են սուբյեկտիվ հանցագրում դնելու սկզբունքը (օրինակ՝ Ռուսաստանում), այդ հասկացության մեջ ավելանում է նաև մեղավորության հանգամանքը։