Արջունա
From Wikipedia, the free encyclopedia
From Wikipedia, the free encyclopedia
Արջունա (սանսկրիտ՝ अर्जुन, arjuna IAST, «սպիտակ, արծաթե»), հին հնդկական «Մահաբհարատա» էպոսի հերոսը։ Երբեմն կոչվել է նաև «Դանանջայա», «Գուդակեշա», «Պհալգունա» և այլն։
Պանդավա եղբայրներից երրորդն է՝ թագուհի Կունտիի և Ինդրայի որդին` Պանդավաների փաստացի ռազմական առաջնորդը, Դրոնի մենթոր աշակերտը։ Հենց նա է, որ սվայամվարայի ժամանակ (այսպես կոչված հարսի կողմից փեսայի ազատ ընտրությունը) նվաճել է իր և իր եղբայրների համար կանանց` հերոսական աղեղ քաշելով (համեմատեք Պենելոպայի փեսացուների հետ, երբ նրանք աղեղ են քաշում Ոդիսականում և Սիտայի սվայամվարայում` Ռամայանայում)։ Արջունան ամուսնացել էր նաև Կրիշնայի քրոջ՝ Սուբհադրայի հետ, որին նա առևանգել էր՝ առաջացնելով Դրաուպադի թագուհու նախանձը։
Բոլոր Կաուրավաների և Պանդավաների մահից հետո Արջունայի և Սուբհադրա Պարիկշիտի թոռը շարունակել է տոհմը՝ գահը վերցնելով Հաստինապուրայում։ Հինգ տարի Ինդրայի երկնքում անցկացնելուց հետո Արջունան իր երկնային հորից և Շիվայի թույլտվությամբ ստացել է բազում տեսակի աստվածային զենքեր, որոնք հետագայում նա օգտագործել է Կաուրավաների դեմ։ Կուրուի դաշտում տեղի ունեցած ճակատամարտի ժամանակ Արջունայի ընկերը, դաստիարակն ու զարմիկը՝ Կրիշնան, դարձել է Արջունայի կառապանը («սուտա»)։ Մահաբհարատայում Կրիշնայի և Արջունայի պատկերները անբաժան են միմյանցից, դրանք նույնացվել են Նարայի և Նարայանայի՝ երկու աստվածային իմաստունների հետ։ Լեգենդը հերոսներին հաճախ անվանում է «երկու Կրիշնա»։ Էպիկական ավանդույթի տեսանկյունից՝ Արջունան և Կրիշնան երկվորյակ հերոսների դասական օրինակ են (տես՝ Գիլգամեշ և Էնկիդու, Աքիլլես և Պատրոկլես)։ Կրիշնան խոստովանել է, որ Արջունան իր համար թանկ է, քան բոլոր կանայք ու երեխաները։
Արջունայի հիմնական մրցակիցը նրա ավագ եղբայրն է (Սունյա աստծուց Կունտիի ապօրինի որդին)՝ քաջարի Կարնան։ Հանուն Արջունայի հաղթանակի, Ինդրան խորամանկորեն զրկել է Կարնային անխոցելիության պարգևից։ Կուրուկշետրայի տասնութօրյա ճակատամարտի ժամանակ ազնիվ Արջունան, հաճախ Կրիշնայի ազդեցության տակ, բազմիցս խախտել է քշատրիայի պատվո ծածկագիրը։ Նա մասնակցել է իր պապի՝ Բիշմայի նենգ սպանությանը, կտրել է բարեպաշտ Բուրիշռավասի ձեռքը, երբ կռվել Սատյակիի հետ։ Երբ Արջունան վտանգի մեջ է եղել, Կրիշնան, խախտելով իր խոսքը, միջամտել է կռվին։ Արջունայի և Կարնայի վճռական մենամարտում Կուրուքսետրայի մոտ, Կարնայի զենքն ու քաջությունն անզոր են եղել, քանի որ Արջունային պաշտպանել է ինքը՝ Կրիշնան, իսկ Արջունան, Կրիշնայի պնդմամբ, սպանել էԿարնային։ Արջունան և մնացած Պանդավաները պարզել են, որ Կարնան նրանց եղբայրն էր, բայց միայն նրա մահից հետո։ Ահա միմյանց չճանաչած հարազատների ճակատամարտի ընդհանուր էպիկական դրդապատճառները, որպես կանոն, հայր և որդի (Հիլդեբրանդ-Հադուբրանդ, Ոդիսական-Տելեգոն, Ռոստեմ-Սուհրաբ, Լայի-Էդիպուս, Իլյա Մուրոմեց-Սոկոլնիկ) և եղբայրների թշնամություն (Օսիրիս-Սեթ, Հակոբ-Եսաու)։
Ճակատամարտում կործանվել է Սուբհադրայից Արջունայի սիրված որդին՝ երիտասարդ հերոս Աբհիմանյուն, իսկ լեգենդը անսովոր վառ կերպով փոխանցել է իր որդուն կորցրած հոր վիշտը։
Հաղթանակից հետո Արջունան իր ավագ եղբոր Յուդհիշտիրայի անունից, կատարել է աշվամեդհա, այսինքն նվաճել է շրջակա բոլոր երկրները, ինչպես նաև քավել է մարտում հարազատներին սպանելու մեղքը։ Այս արշավի ընթացքում Արջունան մահացել է ծիսական մենամարտում իր որդու՝ Մանիպուրայի թագավորի՝ Բաբհրուվանայի հետ, բայց նրան մոգությամբ վերակենդանացրել է նրա կանանցից մեկը՝ նագաս Ուլուպի արքայադուստրը։ Կրիշնայի մահից հետո Արջունան, որպես նրա մերձավոր ազգական և խնամի, իր կանանց և գանձերը վերցրել է իր պաշտպանության տակ։ Արջունայի խայտառակ պարտությունից, իրեն ապավինած կանանց կորստից և իրեն վստահված հարստությունից հետո իմաստուն Վյասան տարակուսած հերոսին բացատրել է, որ իր երկրային կյանքի ժամանակը մոտեցել է ավարտին և իր համար նախատեսված գործերն ավարտվել են։ Արջունան կատարել է աստվածների կամքը։
Հաստինապուրայում Պանդավաների 36-ամյա կառավարումից հետո, Դրաուպադի հետ հինգ եղբայրները թողել են թագավորությունը և ուխտագնացության գնացել։
Իր եղբայրների և կնոջ հետ միասին, տարեց Արջունան մահացել է Հիմալայներում և ստացել է երկնային երանություն։
Շրի վայշնավիզմում Արջունան համարվել է Ինդրա աստծո մարմնացումը։
Վիրատապարվայում (Մահաբհարատայի չորրորդ գիրքը) Արջունան տասը անուն է տվել արքայազն Ուտառային և բացատրել յուրաքանչյուր անունի ծագումը.
1947 թվականին ամերիկացի կոմպոզիտոր Ալան Հովանեսը, հնդկական երաժշտության ազդեցության տակ, գրել է Արջունայի սիմֆոնիան (սիմֆոնիա թիվ 8 (Արջունա), դաշնամուրի և նվագախմբի համար, գործ. 179):
