Ֆրանսուա Ժերար

Բարոն Ֆրանսուա Պասկալ Սիմոն Ժերար (ֆր.՝ François Pascal Simon, Baron Gérard, մայիսի 4, 1770(1770-05-04)^{[1][2][3][…]}, Հռոմ, Պապական մարզ - հունվարի 11, 1837(1837-01-11)^{[1][2][3][…]}, Փարիզ), ամպիր ոճի ֆրանսիացի նկարիչ, նապոլենական պալատի առաջատար դիմանկարիչ, նորաձև սալոնի սեփականատեր։

Ֆրանսուա Ժերար ֆր.՝ François Gérard
Ծնվել է	մայիսի 4, 1770(1770-05-04)[1][2][3][…]
Ծննդավայր	Հռոմ, Պապական մարզ
Վախճանվել է	հունվարի 11, 1837(1837-01-11)[1][2][3][…] (66 տարեկան)
Մահվան վայր	Փարիզ
Քաղաքացիություն	Ֆրանսիա
Կրթություն	Փարիզի Գեղեցիկ արվեստների ազգային բարձրագույն դպրոց
Մասնագիտություն	նկարիչ, քաղաքական գործիչ, ուսուցիչ, դիմանկարիչ, նկարազարդող և վիզուալ արտիստ
Ժանր	պատմական գեղանկարչություն
Թեմաներ	դիմանկար և Կերպարվեստ[4]
Ուշագրավ աշխատանքներ	Աուստերլիցի ճակատամարտը, դեկտեմբերի 2, 1805, Entrée d'Henri IV à Paris, 22 mars 1594?, Անուրն ու Փսիխեան, Կայսր Նապոլեոն I-ի դիմանկարը և Նեապոլի Մարի Քերոլայն Ֆերդինանդ Լուիզի դիմանկարը
Ուսուցիչ	Օգյուստեն Պաժու, Ժակ Լուի Դավիդ և Nicolas-Guy Brenet?
Աշակերտներ	Շառլ Շտեյբեն և Ջոզեֆ Կառլ Շտիլեր
Պաշտոն	պալատական նկարիչ
Անդամակցություն	Գերմանիայի հնագիտական ինստիտուտ, Նիդերլանդական արվեստների և գիտությունների թագավորական ակադեմիա և Գեղեցիկ արվեստների ակադեմիա
Հայր	Ժան Սիմոն Ժերար
François Gérard Վիքիպահեստում

Կենսագրություն

Ֆրանսուա Ժերարը ծնվել է 1770 թվականին Հռոմում, Ջ. Ս. Ժերարի և Քլերիա Մատիեի ընտանիքում^[5]։ Քանդակագործություն է ուսանել Օգյուստեն Պաժուի մետ, սակայն ավելի շատ տիրապետել է նկարչությանը, քան քանդակագործությանը և դարձել է Ժակ Լուի Դավիդի օգնականը։ 1793 թվականին, Դավիթի առաջարկությամբ նշանակվել է հեղափոխական տրիբունալի անդամ։ Հետագայում հեշտությամբ փոխել է քաղաքական հովանավորներին, որոնք հիացած էին նրա մարդամոտությամբ և քաղաքավարությամբ։

Ժերարի առաջին նկարները, որոնք արժանացան կլասիցիզմը գնահատողների ուշադրությանը, մանրանկարիչ Ժան-Բատիստ Իզաբեի դիմանկարն (1795) էր, «Բելիսարիոսը» (1795) և «Ամուրի և Փսիխեայի առաջին համբույրը» (1798)։ Առաջին կայսրության օրոք Ժերարը ստացել է բարոնի կոչում և լավ հեղինակություն է ունեցել, որը, սակայն, զգալիորեն մարել է կյանքի ընթացքում։ Սկսելով Ժոզեֆին դը Բոհարնեի լուվրյան դիմանկարից (1799), Ժերարը ստեղծել է առաջին կայսրության և Բուրբունների իշխանության վերականգնման գործիչների նկարների մեծ պատկերասրահ։ Փառավորել է Նապոլեոնի ռազմական սխրանքները, ստեղծել մարտական ժանրի լայնածավալ նկարներ։ Կառլ X-ի գահակալության օրոք ակադեմիական պաճուճազարդ կոմպոզիցիաներով պատկերազարդել է Պանթեոնի առաստաղը։

Որպես կլասիցիզմի վարպետ՝ գնացել է իր ուսուցիչ Դավիթի հետքերով։ Նրա կտավները ստեղծվել են մանրակրկիտ կերպով, մշակված, ձևավորված քանդակագործի ճշգրտությամբ, նվազագույն զգացմունքներով։ Նրա դիմանկարներն ավելի պերճաշուք են, քան Դավթի դիմանկարները, շատերը ներկայացնում են 19-րդ դարի սկզբի սալոնային սրահի իդեալը։

Պատկերասրահ

• 
  Ժան Բատիստ Իզաբեի դստեր հետ դիմանկարը
• 
  Տիկին Ռեկամեի դիմանկարը
• 
  Ժոզեֆին դը Բոհարնեի դիմանկարը
• 
  Ամուրի և Փսիխեան

Գրականություն

• Жерар, Франсуа-Паскаль-Симон // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона : в 86 т. (82 т. и 4 доп.). - СПб., 1890-1907.