Վասիլի Վելիչկո

Վասիլի Լևի Վելիչկո (ռուս.՝ Васи́лий Льво́вич Вели́чко, հուլիսի 2 (14), 1860, Պրիլուկի, Պոլտավայի նահանգ, Ռուսական կայսրություն - դեկտեմբերի 31 1903 (հունվարի 13 1904), Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսական կայսրություն), ռուս բանաստեղծ, հրապարակախոս և հասարակական գործիչ, պահպանողական-միապետական գաղափարախոսության հետևորդ, սևհարյուրականների ներկայացուցիչ, Ռուս մարդկանց միության ru հիմնադրման գաղափարական ոգեշնչող^[1][2]։ Ռուսաստանում հակահայկականության հայտնի ներկայացուցիչներից մեկը։

Վասիլի Վելիչկո
Ծնվել է	հուլիսի 2 (14), 1860
Ծննդավայր	Պրիլուկի, Պոլտավայի նահանգ, Ռուսական կայսրություն
Վախճանվել է	դեկտեմբերի 31 1903 (հունվարի 13 1904) (43 տարեկան)
Վախճանի վայր	Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսական կայսրություն
Մասնագիտություն	լրագրող, քաղաքական գործիչ, բանաստեղծ, դրամատուրգ, հրապարակախոս, պատմաբան և ազգագրագետ
Լեզու	ռուսերեն
Քաղաքացիություն	Ռուսական կայսրություն
Կրթություն	Իրավագիտության կայսերական ուսումնարան
Կուսակցություն	Russian Assembly?
Պարգևներ	Griboyedov Prize?
Vasily Velichko Վիքիպահեստում

Կենսագրություն

Ծնվել է Ռուսական կայսրության Պոլտավայի նահանգի Պրիլուկի քաղաքում, ազնվականների ընտանիքում։ Մանկական տարիները անցել են Վերնիգորովշչինա գյուղում, որն իրենց տոհմական կալվածքն է եղել։ 1870 թվականից սովորել է Դանիելի անվան Կիևյան պանսիոնատում։ 1883 թվականին ավարտել է Իրավագիտության կայսերական ուսումնարանը Սանկտ Պետերբուրգում, ծառայել է Ռուսական կայսրության արդարադատության նախարարությունում, Ռուսական կայսրության պետական գույքի նախարարությունում։

Երիտասարդ տարիներին մոտ է եղել ազատական գրական-գեղարվեստական շրջանակներին։ 1880 թվականից հրապարակում է սեփական բանաստեղծությունները (երբեմն Վ. Վորոնեցկի կեղծանվամբ) «Ժիվոպիսնոյե օբոզրենիյե», «Տրուդ», «Սվետ», Նովոյե վրեմա, Նիվա, ինչպես նաև ազատական Նեդելյա և Կնիժկի նեդելի, Ռուսկայաս միսլ, Սեվերնի վեստնիկ, Վեստնիկ Եվրոպի հանդեսներում, ապա հավաքածուների տեսքով՝ «Արևելյան մոտիվներ» (1890, «Восточные мотивы»), «Բանաստղեծություններ մանուկների համար» (1894, «Стихотворения для детей»), «Կովկասյան մեղեդիներից» (1895, «Из кавказских напевов»): «Արևելյան մոտիվներ» հավաքածուն Վելիչկոյին որպես բանաստեղծ մեծ ճանաչվածություն է բերել, իսկ քննադատները նշել են «հեղինակի անկասկած և մեծ բանաստեղծական շնորհը»։ 1895 թվականին իր բանաստեղծությունները մտել են Պ. Պ. Պերցովի «Երիտասարդ բանաստեղծություն» («Молодая поэзия») անթոլոգիայի մեջ։

Տես նաև

• Հակահայկականությունը Ռուսաստանում

Ծանոթագրություններ

1. Velichko’s biography at the Brockhaus and Efron Encyclopedic Dictionary
2. Василий Величко // Черная сотня. Историческая энциклопедия 1900-1917. Отв. редактор О.А. Платонов. М., Крафт, Институт русской цивилизации, 2008.

Գրականություն

• Апраксин П. Н., Бурнашев С. Н. Последние дни Величко. М., 1904;
• Бородкин М. М. Памяти Василия Львовича Величко (О его поэзии). Доклад в Русском собрании и Харьковском отделе // Русский вестник. Кн. 2. 1904.
• Венгеров С. А. Очерки по истории русской литературы. Изд. 2-е. СПб., 1907;
• Вожин П. Как умер Величко // Русский вестник. Кн. 2. 1904.
• Восторгов, о. И. И. Борец за русское дело на Кавказе // Прот. Иоанн Восторгов. Полн. собр. соч. В 5 т. Т. 2. СПб., 1995;
• Вязигин А. С. В. Л. Величко // В тумане смутных дней. Харьков, 1908;
• Де-ла-Барт Ф. Литературный кружок 90-х // Известия общества славянской культуры. Т. 2. Кн. 1. 1912;
• [Любомудров А. А.] Памяти патриота. (По случаю кончины В. Л. Величко). Тула, 1904;
• Нилус С. А. Близ есть при дверех. М.-СПб., 1999;
• Петров К. В. В. Л. Величко // Исторический вестник. Кн. 2. 1904;
• Степанов А. Д. Величко Василий Львович // Святая Русь. Большая Энциклопедия Русского Народа. Русский патриотизм. Гл. ред., сост. О. А. Платонов, сост. А. Д. Степанов. М., 2003;
• Степанов А. Д. Певец Русской идеи. Василий Львович Величко (1860—1903) // Воинство святого Георгия: Жизнеописания русских монархистов начала XX века. / Сост. и ред. А. Д. Степанов, А. А. Иванов. СПб., 2006;
• Туманов Г. М. В. Л. Величко. // Характеристики и воспоминания. Заметки кавказского хроникера. Т. 2. Тифлис, 1905.