Ռուբեն Գևորգյանց

Ռուբեն Ստեփանի Գևորգյանց (Կևորկով) (նոյեմբերի 30, 1945(1945-11-30), Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ - հունիսի 23, 2017(2017-06-23)^[1], Երևան, Հայաստան^[2]), հայ կինոռեժիսոր, ՀԽՍՀ արվեստի վաստակավոր գործիչ (1982), ՀՀ ժողովրդական արտիստ (2006)։

Ռուբեն Ստեփանի Գևորգյանց
Ծնվել է	նոյեմբերի 30, 1945(1945-11-30)
Ծննդավայր	Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Մահացել է	հունիսի 23, 2017(2017-06-23)[1] (71 տարեկան)
Մահվան վայր	Երևան, Հայաստան
Կրթություն	Երևանի պետական գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտ
Քաղաքացիություն	ԽՍՀՄ և  Հայաստան
Ազգություն	հայ
Մասնագիտացում	կինոռեժիսոր և ռեժիսոր
Պարգևներ	ՀԽՍՀ արվեստի վաստակավոր գործիչ (1982) ՀՀ ժողովրդական արտիստ (2006)
IMDb	ID ID 0315370

Ստեփան Կևորկովի որդին է, Գեորգի Կևորկովի եղբայրը, ռեժիսոր Վահե Գևորգյանցի հայրը։

Կենսագրություն

1968 թվականին ավարտել է Երևանի գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտի ռեժիսորական ֆակուլտետը։ 1971 թվականին աշխատել է Երևանի վավերագրական ֆիլմերի ստուդիայում՝ որպես ռեժիսոր։ 1982-1989 թվականներին եղել է «Հայֆիլմ» կինոստուդիայի վավերագրական ֆիլմերի ստեղծագործական միավորման գեղարվեստական ղեկավարը։ 1989 թվականից փաստավավերագրական ֆիլմերի «Հայկ» կինոստուդիայի տնօրենն ու գեղարվեստական ղեկավարն է։ 2004 թվականից՝ Կինոյի և հեռուստատեսության ազգային ակադեմիայի նախագահ, 2005 թվականից՝ Հայաստանի Կինեմատոգրաֆիստների միության նախագահ։
1995-1998 թվականներին դասավանդել է ՀՊՄԻ-ում, 1998 թվականից՝ ԵԹԿՊԻ-ում, պրոֆեսոր՝ 2003 թվականից։ Հեղինակ է «Անձրևների ժամանակը», «Արդարացման ժամանակը», «Ժամանակ չկա» գրքերի^[3][4][5]։

2016 թվականի փետրվարի 3-ին ՀՀ Նախագահի կարգադրությամբ նշանակվել է Հայաստանի Հանրապետության Հանրային խորհրդի անդամ^[6]։

Կինոնկարներ

• «Ներսիսյանցիները» (1968)
• «Մի լուսանկարի հետքերով» (1970)
• «Ներշնչանք» (1972)
• «Վերադարձի ճամփան» (1977)
• «Ամենալավ մարդը» («Վերադարձի ուղին» նովել, 1979)
• «Աշխարհումս» (1979-1989)
• «Բարի հետք» (1980, Օբերհաուզենի կինոփառատոնի գլխավոր մրցանակ՝ 1981)
• «Հայկական աչքեր» (1980)
• «Գիշերվա մեջ առկայծող կրակը» (1983, Գեորգի Կևորկովի հետ)
• «Սպասում» (1984)
• «Քանի դեռ ապրում ենք» (1986, Գեորգի Կևորկովի հետ)
• «Կղզիներ» (1987)
• «Սպիտակ ոսկոր» (1988)
• «Ռեքվիեմ» (1989)
• «Քույրիկը Լոս Անջելեսից» (1994)
• «Գողը» (1995)
• «Փարաջանով. վերջին կոլաժ» (1995)
• «Մեր Կոմանդոսը» (2000)
• «Հիշողություն» (2000)
• «Քարեր ժողովելու ժամանակը» (2002)
• «Հրաշագործի աշունը» (2008)
• «Բիթլիսցի Վիլյամ Սարոյանը» (2008)^[7]

Մրցանակներ

• ՀՀ ժողովրդական արտիստ (2006)
• ՀԽՍՀ արվեստի վաստակավոր գործիչ (1982)
• ՀՀ մշակույթի նախարարության ոսկե մեդալ

Ծանոթագրություններ

1. https://avproduction.am/?ln=am&page=person&id=797
2. Technologies, Peyotto. «Մահացել է Ռուբեն Գևորգյանցը». 168 Ժամ. Վերցված է 2017 թ․ հունիսի 23-ին.
3. Ով ով է. Հայեր. Կենսագրական հանրագիտարան, հատոր առաջին, Երևան, 2005.
4. «Ռուբեն Գևորգյանցի կենսագրությունը zarkfoundation.com կայքում».
5. «Ռուբեն Գևորգյանց. «Վավերագրական կինոն չի հանդուրժում սուտը»». Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ հոկտեմբերի 31-ին. Վերցված է 2014 թ․ դեկտեմբերի 13-ին.
6. ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՆԱԽԱԳԱՀԻ 2009 ԹՎԱԿԱՆԻ ՄԱՐՏԻ 11-Ի ՆԿ-36-Ն ԿԱՐԳԱԴՐՈՒԹՅԱՆ ՄԵՋ ՓՈՓՈԽՈՒԹՅՈՒՆ ԿԱՏԱՐԵԼՈՒ ՄԱՍԻՆ
7. «Հայկական կինո, Գևորգյանց Ռուբեն». Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 4-ին. Վերցված է 2014 թ․ դեկտեմբերի 13-ին.

Վիքիդարանն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ռուբեն Գևորգյանց» հոդվածին։