Ջրային գոլորշի

Ջրային գոլորշի, ջրի գազանման վիճակ։ Ստանում են շոգեգոյացման (գոլորշիացման) ժամանակ՝ ջուրը շոգեկաթսաներում և այլ ջերմափոխանակիչ ապարատներում տաքացնելիս։ Ջրային գոլորշին պատկանում է այսպես կոչված իրական գազերի դասին, քանի որ ճնշման և տեսակարար ծավալի արտադրյալը միևնույն ջերմաստիճանի դեպքում հաստատուն չի մնում։ Հագեցած վիճակը, որի դեպքում ջուրը և գոլորշին հավասարակշռության մեջ են գտնվում (տես Հագեցած գոլորշի), բնութագրվում է հագեցման ջերմաստիճանով։ Ամբողջ հեղուկը գոլորշու վերածելուց հետո (100 °C-ում գոլորշու ծավալը 1673 անգամ գերազանցում է 4 °C-ում ջրի ծավալից) ջերմաստիճանը կարող է նորից աճել։ Այդ դեպքում գոլորշին հագեցած վիճակից անցնում է գերտաքացած վիճակի։ Շոգեուժային տեղակայանքներում Ջրային գոլորշիը ծառայում է որպես աշխատանքային մարմին, իսկ օդափոխման, ջերմամատակարարման և ջրամատակարարման համակարգերում՝ որպես ջերմակիր։ Ջրային գոլորշին օգտագործվում է նաև մի շարք տեխնոլոգիական պրոցեսներում։ Շոգեմեքենաներում և տուրբիններում, որպես կանոն, կիրառվում է գերտաքացած գոլորշի, քանի որ դրանով աշխատող մեքենայի օ․ գ․ գ-ն ավելի բարձր է, քան հագեցած գոլորշիով աշխատողինը։ Ջեռուցման սարքերում տնտեսապես ավելի նպատակահարմար է հագեցած Ջրային գոլորշու օգտագործումը։ Աշխարհի հզոր շոգեուժային տեղակայանքներում օգտագործում են 25 Մն/մ² ճնշման և 545 °C ջերմաստիճանի Ջրային գոլորշին։ Ջրային գոլորշու ուսումնասիրությունները սկսվել են 16-17-րդ դարերում։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 9, էջ 532)։

Խտացված ջրային գոլորշուց առաջանում են ամպերը