From Wikipedia, the free encyclopedia
«Հենրի VIII-ի անձնական կյանքը (անգլ.՝ «The Private Life of Henry VIII»), 1933 թվականի բրիտանական ֆիլմ, որի ռեժիսորն ու համապրոդյուսերը եղել է Ալեքսանդր Կորդան։ Ֆիլմում նկարահանվել են Չարլզ Լոուտոնը, Ռոբերտ Դոնաթը, Մերլ Օբերոնն ու Էլզա Լանչեսթերը։ Սյուժեն կենտրոնացած է հիմնականում Հենրի VIII թագավորի ամուսնությունների վրա։ Սցենարը գրել են Լայոշ Բիրոն և Արթուր Ուիմփերիսը Կորդայի London Film Productions պրոդյուսերական ընկերության համար։ Ֆիլմը միջազգային մեծ հաջողություն է ունեցել՝ արժանանալով «Օսկար» մրցանակի։
Հենրի VIII-ի անձնական կյանքը անգլ.՝ The Private Life of Henry VIII | |
---|---|
Երկիր | Միացյալ Թագավորություն |
Ժանր | կենսագրական ֆիլմ[1] և դրամա |
Թեմա | մահապատիժ |
Թվական | 1933 |
Լեզու | անգլերեն |
Ռեժիսոր | Ալեքսանդր Կորդա |
Պրոդյուսեր | Ալեքսանդր Կորդա |
Սցենարի հեղինակ | Արթուր Ուիմփերիս և Լայոշ Բիրո |
Դերակատարներ | Չարլզ Լոութոն, Ռոբերտ Դոնատ, Մեռլ Օբերոն, Էլզա Լանչեսթեր, Ջոն Լոդեր, Բիննի Բարնս, Էննի Էսմոնդ, Վենդի Բարրի, Քլոդ Ալիսթեր, Ֆրանկլին Դայալ, Ջոն Թերնբուլ, Մայլզ Մենդեր, Ուիլյամ Օսթին, Էվերլի Գրեգ, Լոուրենս Հենրեյ, Ֆրեդերիկ Քալի, Ջուդի Քելլի, Հելեն Մոդ Հոլթ, Հեյ Փիթրի, Ուոլլի Փաթչ, Արթուր Հովարդ, Գիբ ՄակԼաֆլին, Սեմ Լիվսի և William Heughan? |
Օպերատոր | Ժորժ Պերինալ |
Երաժշտություն | Կուրտ Շրյոդեր |
Մոնտաժ | Սթիվեն Հարիսոն |
Պատմվածքի վայր | Լոնդոն |
Կինոընկերություն | London Films |
Տևողություն | 97 րոպե |
Բյուջե | £65,000[2] |
Շահույթ | £750,000[2] |
The Private Life of Henry VIII Վիքիպահեստում |
Ֆիլմի գործողություններն սկսվում են Հենրի թագավորի (Չարլզ Լոուտոն) գահակալումից 20 տարի անց։ 1536 թվականի մայիսին՝ իր երկրորդ կնոջ՝ Աննա Բոլեյնի մահապատժից անմիջապես հետո, Հենրի VIII-ն ամուսնանում է Ջեյն Սեյմուրի հետ, որը տասնութ ամիս անց մահանում է ծննդաբերության ժամանակ։ Այնուհետև նա ամուսնանում է Գերմանիայի արքայադուստր Աննա Կլևացու հետ (որին մարմնավորել է Լոուտոնի իրական կինը՝ Էլզա Լանչեսթերը)։ Այս ամուսնությունը ավարտվում է ամուսնալուծությամբ, որովհետև Աննան միտումնավոր կերպով իրեն ներկայացնում էր որպես ոչ գրավիչ, որպեսզի հետագայում կարողանա ամուսնանալ իր սիրելիի հետ (փոխաբերական իմաստ ունեցող տեսարանում Աննան «հաղթում է իր ազատությունը» Հենրիից իրենց առաջին ամուսնության գիշերը՝ թղթախաղի ժամանակ)։ Այս ամուսնալուծությունից հետո Հենրին ամուսնանում է գեղեցիկ և հավակնոտ տիկին Եկատերինա Հովարդի (Բիննի Բարնս) հետ։ Նա հրաժարվում է իր ամբողջ կյանքի սիրուց՝ տուրք տալով փառասիրությանը, բայց ամուսնությունից հետո նա վերջնականապես սիրահարվում է գեղեցիկ պալատական Թոմաս Կալպեպերին (Ռոբերտ Դոնաթ), որը անցյալում սիրահետում էր նրան։ Նրանց կապը հայտնի է դառնում Հենրիի արքունիքում, և նրանք երկուսն էլ մահապատժի է ենթարկվում։ Թույլ և ծերացող Հենրին իրեն մխիթարում է Եկատերինա Պարրի հետ իր վերջին ամուսնությամբ, որը դառնում է բռնակալ։ Եզրափակիչ տեսարանում, երբ Փարը այլևս սենյակում չէ, թագավորը ջարդում է չորրորդ պատը՝ ասելով. «Վեց կին, և նրանցից լավագույնն ամենավատն է»։
Ալեքսանդր Կորդան փնտրել է նախագիծ հատկապես Չարլզ Լոուտոնի և նրա կնոջ՝ Էլզա Լանչեսթերի համար։ Նշվել են ֆիլմի ստեղծման մի քանի պատճառներ՝ Հենրի VIII-ի արձանի ու Լոուտենի նմանությունը, տաքսիստը, որ երգել է «I'm Henery the Eighth, I Am» («Ես Հենրի Ութերորդն եմ, ես եմ») երգը, նկարահանման հրապարակում նրա նախորդ ֆիլմերից մեկի քննարկումը։ Սկզբում նախատեսվել է, որ ֆիլմի սյուժեն պետք է կենտրոնանա Հենրի VIII-ի ու նրա չորրորդ կնոջ՝ Աննա Կլևացու ամուսնության վրա, սակայն նախագծի զարգացման ընթացքում սյուժեն փոխվել է՝ անդրադառնալով թագավորի վեց կանանցից հինգին։ Միայն նրա առաջին կինը՝ Եկատերինա Արագոնացուն անդրադարձ չի կատարվում, որովհետև առանձնակի հետաքրքրություն չի եղել նրա նկատմամբ, որը ֆիլմի սկզբնական լուսագրերում նկարագրվել է որպես «պատկառելի լեդի»։
Ֆիլմը կոմերցիոն տեսանկյունից հաջողություն է ունեցել։ Դրա շնորհիվ Ալեքսանդ Կորդան դարձել է առաջատար դեմք ժամանակի կինոարտադրության ոլորտում։ United Artists ընկերությունը Կորդայի հետ պայմանագիր է կնքել 16 ֆիլմի համար։ Այն նպաստել է նաև Չարլզ Լոուտոնի, Ռոբերտ Դոնաթի և Մերլ Օբերոնի կարիերաների առաջընթացին։ Վերջինս ֆիլմում կատարել է իր առաջին խոշոր դերը։ Հետագայում Լոուտոնը կատարել է նույն դերը 1953 թվականի «Երիտասարդ Բեսսը» (անգլ.՝ «Young Bess»), որտեղ Ջին Սիմոնս մարմնավորել է նրա դստերը՝ Եղիսաբեթին։
«Հենրի VIII-ի անձնական կյանքը» ֆիլմը դարձել է 12-րդ ամենահաջողակ ֆիլմը 1933 թվականի ամերիկյան վարձույթում[3]։ Ֆիլմի պրեմիերան կայացել է ռեկորդային հանդիսատեսի ներկայությամբ Նյու Յորքի Ռադիո սիթի մյուզիք հոլում և Լոնդոնի Leicester Square Theatre թատրոնում (ներկայում՝ Odeon West End)՝ վերջինում ցուցադրվելով ինը շաբաթ՝ սկսած 1933 թվականի հոկտեմբերի 27-ից[4]։ Վարձույթում ֆիլմն իր առաջին թողարկումով հավաքել է £500,000։ Այն դարձել է United Artists ընկերության՝ տարվա ամենահայտնի ֆիլմերից մեկը[5]։
«Հենրի VIII-ի անձնական կյանքը» կինոնկարն առաջին ոչ հոլիվուդյան ֆիլմն է, որն ստացել է «Օսկար» մրցանակի, երբ Չարլզ Լոուտոնը 1933 թվականին արժանացել է «Օսկարի» տղամարդու լավագույն դերակատարման համար։ Ֆիլմը բրիտանական առաջին բեմադրությունն է, որն առաջադրվել է «Օսկար» մրցանակի լավագույն ֆիլմի համար։
Լոուտոնը ճանաչվել է բրիտանական ֆիլմի լավագույն դերասան Film Weekly-ի ընթերցողների կողմից[6]։
«Հենրի VIII-ի անձնական կյանքը» ֆիլմին է վերագրվում Հենրի VIII-ի՝ որպես գեր, անուղղելի շատակերի կերպարի ստեղծումը, որը միշտ հնդկահավ ոտքեր է ուտում և ոսկորներն ուսի վրայով հետ նետում (չնայած ֆիլմում Հենրի VIII-ն ուտում է ամբողջական հավ)[7][8][9][10][11]։
Մեծ Բրիտանիայի հեղինակային իրավունքի մասին օրենսդրության մասնակի փոփոխության պատճառով ֆիլմը չի հայտնվել Մեծ Բրիտանիայի հանրային հասանելության տիրույթում, և դրա գործողության ժամկետը կլրանա 2026 թվականի վերջին՝ Ալեքսանդր Կորդայի մահից 70 տարի անց։ Այն երկրներում, որոնք պահպանում են 50-ամյա ժամկետը (օրինակ՝ Կանադա, Ավստրալիա և այլն), դրա գործողության ժամկետը լրացել է 2006 թվականի վերջին։
Միացյալ Նահանգներում ֆիլմի 1933 թվականի բնօրինակային հեղինակային իրավունքի գրանցումը[12] չի թարմացվել 28-ամյա ժամկետից հետո, և այդ պատճառով այն հայտնվել է ազատ հասանելության տիրույթում։ Որպես ոչ ամերիկյան ֆիլմ, որը դեռևս գտնվում է հեղինակային իրավունքի տակ իր ծագման երկրում, Ամերիկայում ֆիլմի հեղինակային իրավունքն ավտոմատ կերպով վերականգնվել է 1996 թվականին՝ թողարկման պահից հետո 95 տարի ժամկետով, որն ավարտվում է 2028 թվականի վերջին։
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.