Հարություն Օհանջանի Թումանյան (հոկտեմբերի 14, 1869, Ներքին Ագուլիս[1][2] - 1943[1][2]), հայ գրող, թատերագիր[3]։ Եղել է ուսուցիչ։
- Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Թումանյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։
Հարություն Թումանյան | |
|---|---|
| Ծնվել է | հոկտեմբերի 14, 1869 |
| Ծննդավայր | Ներքին Ագուլիս[1][2] |
| Վախճանվել է | 1943[1][2] |
| Մասնագիտություն | գրող և ուսուցիչ |
| Ազգություն | հայ |
| Հարություն Թումանյան Վիքիդարանում | |
Ստեղծագործություններ
Սկսել է տպագրվել 1890-ական թվականներին «Աղբյուր», «Տարազ», «Լումա» և այլ պարբերականներում։ Լույս է ընծայել «Խոլեր» (1892) վոդևիլը, «Ամուրին» (1898) երգիծաբանական պատկերը, «Բանաստեղծություններ» (1899) ժողովածուն, «Մելիք Բեգլար» (1900), «Մելիք Ցուսուֆը» (1900), «Գալի Մահրասան» (1902), «Մուսա» (նվագ 1-2, 1902-1904), «Հազարան բլբուլ» (1903) պոեմները։ Գրել է նաև «Արտավազդ Բ» (1904) պատմական ֆեերիան և «Համառոտ ստուգաբանություն հայոց աշխարհաբար լեզվի» (1904) աշխատությունը։
Պիեսներ
- «Ալք»
- «Աշխարհի կործանում»
- «Արտավազդ Բ»
- «Խելքի տոպրակներ»
- «Խոլերա»
- «Կնյազի շաշկեն»
- «Հազարան բլբուլ»
- «Պըլը-Պուղի»[4]
Թարգմանություններ
 |
Այս հեղինակի կատարած թարգմանությունների ցանկը կարող եք որոնել «Թարգմանչաց արվեստ» շտեմարանի «Թարգմանիչներ» բաժնում |
- Ճավճավաձե Իլիա։ Բանաստեղծություններ.- Երևան։ Սովետական գրող, 1978.- 93 էջ։
- Ճավճավաձե Իլիա։ Ընտիր երկեր։ Գիրք առաջին. Ոտանավորներ և պոեմներ.- Թբիլիսի։ Տպարան Ա. Ֆ. Մյասնիկյանի անվան «Զարյա Վաստոկա»-ի, 1937.- 117, 1 չհ. էջ.- Բովանդ-ից՝ Որոշ ստեղծագործություններ։
Ծանոթագրություններ
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.