թռչունների տեսակ From Wikipedia, the free encyclopedia
Սովորական կաչաղակ կամ պարզապես կաչաղակ (Լատիներեն`Pica pica), ճնճղուկազգիների կարգի ագռավների ընտանիքի թռչուն է։
Կաչաղակ | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Գիտական դասակարգում | ||||||||||
|
||||||||||
Լատիներեն անվանում | ||||||||||
Pica pica | ||||||||||
Հատուկ պահպանություն | ||||||||||
|
Կաչաղակն ունի սև-սպիտակ փետրավորում և երկար պոչ, ինչը նրան տալիս է յուրօրինակ տեսք և դարձնում է հեշտ ճանաչվող։ Գլուխը, պարանոցը, մեջքը, երկար պոչն ու թևերը սև գույնի են, մետաղական փայլով, իսկ կուրծքը, փորիկը և թևերի ծայրափետուրները` սպիտակ։
Մարմնի երկարությունը կազմում է 45-48 սմ, կենդանի զանգվածը՝ մինչև 250 գ։
Գետնի վրա ավելի հաճախ տեղաշարժվում է ոստոստալով։ Նաև քայլում է ագռավներին բնորոշ քայլվածքով, պոչը՝ տնկած։ Թռչելիս ճախրում է ալիքաձև հետագծով։
Նստակյաց կյանք է վարում, լինում է միայնակ, զույգերով կամ երամով։
Կաչաղակն արձակում է յուրահատուկ բարձր ձայներ։ Դրանց միջոցով արտահայտում է տագնապ և վտանգի մասին զգուշացնում է իր ցեղակիցներին։
Կաչաղակն իր բույնը հյուսում է ծառերի կամ թփերի վրա։ Հյուսում է մի քանի բույն, օգտագործում է միայն մեկը։ Բույնը գնդաձև է, կառուցված է չոր ճյուղերից։
Ապրիլ ամսին մարին ածում է 4-8 երկնագույն, գորշ բծերով ձու, թուխս է նստում 17-18 օրերի ընթացքում։
Կաչաղակն ընդունակ է իրեն ճանաչել հայելու մեջ։ Նա այս ընդունակությանը տիրապետող փոքրաքանակ կենդանիներից է և միակ ոչ կաթնասունը[1]։
Խաղողի հասածը կաչաղակն է տանում։
Իտալացի երգահան Ջոակինո Ռոսինին ունի գրած «Գող կաչաղակը» անունով երկու գործողությամբ օպերա։
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.