Ինտերնացիոնալե

Ինտերնացիոնալե Միլան (իտալ.՝ Internazionale Milano Football Club), կամ հակիրճ Ինտեր, իտալական ամենատիտղոսակիր ֆուտբոլային ակումբներից մեկն է, որը ներկայացնում է Միլան քաղաքը և հանդես է գալիս Սերիա A-ում։ Ինտերի մարզաբազան գտնվում է Լոմբարդիայում։ Թիմի ստեղծման օր է համարվում 1908 թվականի մարտի 9-ը։

Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Ինտեր (այլ կիրառումներ)

Ինտեր
Ամբողջական անուն	Football Club Internazionale Milano
Մականուն(ներ)	I Nerazzurri (Սև-կապույտներ) La Beneamata Il Biscione
Հիմնադրում	մարտի 9, 1908
Երկիր	Իտալիա
Մարզադաշտ	Ջուզեպպե Մեացցա
Տարողունակություն	80,018
Նախագահ	Սթիվեն Ջան
Մարզիչ	Սիմոնե Ինձագի
Կայք	Պաշտոնական կայք
Լիգա	Սերիա A
2020-21	1-րդ
Տան դաշտ Մրցակցի դաշտ Երրորդ համազգեստ

Եվրոգավաթները

Ինտերը տնային հանդիպումները անցկացնում է Ջուզեպպե Մեացցա մարզադաշտում, որն անվանվում է նաև Սան Սիրո։ Միլանի դեմ խաղը իտալացիները անվանում են Դերբի Դելլա Մադոննինա, որը ֆուտբոլային աշխարհի կարևորագույն և հետաքրքիր դերբիներից մեկն է համարվում։ Յուվենտուսի հետ հանդիպումները իտալացիները անվանում են Դերբի դե Իտալիա (Իտալիայի դերբի), Կալչիոպոլիից հետո այդ հանդիպումը դարձել է ամենասկզբունքային հանդիպումներից մեկը Ապենինյան թերակղզում։

Պատմություն

Ինտերի խաղացողները 1910 թվականին

Ֆուտբոլային ակումբը հիմնադրվել է 1908 թվականի մարտի 9-ին Միլանի 43 ֆուտբոլիստների կողմից, նկարիչ Ջորջիո Մուջանիի գլխավորությամբ, ով համարվում է թիմի պատկերանիշի հեղինակը։ Նոր ակումբի ստեղծողները պարզապես դժգոհ էին այն քաղաքականությունից, որ Միլանյան թիմում չէին թողնում լեգեոներների։ Դիսիդենտները, այսպիսով, հեռանալով Միլանից, բախում ունեցան, և դրա հետևանքով իրենք սկսեցին իրենց անվանել «d՝oro in lividi», թարգմանաբար սա նշանակում է «Ոսկե երիտասարդություն կապտուկներով»։ 1910 թվականին Ինտերը առաջին անգամ հաղթեց սկուդետտոն։ Այդ ժամանակ ակումբը մարզում էր թիմի ավագ Վիրջիլիո Ֆոսատտին, ով մահացավ 1918 թ.-ին Առաջին համաշխարհային պատերազմում։ Մարզական գործունեությունը վերսկսելուց հետո, որը դադարեցվել էր Առաջին համաշխարհային պատերազմի պատճառով, 1920 թ. Ինտերը կրկին հաղթում է Իտալիայի առաջնությունում։ 1922 թ.-ին Ինտերը ավարտեց մրցաշրջանը Սերիա Ա-ի B խմբում և ըստ կանոնակարգի թիմը պետք է լքեր Սերիա A-ն, բայց La Gazzetta dello Sport թերթի գլխավոր խմբագիրը դիմեց Իտալիայի ֆուտբոլի ֆեդերացիային, որպեսզի թիմը մնա Իտալիայի առաջնության էլիտայում՝ պատճառաբանելով, որ հակառակ դեպքում կվնասի իտալական ֆուտբոլի զարգացմանը։ Առաջնության մեկնարկից մի քանի շաբաթ առաջ Իտալիայի ֆուտբոլի ֆեդերացիան բավարարեց այդ պահանջը։ 1928 թ.-ին՝ Ֆաշիստական Իտալիայի ժամանակ, ակումբը ստիպված էր վերանվանվել «Ambrosiana» C. C. Milano։ Այդ ժամանակ ակումբի մարզահագուստը ուներ սպիտակ գույն մեջտեղում կարմիր խաչ, որը բնորոշում էր Միլան քաղաքի դրոշը։ 1929 թ.-ին ակումբի նախագահը փոխեց ակումբի անունը A.S. «Ambrosiana», բայց երկրպագուները շարունակում էին անվանել «Ինտերնացիոնալե»։ Այն բանից հետո, երբ կառավարությունը դադարեցրեց ճնշումները ակումբի վրա, ակումբը վերանվանվեց «A.S. Ambrosiania-Inter»։

Թիմն առաջին անգամ իտալական գավաթի հաղթող է ճանաչվել Ջուզեպպե Մեացցայի ղեկավարության տարիներին՝ 1938-39 թվականներին, ում պատվին էլ և անվանվել է միլանյան թիմի մարզադաշտը։ Երկրորդ աշխարհամարտից հետո թիմն ստացավ իր ներկայիս անվանումը՝ Ինտերնացիոնալե։

Մեծագույն Ինտեր

Պատերազմի ավարտից հետո, 1953 և 1954 թվականներին հաղթելով վեցերորդ և յոթերորդ սկուդետտոները, Ինտերը սկիզբ դրենց ակումբի պատմության Ոսկե տարիներին, որոնք պատմության մեջ հայտնի են որպես Grande Inter, Մեծագույն Ինտեր։ Էլենիո Էռեռոյի գլխավորությամբ թիմը երկու անգամ նվաճում է Եվրոպական ակումբների գավաթը, իրար ետևից՝ 1963-64 և 1964-65 թվականներին, պարտության մատնելով Ռեալ Մադրիդին և Բենֆիկային։ 1960-ական թվականների Ոսկե ժամանակներից հետո Ինտերը 1971 թվականին նվաճում է 11-րդ սկուդետտոն, իսկ 12-րդը՝ 1980 թվականին։ 1978 և 1982 թվականներին Ինտերը տիրանում է Իտալիայի գավաթին։

1990-2004

90-ական թվականներն իտալական ակումբի համար բավականին անհաջող դասավորվեցին։ Չնայած որ ակումբը 3 անգամ կարողացավ նվաճել ՈւԵՖԱ-ի գավաթը, այնուամենայնիվ այս տարիները շատ ցավալի կերպով են հիշվում ակումբի պատմության մեջ։ 1995 թվականին Ինտերի սեփականատեր Մասիմո Մորատտին խոստացավ, որ ակումբը վերելք է ապրելու, և նույն տարում թիմի կազմում հայտնվեցին Ռոնալդոն՝ Բարսելոնայից, Քրիստիան Վիերին և Էռնան Կրեսպոն՝ Լացիոյից։ Բայց նույնիսկ այս փոփոխություններով հանդերձ, ակումբը չի նվաճում և ոչ մի սկուդետտո, փոխարենը՝ նվաճելով ՈւԵՖԱ Գավաթը՝ 1998 թվականին, Լուիջի Սիմոնեի գլխավորությամբ, եզրափակչում հաղթելով Լացիոյին։ 1999-2000 թվականներին Մորատտին լուրջ ձեռքբերումներ կատարեց թիմի կազմում, գնելով նոր խաղացողներ, ինչպիսիք էին Անջելո Պերուցին, Լորան Բլանը, Վլադիմիր Յուգովիչը։ Թիմը պայմանագիր կնքեց հանրահայտ մարզիչ Մարչելո Լիպիի հետ։

2002 թվականին թիմը շատ մոտ էր հասնել սկուդետտոյին, սակայն միայն վերջին խաղում ձեռքից բաց թողեց այն նվաճելու հնարավորությունը։ 2002-2003 թվականներին թիմը գրավեց 2-րդ տեղը առաջնությունում, Չեմպիոնների Լիգայում հասավ մինչև կիսաեզրափակիչ, որտեղ ընդհանուր հաշվով զիջեց Միլանին (1։1; 0։0)։ Հաջորդ տարում Մորատտին վաճառում է Կրեսպոին, հեռացնում է ակումբի մարզիչ Հեկտոր Կուպերին։ 2003 թվականին ակումբը գլխավորում է Ալբերտո Զակկերոնին։ Առաջնության մեկնարկում, 8 խաղից 7-ում տանելով հաղթանակ, արդյունքում ակումբը գրավեց միայն 4-րդ տեղը, փաստորեն նվաճելով Չեմպիոնների լիգայի ուղեգիր միայն։ Շուտով Մորատտին հեռացրեց այս մարզչին էլ և ակումբի գլխավոր մարզիչ նշանակվեց Ռոբերտո Մանչինին։ 2003-04 թվականների ձեռքբերումների թվում էին Դեյան Ստանկովիչը և Ադրիանոն։

Ներկա ժամանակներ

Ինտերի կազմը 2011 թվականին

2005 թվականի հունիսի 15-ին Ինտերը նվաճում է Իտալիայի գավաթը, հաղթանակ տանելով Ռոմայի նկատմամբ 1-0, 2-0 հաշիվներով։ Այնուհետև, օգոստոսի 20-ին նվաճում է նաև Իտալական Սուպերգավաթը, հաղթանակ տանելով Յուվենտուսի նկատմամբ, լրացուցիչ ժամանակում, 1-0 հաշվով։ 2006 թվականի հունիսի 11-ին Ինտերը անընդմեջ երկրորդ անգամ նվաճում է Իտալիայի գավաթը, կրկին հաղթելով Ռոմային ՝ 1-1, 4-1 հաշվով։ 2005-06 մրցաշրջանում Ինտերը հռչակվում է Իտալիայի չեմպիոն ըստ դատավճռի, կապված Յուվենտուսի և Լացիոյի պայմանավորված խաղերի անցկացման հետ, վերջիններս տեղափոխվեցին Սերիա B, իսկ Միլանից, Ֆիորենտինայից, Լացիոյից և Ռեջինայից կրկին նույն պատճառով հանվեցին միավորներ, նրանք սակայն պահպանեցին իրենց տեղը Սերիա A-ում։

2006-07 թվականներին Ինտերը պահպանում է սկուդետտոն հերթական անգամ։ Այս սեզոնը տպավորիչ էր այն փաստով, որ ակումբը 17 անընդմեջ հաղթանակներ տոնեց։ 2007-08 թվականներին Չեմպիոնների Լիգայի 1-8 փուլում զիջելով Լիվերպուլին 1-0, 2-0 հաշիվներով, Մանչինին իր ակումբում մնալու հարցը դարձրեց անիրատեսական։ 2008 թվականին ակումբի գլխավոր մարզիչ է նշանակվում Ժոզե Մոուրինյոն։ Մարզչի գլխավորման առաջին տարում Ինտերը չորրորդ անգամ անընդմեջ նվաճեց սկուդետտոն, սակայն Չեմպիոնների Լիգայի 1-8 փուլում զիջեց Մանչեսթեր Յունայթեդին, 0-0, 0-2։ 2009-10 մրցաշրջանում Ինտերը իր պատմության մեջ 18-րդ անգամ և 5-րդ անգամ անընդմեջ նվաճեց սկուդետտոն։ Այս սեզոնում, 1972 թվականից հետո, առաջին անգամ Ինտերը դուրս եկավ Չեմպիոնների Լիգայի եզրափակիչ։ 1-8 եզրափակչում հաղթանակ տանելով Չելսիի նկատմամբ՝ 2-1, 1-0 հաշիվներով, 1/4-ում ԲԿՄԱ-ի նկատմամբ՝ 1-0, 1-0, 1/2-ում՝ Բարսելոնայի նկատմամբ՝ 3-1, 0-1։ Եզրափակչում Ինտերը հաղթանակ տարավ Մյունխենի Բավարիայի նկատմամբ՝ 2-0 հաշվով՝ Դիեգո Միլիտոյի դուբլի շնորհիվ և նվաճեց իր 3-րդ չեմպիոնների լիգայի գավաթը։ 2010 թվականի հունիսի 10-ին ակումբի գլխավոր մարզիչ է նշանակվում Ռաֆայել Բենիտեսը, սակայն վատ ցուցանիշների համար դեկտեմբերի 23-ին պայմանագիրը չեղյալ է համարվում։ 2010 թվականի դեկտեմբերի 24-ին ակումբի գլխավոր մարզիչ է նշանակվում Լեոնարդոն, սակայն 2011 թվականի հունիսի 11-ին նա հեռանում է իր պաշտոնից և դառնում ֆրանսիական Պարի Սեն Ժերմեն ակումբի սպորտային գծով տնօրեն։ 2011 թվականի հունիսի 24-ին Ջանպիեռո Գասպերնին նշանակվում է թիմի գլխավոր մարզիչ, սակայն վատ ցուցանիշների համար նա հեռացվում է 2011 թվականի սեպտեմբերի 21-ին։ Շուտով Ինտերի գլխավոր մարզչի պաշտոնում է հաստատվում Կլաուդիո Ռանիերին։ Շուտով Կլաուդիո Ռանիերին ել է հեռացվում տնօրինության կողմից, վատ ցուցանիշների և 2012 թվականի մարտի 25-ին Յուվենտուս մարզադաշտում Յուվենտուս ֆուտբոլային ակումբից կրած 2-0 հաշվով պարտության համար։ Կլաուդիո Ռանիերիի փոխարեն նշանակվեց Անդրեա Ստրամաչոնիինն և ի վերջո 2012-13 մրցաշրջանի 11-րդ տուրում որը կայանալու էր 2012 թվականի նոյեմբերի 3-ին նույն Յուվենտուս մարզադաշտում սակայն ի տարբերություն նախորդ խաղի Ինտերը հաղթեց 1-3 հաշվով։

Կապույտ և Սև

Ակումբի հիմնադրման պահին՝ 1908 թվականին, ակումբի պաշտոնական գույներ ընտրվեցին կապույտն ու սևը, որոնք համապատասխանաբար խորհրդանշում էին գիշերն ու կապույտ երկինքը։ Ակումբի վերանվանվան ժամանակ՝ 1928 թվականին, գույները փոխվեցին, դառնալով կարմիրն ու սպիտակը։ Երկրորդ Աշխարհամարտից հետո Ինտերը վերադարձավ իր կապույտ և սև գույներին, կրկին ստանալով իր պատմականորեն ձևավորված անվանումներից մեկը՝ nerazzurri (սև - կապույտներ)։

Համաձայն մեկ այլ պատմության, այս գույների ընտրությունը կապվում է այն փաստի հետ, թե հեռանալով Միլանից և նոր ակումբ ստեղծելով, մեկ անգամ հանդիպելով նախկին թիմի խաղացողներին՝ վիճաբանություն է տեղի ունենում նրանց միջև և նրանք որոշում են իրենց կոչել «կապույտներ»՝ վերցնելով նաև միլանյան սև գույնը։ Ինտերի մեկ այլ անվանում՝ «օձեր», նրանց տրվել է այն առումով, որ միլանցիների համար օձը շատ կարևոր պաշտամունքային գործոն է ներկայացվել։

Մարզադաշտ

Հիմնական հոդված՝ Ջուզեպպե Մեացցա մարզադաշտ

Ինտերնացիոնալե
Մարզադաշտը ներսից
Տեսակ	ֆուտբոլային ակումբ
Մարզաձև	ֆուտբոլ
Ամբողջական անվանում	Ջուզեպպե Մեացցայի անվան Սան Սիրո մարզադաշտ
Երկիր	Իտալիա
Հիմնադրված	1925
Անվանված է	internationality?
Կառուցված	1925
Բացված	1926, սեպտեմբերի 19
Կառուցման գին	₤5,000,000 (1926), ₤5,100,000 (1939), $60,000,000 (1989)
Սեփականատեր	Oaktree Capital Management?
Տարողություն	80 074
Տնային թիմ	Ինտեր Միլան, Միլան ՖԱ
Դաշտի չափսեր	105x68 մ
Կայք	inter.it​(իտալ.)​(անգլ.)​(իսպ.)​(ինդ.)​(ճապոներեն)​(չին.)
Stadio San Siro Վիքիպահեստում

Ջուզեպպե Մեացցա մարզադաշտ (իտալերեն՝ Stadio Giuseppe Meazza) հայտնի նաև Սան Սիրո անվանմամբ (իտալերեն՝ San Siro), մարզադաշտ է Միլան քաղաքում։ Համարվում է իտալական երկու գրանդ ակումբների՝ Ինտերի և Միլանի տան մարզադաշտը։ Մարզադաշտը անվանված է աշխարհի կրկնակի չեմպիոն Ջուզեպե Մեացայի անվամբ։

1947 թվականին, երբ պարզ դարձավ, որ Ինտերի «Արենա» մարզադաշտը շատ ավելի անհարմար է ակումբի խաղերն անցկացնելու համար, միլանյան երկու ակումբները որոշեցին միևնույն մարզադաշտն ունենալ։ Այս ամենի համար, սակայն, անհրաժեշտ էր ընդարձակել Սան Սիրո մարզադաշտի կարողությունները։ Մարզադաշտը վերաբացվեց 1955 թվականին։ Այժմ այն տեղավորում է 82 000 հանդիսատեսի։

1979 թվականին մարզադաշտը վերանվանվեց Ջուզեպպե Մեացցա մարզադաշտ, ի պատիվ հանրահռչակ ֆուտբոլիստի։

Համազգեստ

Ժամանակաշրջան	Համազգեստը	Հովանավորը
1979–1981	Puma
1981–1982		Inno-Hit
1982–1986	Mecsport	Misura
1986–1988	Le Coq Sportif
1988–1991	Uhlsport
1991–1992	Umbro	FitGar
1992–1995		Fiorucci
1995–1998		Pirelli
1998–ներկա	Nike

Դերբի

Ինտերը ունեցել է երկու գլխավոր հակամարտություն։

Առաջինը Միլանյան դերբին է, որտեղ խաղում են Միլանի դեմ։ Այդ պատմությունը սկսվել է 1908 թվականին, երբ ստեղծվեց «Ինտերը»։ Իտալացիները դերբին կոչում են Derby della Madonnina։

Երկրորդը Իտալիայի դերբին է, որտեղ միլանցիները հանդիպում են Թուրինի Յուվենտուսի հետ։

Հանրահայտ երկրպագուներ

• Անեզո Մատեո - դահուկորդ
• Կառլո Անչելոտտի - ֆուտբոլային մարզիչ
• Ջակոմո Բիֆֆի - արքեպիսկոպոս
• Անդրեա Բոչելլի - տենոր
• Մոնիկա Բելուչի - իտալացի դերասանուհի, մոդել
• Ժիզել Բյունդհենն - բրազիլացի մոդել
• Դոնաթելլա Վերսաչե - մոդելյոր
• Վալերիա Գոլինո - դերասանուհի
• Էլիզաբեթ Կանալիս - դերասանուհի, հաղորդավարուհի
• Ալիսսա Միլանո - դերասանուհի
• Միլվա - դերասանուհի, երգչուհի
• Քեթի Փերրի - երգչուհի
• Ադրիանո Չելենտանո - երգիչ, դերասան

Ներկա կազմ

2019 թվականի օգոստոսի 31-ի դրությամբ

Նշում. Դրոշները ցույց են տալիս ազգային հավաքականը ինչպես սահմանված է ՖԻՖԱ-ի իրավասության կանոններում: Խաղացողները կարող են ունենալ 1-ից ավելի ոչ-ՖԻՖԱ-ի քաղաքացիություն:

№ Դիրք Խաղացող 1 Կաղապար:Դրոշավորում/Շվեցարիա ԴՊ Յան Զոմեր () 2 ՊՇ Դիեգո Գոդին 5 ԿՊ Ռոբերտո Գալյարդինի 6 ՊՇ Ստեֆան դե Վրեյ 7 ՀՐ Ալեքսիս Սանչես (վարձավճարով Մանչեսթեր Յունայթեդից) 8 ԿՊ Մատիաս Վեսինո 9 ՀՐ Ռոմելու Լուկակու 10 ՀՐ Լաուտարո Մարտինես 12 ԿՊ Ստեֆանո Սենսի (վարձավճարով Սասուոլոյից) 13 ՊՇ Անդրեա Ռանոկիա (2-րդ ավագ) 16 ՀՐ Մատտեո Պոլիտանո 18 ԿՊ Կվադվո Ասամոա 19 ԿՊ Վալենտինո Լազարո 20 ԿՊ Բորխա Վալերո

№ Դիրք Խաղացող 21 ՊՇ Ֆեդերիկո Դիմարկո 23 ԿՊ Նիկոլո Բարելա (վարձավճարով Կալյարիից) 27 ԴՊ Դանիելե Պադելի 30 ՀՐ Սեբաստիանո Էսպոզիտո 31 ՊՇ Լորենցո Պիրոլա 32 ԿՊ Լուսյեն Ագումե 33 ՊՇ Դանիլո Դ'Ամբրոզիո 34 ԿՊ Քրիստիանո Բիրագի (վարձավճարով Ֆիորենտինայից) 37 ՊՇ Միլան Շկրինիար 46 ԴՊ Թոմազո Բերնի {{Ֆթ խաղացող|N°=77 87 ԿՊ Անտոնիո Կանդրևա 22 ԿՊ Հենրիխ Մխիթարյան

Նվաճումներ

Ազգային

• Իտալիայի առաջնություն
  • Հաղթող (19). 1909-10, 1919-20, 1929-30, 1937-38, 1939-40, 1952-53, 1953-54, 1962-63, 1964-65, 1965-66, 1970-71, 1979-80, 1988-89, 2004-05, 2005-06, 2006-07, 2007-08, 2008-09, 2009-10, 2020/21
  • Երկրորդ տեղ (14). 1932-33, 1933-34, 1934-35, 1940-41, 1948-49, 1950-51, 1961-62, 1963-64, 1966-67, 1969-70, 1992-93, 1997-98, 2002-03, 2010-11
• Իտալիայի գավաթ
  • Հաղթող (7). 1938-39, 1977-78, 1981-82, 2004-05, 2005-06, 2009-10, 2010-11
  • Երկրորդ տեղ (6). 1958-59, 1964-65, 1976-77, 1999-00, 2006-07, 2007-08
• Իտալիայի սուպերգավաթ
  • Հաղթող (5). 1989, 2005, 2006, 2008, 2010
  • Երկրորդ տեղ (4). 2000, 2007, 2009, 2011

Միջազգային

• Եվրոպական գավաթ/ՈՒԵՖԱ Չեմպիոնների Լիգա
  • Հաղթող (3). 1963-64, 1964-65, 2009-10
  • Երկրորդ տեղ (2). 1966-67, 1971-72
• ՈՒԵՖԱ Գավաթ/ՈՒԵՖԱ Եվրոպայի Լիգա
  • Հաղթող (3). 1990–91, 1993–94, 1997–98
  • Երկրորդ տեղ (1). 1996-97
• Միջմայրցամաքային գավաթ
  • Երկրորդ տեղ (2). 1964, 1965
• Միջմայրցամաքային չեմպիոնների սուպերգավաթ
  • Երկրորդ տեղ (1). 1968
• Աշխարհի ակումբային առաջնություն
  • Հաղթող (1). 2010

Ակումբի ռեկորդակիրներ

• Ակումբի լավագույն ռմբարկուն գոլերի ընդհանուր քանակով - Ջուզեպպե Մեացցա - 240 գոլ
• Սերիա A լավագույն ռմբարկու - Ջուզեպպե Մեացցա - 197 գոլ
• Մեկ խաղարկությունում լավագույնը ճանաչված ռմբարկու - Լուիջի Չեվենինի - 37 գոլ 1913-14 մրցաշրջան
• Ակումբում ամենաշատը պաշտոնական խաղ անցկացրած ֆուտբոլիստ - Խավիեր Զանետտի -757
• Սերիա A-ում անցկացրած ամենաշատ խաղեր ունեցող ֆուտբոլիստ - Խավիեր Զանետտի -536

Գրականություն

• AA.VV., Almanacco illustrato del calcio 2010, Modena, Panini, 2009. ISSN 11293381
• Gino Bacci, Moratti vita da Inter, Armenia, 2003. ISBN 88-8113-241-9
• Giuseppe Baiocchi (a cura di), Giuseppe Prisco - Pazzo per l'Inter, Milano, Baldini & Castoldi, 2001, prima edizione 1993. ISBN 88-8490-158-8
• Sergio Barbero, I miti dell'Inter, Torino, Graphot Editrice, 2003. ISBN 88-86906-55-2
• Gianluca Barca, Gian Franco Bellè (a cura di), La sesta nazione. Ottant'anni di storia della Federazione Italiana Rugby, Parma, Grafiche Step [2008]. ISBN 1-01-000003530-7
• Bruno Bartolozzi, La mas digna. L'Inter, il Subcomandante Marcos e i misteri del 5 maggio, Baldini&Castoldi Dalai, 2006. ISBN 88-8490-962-7
• Bruno Bernardi (introduzione di Sandro Mazzola), Inter bella e misteriosa, Torino, Graphot Editrice, 2005. ISBN 88-89509-10-4
• Bruno Bernardi (prefazione di Peppino Prisco), Inter. Una leggenda, Torino, Graphot Editrice, 1997. ISBN 88-86906-09-9
• Gianni Brera (prefazione di Gianni Riotta), Herrera e Moratti, Arezzo, Limina, 1997. ISBN 88-86713-21-5
• Pietro Cabras (prefazione di Gianfelice Facchetti), Facchetti. Calciatore e gentiluomo, Milano, Piemme, 2008. ISBN 88-384-8868-1
• Fabrizio Calzia, Quelli che la Beneamata, Genova, Fratelli Frilli Editori, 2003. ISBN 88-87923-75-2
• Fabrizio Calzia e Francesco Caremani, Uomini e maghi. La storia dell'Inter attraverso i suoi campioni, Bradipolibri, 2003. ISBN 88-88329-30-7
• Candido Cannavò, Una vita in rosa. Cinquant'anni di personaggi, avvenimenti, incontri, storie, Milano, RCS, 2002. ISBN 88-17-11775-7
• Angelo Caroli, Fischia il Trap. Vittorie e tormenti di un re della panchina, Arezzo, Limina, 1996. ISBN 88-86713-77-0
• Enzo Catania, C'è solo l'Inter, Milano, Piemme, 2008. ISBN 978-88-384-8629-6
• Luigi Cazzaniga, Mondo Inter, Silvana, 2003. ISBN 88-8215-698-2
• Nando Dalla Chiesa, Capitano, mio capitano. La leggenda di Armando Picchi, livornese nerazzurro, Arezzo, Limina, 1999. ISBN 88-88551-66-2
• Luigi Garlando, Ora sei una stella.Il romanzo dell'Inter, Milano, Mondadori [2007]. ISBN 978-88-04-56476-8
• Rudi Ghedini, Sarti, Burgnich e Facchetti... Pura poesia in movimento, Genova, Fratelli Frilli Editori [2004]. ISBN 88-7563-013-5
• Alessandro Gilioli e Tommaso Pellizzari (curato da), Basta perdere. Ventuno scrittori raccontano la loro insana passione per l'Inter, Arezzo, Limina, 2002. ISBN 88-86713-88-6
• Giorgio Giorgetti, L'Inter. Cento anni di immagini mai viste, Venezia, Marsilio, 2008. ISBN 978-88-317-9530-2
• Alessandro Gnocchi e Mario Palmaro, Manuale di sopravvivenza per interisti, Milano, Piemme, 2004. ISBN 88-384-8551-8
• Filippo Grassia, Storia dell'Inter, SEP Editrice, 2006. ISBN 88-87110-70-0
• Filippo Grassia e Giampiero Lotito, Inter. La grande storia nerazzurra dal 1908 a oggi, Cassina dei Pecchi, SEP Editrice, 2006. ISBN 978-88-87110-70-8
• Filippo Grassia e Giampiero Lotito, Inter. Il calcio siamo noi, Sperling & Kupfer, 2010. ISBN 8820049678
• Filippo Grassia e Marco Ravezzani, Il grande calcio a Milano. Volume I։ 1961-1975, Milano, Electa, 2003. ISBN 88-370-2657-9
• Filippo Grassia e Marco Ravezzani, Il grande calcio a Milano. Volume II։ 1976-1990, Milano, Electa, 2004. ISBN 88-370-3054-1
• Oliviero Toscani, Inter! 100 anni di emozioni 1908-2008, Milano, Skira [2008], 2008. ISBN 88-6130-622-5
• La Gazzetta dello Sport, Inter Cento di questi anni, Milano, Rcs Quotidiani [2008], 2008. ISSN 1120-5067
• Tommaso Pellizzari, No Milan. Guida teorico e pratica all'antimilanismo (per interisti ma non solo), Arezzo, Limina, 2001. ISBN 88-86713-75-4
• Stefano Petrucci, La storia dell'Inter, Roma, L'Airone Editrice [2009], 2009. ISBN 978-88-7944-953-3
• Gianluigi Pezzotti e Rita Vetti, Dizionario della grande Inter. Dalle origini ai nostri giorni, Roma, Grandi, Manuali Newton, 2002. ISBN 978-88-8289-496-2
• Federico Pistone, Inter 1908-2008։ un secolo di passione nerazzurra, Milano - Prodotto Ufficiale F.C.
• Internazionale 1908. ISBN 978-88-89370-13-1
• Gabriele Porri, Inter cento per cento, Napoli, Boopen, 2008. ISBN 978-88-6223-235-7
• Luciano Ravagnani; Pierluigi Fadda, Rugby. Storia del Rugby Mondiale dalle origini a oggi, 2ª, Milano, Vallardi [1992], 2007. ISBN 88-87110-92-1
• Danilo Sarugia, Grande Inter, Limina, 2007. ISBN 88-86713-07-X
• Danilo Sarugia, Grande Inter «Figlia di Dio». La leggendaria squadra di Moratti e Herrera, Milano, Sperling & Kupfer, 1996. ISBN 88-6061-178-4
• Danilo Sarugia e Paolo Viganò, Il secolo dell'Inter. Vocabolario illustrato della lingua «Beneamata», Limina, 1999. ISBN 88-86713-41-X
• Dante Sebastio, Centouno motivi per odiare il Milan e tifare l'Inter, Roma, Newton&Compton, 2009. ISBN 88-541-1537-1
• Beppe Severgnini, Interismi. Il piacere di essere neroazzurri, Milano, Rizzoli [2002]. ISBN 88-17-11764-1
• Beppe Severgnini, Altri Interismi. Un nuovo viaggio nel favoloso labirinto neroazzurro, Milano, Rizzoli [2003]. ISBN 88-17-10736-0
• Beppe Severgnini, Tripli Interismi! Lieto fine di un romanzo neroazzurro, Milano, Rizzoli [2007]. ISBN 978-88-17-01820-3
• Beppe Severgnini, Manuale del perfetto interista, Milano, Rizzoli [2007], 2007. ISBN 978-88-17-01883-8
• Beppe Severgnini, Eurointerismi. La gioia di essere neroazzurri, Milano, Rizzoli [2010], 2010. ISBN 978-88-304-3196-6
• Beppe Severgnini, Manuale del perfetto interista. Edizione definitiva, Milano, Rizzoli [2011], 2011. ISBN 978-88-17-04836-1
• Renzo Teano e Michela Volpi, Quelli che la Beneamata, Genova, Fratelli Frilli Editori, 2003. ISBN 88-87923-75-2
• Leo Turrini, Pazza Inter. Cento anni di una squadra da amare, Milano, Arnoldo Mondadori Editore, 2007. ISBN 978-88-04-56701-1
• Aldo Vitali, Fregati da Dio. Il folle destino di essere interisti, Arezzo, Limina, 1999. ISBN 88-86713-59-2
• Francesco Volpe; Paolo Pacitti, Rugby 2009, Roma, ZESI [1996], 2008.
• Giorgio Welter, Le maglie dei campioni, Codice Atlantico, 2011. ISBN 978-88-905512-2-2

Արտաքին հղումներ

• Ինտերի պաշտոնական կայքը(չաշխատող հղում) (իսպ.), (անգլ.), (արաբ.)

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ինտերնացիոնալե» հոդվածին։