Ժամացույցի աշտարակ (Վիբորգ)
From Wikipedia, the free encyclopedia
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ժամացույցի աշտարակ (ռուս.՝ Часовая башня), աշտարակ Վիբորգում, որը գերիշխող դիրք է գրավում Հին քաղաքում, մայր տաճարի նախկին զանգակատունը։
Ներկայիս աշտարակի ստորին հարկաշարքը կառուցվել է 1494 թվականին, որն ի սկզբանե Վիբորգի մայր տաճարի զանգակատունն է եղել (ավերվել է խորհրդա-ֆիննական պատերազմի ժամանակ)։ Պատերն ունեն 1,6 մ հաստություն, պատրաստված է գլաքարով և կրաշաղախով։
17-րդ դարի վերջին երրորդում հրդեհից վնասված աշտարակը նորոգվել և վերակառուցվել է ութանկյուն տեսքով։ 1660 թվականին զանգակատան վրա ժամացույց է տեղադրվել։
1738 թվականին հերթական քաղաքային հրդեհը ոչնչացրել է աշտարակի սրաձողը և 9 զանգերը։ Կայսրուհի Աննա Յոաննովնայի հրամանով անհրաժեշտ միջոցներ են հատկացվել աշտարակը վերանորոգելու համար Վիբորգի մաքսատների կողմից հավաքագրվող վճարներից։ 1753 թվականին աշտարակի վրա տեղադրվել է Ստոկհոլմում ձեռք բերված զանգերով ժամացույցը։ Աշտարակի ներսում աստիճանների թռիչքների միջև կառուցվել էր փայտե հորան, որի երկայնքով իջնում էին ծանր կշռաքարեր և դրանց միջոցով աշխատում էր ժամացույցի մեխանիզմը։
1793 թվականի հրդեհից հետո Յոհան Բրոքմանի նախագծով աշտարակը վերակառուցվել է, դասականության ոճով կառուցվել է երրորդ հարկաշարքը, որն օգտագործվել է որպես հրդեհադիտանոց։ Աշտարակի բարձրությունը հասնում էր 25 մետրի։ Եկատերինա II-ը քաղաքին նվիրել է տագնապի զանգ` ընծայագրով, որը պահպանվել է ժամացույցի աշտարակի վրա մինչ օրս, իսկ դրա զանգը լսվում է ավելի քան երկու դար։ 18-րդ դարի վերջին որոշ ժամանակ աշտարակը ծառայում էր որպես Սպասո Պրեօբրաժենսկու տաճարի զանգակատուն, որն այնուհետև կառուցեց իր սեփական զանգակատունը։ Վերջին անգամ ժամացույցի մեխանիզմը փոխարինվել է 1848 թվականին և անխափան աշխատում է մինչ օրս։ Ժամացույցի աշտարակի տեսարանի շնորհիվ, 19-րդ դարի կեսերին Վոդնայա Զաստավա փողոցին շնորհվել է «Ֆինլանդիայի ամենագեղեցիկ փողոց» պատվավոր կոչումը[1]։
Աշտարակը կարելի է տեսնել խորհրդային «Սաննիկովի երկիր» ֆիլմի դրվագներից մեկում (տեսարան, երբ արկածախնդիր Կրեստովսկին աչքերը կապած բարձրանում է աշտարակը)։ 1974-1981 թվականներին իրականացվել է աշտարակի և դիտակետի սարքավորումների վերականգնում։ Վերականգնումն իրականացվել է նախագծային առաջարկություններից շեղումներով, բայց պահպանել է աշտարակի տեսքը։ Հետագա տասնամյակների ընթացքում, անբավարար պահպանման և եղանակային անբարենպաստ պայմանների պատճառով, Հին մայր տաճարի նախկին զանգակատունը հայտնվեց վթարային վիճակում[2][3]։ Անհրաժեշտություն առաջացավ իրականացնել հերթական վերականգնողական աշխատանքները, որոնք ավարտվեցին 2019 թվականին։ Վերականգնվեցին ճակատների պատերը, դեկորատիվ տարրերը, քարե երեսապատումը, ինչպես նաև ներքին հարդարանքը և ժամացույցի մեխանիզմը։ Աշտարակի ժամացույցի մեխանիզմի գործարկումն իրականացրել է անձամբ Լենինգրադի մարզի նահանգապետ Ալեքսանդր Դրոզդենկոն։
Աշտարակն իր արտացոլումն է գտել 17-րդ դարի և 21-րդ դարասկզբի նկարիչների բազմաթիվ ստեղծագործություններում[4]։ Հաճախ ոչ միայն Վիբորգի ամրոցը, այլ նաև ժամացույցի աշտարակը նկարիչների նկարներում դառնում է Վիբորգի խորհրդանիշ։ Այն ունի հատուկ ընդգծված դիրք, և ստեղծագործությունների կոմպոզիցիայում ժամացույցի աշտարակը ներկայացվում է որպես ճարտարապետական տեսանկյունից գերակշռող դիրք ունեցող[5]։
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.