Արտաշավան
գյուղ Հայաստանի Արագածոտնի մարզում From Wikipedia, the free encyclopedia
Արտաշավան, գյուղ Հայաստանի Արագածոտնի մարզի Աշտարակ համայնքում[2][3]։
| Գյուղ | |||
|---|---|---|---|
| Արտաշավան | |||
 | |||
| Երկիր | Հայաստան | ||
| Մարզ | Արագածոտնի մարզ | ||
| Համայնք | Արագածոտնի մարզ, Աշտարակի շրջան, Հայկական մարզ և Էջմիածնի գավառ | ||
| Այլ անվանումներ | Իլանչարան, Որդկան, Սելախրամ | ||
| ԲԾՄ | 1630 մետր | ||
| Պաշտոնական լեզու | հայերեն | ||
| Բնակչություն | ▼589 մարդ (2011)[1] | ||
| Ազգային կազմ | Հայեր | ||
| Կրոնական կազմ | Հայ Առաքելական եկեղեցի | ||
| Ժամային գոտի | UTC+4 | ||
| |||
Աշխարհագրություն
Գյուղը գտնվում է Քասաղ գետի ափին։ Հեռավորությունը մարզկենտրոնից՝ 9 կմ հյուսիս, բարձրությունը ծովի մակերևույթից՝ 1630 մետր։ Արտաշավան համայնքը ներառում է ոչ միայն համանուն գյուղը, այլև Լուսաղբյուրը (Ղոյթուր) և Նիգատունը։
Բնակչություն
Ըստ Հայաստանի 2001 թվականի մարդահամարի, Արտաշավան համայնքի մշտական բնակչությունը 624, իսկ առկա բնակչությունը 606 հոգի է[4]։
Արտաշավանի ազգաբնակչության փոփոխությունը.[5]
Տնտեսություն
Բնակչությունը զբաղվում է դաշտավարությամբ, այգեգործությամբ, բանջարաբուծությամբ և թռչնաբուծությամբ։
Պատմություն
Եկեղեցիներ
Գյուղում են գտնվում 7-րդ դարի Սուրբ Ամենափրկիչ և 13-րդ դարի Սուրբ Թադևոս Առաքյալ եկեղեցիները, 17-ից 18-րդ դարերի «Թուխ Մանուկ» մատուռը։
Ամրոց
Արտաշավանից 2 կմ հյուսիս-արևելք գտնվում է «Գազանոց» ամրոցը (մ.թ.ա. 3-րդ-1-ին հազարամյակ), 3 կմ հարավ-արևելք՝ «Գնդաքար» ամրոցը (մ.թ.ա. 2-րդ-1-ին հազարամյակ), 1 կմ հյուսիս՝ «Փոշտի դար» ամրոցը (մ.թ.ա. 1-ին հազարամյակ), իսկ արևելյան մասում՝ «Ճգնավոր» քարայր-կացարանը (միջնադար)։
Բնապատմական համալիր
Արտաշավան անունով բնության հուշարձանը գտնվում է համանուն գյուղի արևելյան եզրին։ Այն գրանցված է Հայաստանի Հանրապետության Բնապահպանության նախարարության բնության պետական հուշարձանների ցանկում՝ 2008 թվականի օգոստոսի 14-ին ընդունված «Հայաստանի Հանրապետության բնության հուշարձանների ցանկը հաստատելու մասին» ՀՀ Կառավարության որոշման համաձայն[8][9]։
Տես նաև
Ծանոթագրություններ
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.