Ավադհի

Ավադհի (դևանագարի՝ अवधी, այլ անվանումներ՝ Կոսալի, Բայսվարի, Պուրբի), հնդարիական լեզու, հինդիի ստանդարտացումից հետո համարվում է վերջինիս բարբառը։

Ավադհի अवधी avadhī
Տեսակ	լեզու և կենդանի լեզու
Ենթադաս	արևելյան հինդի
Երկրներ	Հնդկաստան, Ֆիջի
Շրջաններ	Ավադխ (նահանգ՝ Ուտար-Պրադեշ), ինչպես նաև Մադխյա-Պրադեշ , Բիխար նահանգներում, Դելիում, Նեպալում
Խոսողների քանակ	22 000 000 մարդ (2007)[1]
Լեզվակիրների թիվը	38 261 000 մարդ[2], շուրջ 561 000 մարդ՝ Նեպալում
Դասակարգում	Հնդեվրոպական ընտանիք Հնդարիական ընտանիք Կենտրոնական ենթախումբ Արևելյան Հինդի
Գրերի համակարգ	Դևանագարի
IETF	awa
ԳՕՍՏ 7.75–97	ավդ 012
ISO 639-2	awa
ISO 639-3	awa

Այս լեզվով խոսողները ապրում են Հնդկաստանի Ութար Պրադեշ նահանգի Ավադհ մարզում, ինչպես նաև Բիհար, Մադհյա Պրադեշ նահանգներում, Դելիում և Նեպալի որոշ մարզերում։ Ավադհի խոսում են Արևելյան Հինդիի բնակիչների 2/3-ը^[3]։ Ավադխին ուժեղ ազդել է Ֆիջիական Հինդիի ձևավորմանը։ Գրերի համար օգտագործվում են դևանագարի և շեղակիր կայտխի։ 16-17-րդ դարերում ավադխի գրականության մեջ ստեղծվել է հարուստ պոեզիա, ինչպես նաև Տուլսիդայի «Րամաչարիտամանասա», Մելիք Մուհամեդ Ջայասիի «Պադմավատ» և Մաուլանա Դաուդի «Չանդայան» պոեմները։

Ծանոթագրություններ

1. Nationalencyklopedin (շվեդերեն) — 1999.
2. Ethnologue Ավադխի
3. Зограф Г.А. Языки Южной Азии. — М.: Наука, 1990. — С. 40.

Գրականություն

• Зограф Г.А. Языки Южной Азии. — М.: Наука, 1990. — 212 с.
• Липеровский В.П. Очерк грамматики современного авадхи. — М.: Восточная литература РАН, 1995. — 253 с.