From Wikipedia, the free encyclopedia
Սելին Դիոնը (անգլերեն՝ Celine Dion, մարտի 30, 1968, Charlemagne, L'Assomption, Lanaudière, Քվեբեկ, Կանադա), կանադացի երգչուհի է։ Ծնվել է Կանադայի Քվեբեկ նահանգում՝ Շեյլմենում (Charlemagne)։ 1990 թվականին անգլերենով ձայնագրել է Unison ալբոմը։ 1988 թվականին Սելին Դիոնը հաղթել է Յամահայի համաշխարհային երգի մրցույթում (Yamaha World Popular Song Festival), իսկ 1988 թվականին Եվրատեսիլ երգի մրցույթում (Eurovision Song Contest): Չնայած ունեցած մեծ հաջողություններին՝ Սելին Դիոնը 1999 թվականից սկսած իր ժամանակն ավելի շատ ծախսում է ընտանիքի և ամուսնու վրա, որը տառապում էր քաղցկեղով։ Երաժշտության ասպարեզ կրկին վերադառնում է 2002 թվականին։
Սելին Դիոն | |
---|---|
Հիմնական տվյալներ | |
Բնօրինակ անուն | Celine Dion |
Ի ծնե անուն | Céline Marie Claudette Dion |
Ծնվել է | մարտի 30, 1968 (56 տարեկան) Charlemagne, L'Assomption, Lanaudière, Քվեբեկ, Կանադա |
Երկիր | Կանադա |
Ժանրեր | փոփ, EDM, ռոք, adult contemporary music, դենս փոփ, փոփ ռոք, սոֆթ ռոք և variety? |
Մասնագիտություն | երգչուհի և կոմպոզիտոր |
Երգչաձայն | սոպրանո |
Գործիքներ | վոկալ |
Լեյբլ | Columbia Records, 550 Music?, Epic Records, CBS Records International?, Legacy, Sony Music Canada? և Sony-BMG? |
Ամուսին | Ռենե Անժելիլ |
Պարգևներ | |
Կայք | celinedion.com |
Ստորագրություն | |
Céline Dion Վիքիպահեստում |
Սելին Դիոնի երգերը կանադացի երգչի ամենաշատ վաճառքն ունեցող երգերից են։ ԱՄՆ-ում ամենամեծ վաճառքն ունեցող կին երգիչն է և միակ կին երգիչը, որի երկու սինգլները Միացյալ թագավորությունում վաճառվել են ավելի քան 1 միլիոն օրինակով։ 1995 թվականին նրա D'eux ալբոմը դարձել է բոլոր ժամանակների ամենամեծ վաճառքն ունեցող ֆրանսալեզու ալբոմը։ Ամբողջ աշխարհում նրա ալբոմների 175 միլիոն վաճառքից հետո 2004 թվականին Սելին Դիոնը ներկայացվել է Chopard Diamond Award և World Music Awards մրցանակաբաշխություններին` որպես ամենաշատ վաճառքն ունեցող երգչուհի։ Ըստ Sony Music Entertainment-ի Սելին Դիոնի ալբոմները ամբողջ աշխարհում վաճառվել են շուրջ 200 միլիոն օրինակով։
Ադեմար Դիոնի և Թերեզա Թանգեի (երկուսն էլ ֆրանս-կանադական ծագումով) 14 երեխաներից ամենակրտսերը՝ Սելին Դիոնը մեծացել է հռոմեա-կաթոլիկական աղքատ[4], բայց, ինչպես ինքն է ասում, երջանիկ ընտանիքում, Շառլեմանում (այժմ՝ թաղամաս Մոնրեալի արևմտյան ծայրամասում)[5][6]։ Երաժշտությունը միշտ այդ ընտանիքի մասն է կազմել (Դիոնին անվանել են «Céline» երգի պատվին, որը ֆրանսիացի երգիչ Յուգ Օֆրեն ձայնագրել էր նրա ծնունդից երկու տարի առաջ)[7]։
1973 թվականի օգոստոսի 13-ին հնգամյա Սելինն առաջին անգամ հրապարակային ելույթ ունեցավ եղբոր՝ Միշելի հարսանիքին՝ կատարելով Քրիստին Շարբոնոյի «Du fil des aiguilles et du coton» երգը։ Արդյունքում նա սկսեց երգել իր քույրերի ու եղբայրների հետ՝ ծնողների փոքրիկ «Le Vieux Baril» ֆորտեպիանո-բարում։ Վաղ տարիքից Դիոնը երազում էր երգչուհի դառնալ[8]։ 1994 թվականին People ամսագրին տրված հարցազրույցում նա հիշում է. «Ես կարոտում էի իմ տունն ու ընտանիքը, սակայն ես չեմ զղջում, որ կորցրել եմ պատանեկությունս։ Ես մի երազանք ունեի. ուզում էի երգչուհի դառնալ»[9]։
12 տարեկանում Դիոնը մոր և եղբոր՝ Ժակի հետ, հորինում է իր առաջին երգը՝ «Ce n’était qu’un rêve» («Դա միայն երազ էր»)[6]։ Նրա եղբայրը՝ Միշել Դոնդալինժ Դիոնը, ձայնագրությունն ուղարկեց երաժշտական մենեջեր Ռենե Անժելիլին, որի անունը նա գտավ Ժանետ Ռենոյի ալբոմի հակառակ երեսին[10]։ Անժելիլը, Սելինի ձայնից անչափ տպավորվելով, որոշեց նրան աստղ դարձնել[6]։ 1981 թվականին նա գրավ դրեց իր բնակարանը, որպեսզի ֆինանսավորի Սելինի առաջին ձայնագրությունը La voix du bon Dieu («Աստծո ձայնը»), որն ավելի ուշ դարձավ տեղի համար մեկ հիթը և անմիջապես Դիոնին դարձրեց Քվեբեկի աստղ։ Նա հայտնի դարձավ աշխարհի նաև այլ մասերում, երբ 1982 թվականին Տոկիոյում (Ճապոնիա) մասնակցեց Yamaha երաժշտական փառատոնին և ստացավ «Լավագույն կատարող» մրցանակը, ինչպես նաև՝ ոսկե շքանշան լավագույն երգի՝ «Tellement j’ai d’amour pour toi» («Իմ մեջ այնքան սեր կա») համար[10]։
1983 թվականին, դառնալով Ֆրանսիայում ոսկե սկավառակի արժանացած կանադական առաջին կատարողը («D’amour ou d’amitié»՝ «Սեր կամ ընկերություն» երգի համար), Դիոնը ստացավ նաև մի քանի «Ֆելիքս» մրցանակ, այդ թվում՝ «Լավագույն կատարող» և «Տարվա հայտնություն» մրցանակները[10][11]։ Եվրոպայում, Ասիայում և Ավստրալիայում Դիոնին հետագա հաջողություն բերեց հաղթանակը երգի միջազգային «Եվրատեսիլ 1988» փառատոնում՝ Դուբլինում (Իռլանդիա), որտեղ նա ներկայացրեց Շվեյցարիան՝ «Ne partez pas sans moi» («Չհեռանաք առանց ինձ») երգով[12]։ Բայց և այնպես, ամերիկյան հաջողությունը դեռ առջևում էր, նաև այն պատճառով, որ նա բացառապես ֆրանսալեզու կատարող էր[13]։ Տասնութ տարեկանում, տեսնելով Մայքլ Ջեքսոնի ելույթը, Դիոնը հայտարարեց Անժելինին, որ ուզում է աստղ դառնալ՝ Ջեքսոնի պես[14]։ Վստահ լինելով Դիոնի տաղանդի հարցում՝ Անժելիլն, այնուամենայնիվ, հասկացավ, որ համաշխարհային կոմերցիոն հաջողության հասնելու համար պետք է փոխել նրա կերպարը[6]։ Դիոնը որոշ ժամանակ անհետացավ բեմից՝ այդ ընթացքում արտաքինը բարելավելու համար ստոմատոլոգիական վիրահատություն տանելով, իսկ անգլերենը կատարելագործելու նպատակով 1989 թվականին ընդունվեց Բերլիցի դպրոցը[15]։
1989 թվականին Incognito ալբոմի պաշտպանությանն ուղղված շրջագայության ժամանակ Դիոնը կորցրեց ձայնը։ Օտորինոլարինգոլոգ Ուիլյամ Գուլդը[16][17] խորհուրդ տվեց կամ վիրահատել ձայնալարերը, կամ երեք շաբաթվա ընթացքում ընդհանրապես չօգտագործել դրանք[16]։ Դիոնն ընտրեց երկրորդը և սկսեց վոկալի դասեր վերցնել Ուիլյամ Ռայլիից[16][17], քանի որ, ըստ Գուլդի և Ռայլիի, նա սխալ էր օգտագործում իր ձայնալարերը[16][17]։
1990 թվականին, անգլերենը յուրացնելուց հետո, տեղի ունեցավ Դիոնի դեբյուտն անգլալեզու շուկայում՝ Unison ալբոմով, որի գլխավոր սինգլը սկզբնապես ձայնագրվել էր Լորա Բրենիգանի կողմից[10]։ Սելինն ընդունեց մի շարք անվանի երաժիշտների օգնությունը, այդ թվում և Վիտո Լուպրանոյի և կանադացի պրոդյուսեր Դևիդ Ֆոստերի[18]։ Unison-ը քննադատների կողմից լավ գնահատականի արժանացավ. Ջիմ Ֆարբերը Entertainment Weekly-ից գրեց, որ Դիոնի վոկալային մասը կատարված է «ճաշակով և առանց ավելորդ զարդարանքի»[19], Սթիվեն Էրլյուինը Allmusic-ից ալբոմն անվանեց «հիասքանչ և նրբաճաշակ ամերիկյան դեբյուտ»[20]։ Ալբոմում ընդգրկված էին «(If There Was) Any Other Way» («(Եթե միայն...) ցանկացած այլ ուղի»), «The Last to Know» («Իմանալ վերջինը»), «Unison» («Ունիսոն») և «Where Does My Heart Beat Now» («Որտեղ իմ սիրտն է այժմ բաբախում») սինգլները։ Վերջինս դարձավ նրա առաջին սինգլը, որն ընդգրկվեց ամերիկյան Billboard Hot 100 աղյուսակում՝ գրավելով 4-րդ տեղը։ Ալբոմը հաստատեց Դիոնին՝ որպես ԱՄՆ-ի և ամբողջ եվրոպական ու ասիական մայրցամաքի աճող երգչուհի։
1991 թվականին Սելինը «Փոթորիկ անապատում» օպերացիային մասնակցած ամերիկյան զորքերին նվիրված «Voices That Care» երգի մեներգչուհին էր։ Դիոնին իրական միջազգային ճանաչում բերեց 1991 թվականին[21] «Գեղեցկուհին և հրեշը» մուլտֆիլմի գլխավոր սաունդթրեքի դուետի ձայնագրությունը Պիբո Բրայսոնի հետ[21]։ Լինելով և՛ քննադատական, և՛ կոմերցիոն հիթ՝ երգը դարձավ նրա երկրորդ սինգլը ամերիկյան թոփ-10-ում՝ բերելով նրան «Օսկար»՝ ֆիլմի լավագույն երգի և «Գրեմմի»՝ դուետով լավագույն փոփ-կատարման համար[22][23]։ «Գեղեցկուհին և հրեշը» սինգլը Դիոնն ընդգրկեց 1992 թվականին իր պատվին անվանակոչված ալբոմում։ Սինգլի հաջողության և Ֆոստերի ու Դայան Ուորենի հետ համագործակցության շնորհիվ, ալբոմը նույնքան լավ ընդունվեց, որքան Unison-ը։ Չափավոր հաջողության հասավ «If You Asked Me To» («Եթե դու ինձ խնդրեիր») սինգլը՝ «Արտոնագիր և Սպանություն» ֆիլմից Պատտի Լաբելի երգի սեփական տարբերակը, որն ամերիկյան Billboard Hot 100 աղյուսակում գրավեց 4-րդ տեղը, ինչպես նաև՝ «Love Can Move Mountains» («Սերը կարող է սարեր շրջել») և «Nothing Broken But My Heart» («Ոչինչ չի կոտրվել, բացի իմ սրտից») սինգլները։
Նույն՝ 1991 թվականին Դիոնը թողարկեց Dion chante Plamondon ֆրանսալեզու ալբոմը, որը կազմված էր հիմնականում արդեն հայտնի երգերի սեփական կատարումներից, սակայն ընդգրկում էր նաև չորս նոր երգ՝ «Des mots qui sonnent», «Je danse dans ma tête», «Quelqu’un que j’aime, quelqu’un qui m’aime» և «L’amour existe encore»: Սկզբնապես ալբոմը թողարկվեց Կանադայում և Ֆրանսիայում՝ 1991-1992 թվականներին, սակայն 1994 թվականին իրականացավ նաև միջազգային թողարկումը։ Այսպիսով, այն դարձավ Սելին Դիոնի առաջին միջազգային ֆրանսիական ալբոմը։ «Un garçon pas comme les autres (Ziggy)» սինգլը հիթ դարձավ Ֆրանսիայում՝ գրավելով 2-րդ տեղը և դառնալով ոսկե հիթ։ Քվեբեկում հենց թողարկման օրը ալբոմն արժանացավ «ոսկե» տիտղոսի։
1992 թվականին «Unison», «Céline Dion» ալբոմներն ու ելույթները Դիոնին գերաստղի ճանաչում բերեցին Հյուսիսային Ամերիկայում։ Նա հասավ իր գլխավոր նպատակներից մեկին՝ ամրապնդվեց անգլալեզու շուկայում և փառքի հասավ[13]։ Սակայն ԱՄՆ-ում հռչակի վերելքի ճանապարհին նրա կանադա-ֆրանսիացի երկրպագուներն սկսեցին քննադատել երգչուհուն՝ իրենց իբր արհամարհելու համար[22][24]։ Ավելի ուշ նա վերադարձրեց իր ֆանատների բարեհաճությունը, երբ, «Տարվա անգլիացի արվեստագետ» անվանակարգում «Ֆելիքս» մրցանակի արժանանալով, հրապարակայնորեն հրաժարվեց դրանից։ Նա հայտարարեց, որ միշտ եղել է և կլինի ֆրանսիացի, այլ ոչ անգլիացի երգչուհի[15][25]։ Բացի կոմերցիոն հաջողությունից, Դիոնի կյանքում տեղի ունեցան նաև անձնական փոփոխություններ. Անժելիլիը, որը մեծ էր նրանից քսանվեց տարով, երգչուհու մենեջերը լինելուց բացի դարձավ նաև նրա սիրեկանը։ Այնուամենայնիվ, նրանք իրենց հարաբերությունները գաղտնի էին պահում՝ վախենալով հասարակության բացասական վերաբերմունքից[26]։
1993 թվականին Դիոնը հայտարարեց իր մենեջերի հանդեպ ունեցած զգացմունքների մասին՝ իր երրորդ անգլալեզու The Colour of My Love ալբոմի ընծայականում նրան «իր սիրո գույնը» անվանելով։ Սակայն, փոխանակ նրանց հարաբերությունները քննադատելու, ինչից և Դիոնը վախենում էր, երկրպագուներն ընդունեցին զույգին[27]։ Վերջիվերջո, Անժելիլն ու Դիոնն ամուսնացան՝ 1994 թվականի դեկտեմբերին մի արտասովոր հարսանեկան արարողություն կազմակերպելով, որն ուղիղ եթերով ցուցադրվեց կանադական հեռուստատեսությամբ։
Քանի որ ալբոմը նվիրված էր մենեջերին, ալբոմի մոտիվը սերն էր և ռոմանտիկան[28]։ Այն դարձավ նրա ամենահաջող ձայնագրություններից մեկն այդ պահի դրությամբ. վաճառվեց ավելի քան վեց միլիոն նմուշ ԱՄՆ-ում և երկու միլիոն՝ Կանադայում, իսկ շատ երկրներում այն զբաղեցրեց աղյուսակների առաջին տեղերը։ «The Power of Love» («Սիրո ուժը») սինգլը՝ Ջենիֆեր Ռաշի 1985 թվականի հիթի փոփոխված տարբերակը, ԱՄՆ-ում, Կանադայում և Ավստրալիայում զբաղեցրեց աղյուսակների առաջին տեղերը՝ դառնալով Դիոնի ամենաճանաչված հիթը, մինչև նրա՝ 1990-ականներին կարիերայի նոր բարձունքներին հասնելը[13]։ «When I Fall in Love» («Երբ ես սիրահարվում եմ») սինգլը՝ Կլեյվ Գրիֆինի հետ դուետով, ԱՄՆ-ում և Կանադայում որոշակի հաջողության հասնելով, ներկայացվեց երկու «Գրեմմի» մրցանակի՝ ստանալով մեկը։ The Colour of My Love-ը նույնպես դարձավ Դիոնի առաջին հիթը Եվրոպայում, մասնավորապես Մեծ Բրիտանիայում։ Ե՛վ ալբոմը, և՛ «Think Twice» սինգլը հինգ շաբաթ անընդմեջ միաժամանակ զբաղեցնում էին բրիտանական աղյուսակների գագաթները։ «Think Twice»-ը, որը յոթ շաբաթ շարունակ առաջին տեղում էր, վերջիվերջո դարձավ երգչուհու չորրորդ սինգլը, որի օրինակները Մեծ Բրիտանիայում վաճառվեց ավելի քան մեկ միլիոն թվաքանակով, իսկ ալբոմը, երկու միլիոն նմուշով վաճառվելու արդյունքում հինգ անգամ դարձավ պլատինե[29][30]։
Դիոնն իր ֆրանսիական արմատներին հարազատ մնալով՝ յուրաքանչյուր անգլիական ալբոմի թողարկման արանքում շարունակում էր մի շարք ֆրանսալեզու ձայնագրություններ թողարկել[31]։ Որպես կանոն, դրանք ավելի մեծ հաջողություն էին ունենում, քան նրա անգլերեն լեզվով աշխատանքները[24]։ Նա թողարկեց «À l’Olympia» համերգային ալբոմը՝ ձայնագրված փարիզյան «Օլիմպիայում» համերգներից մեկի ժամանակ՝ 1994 թվականին։ Ալբոմում ընդգրկված էր մեկ գովազդային սինգլ՝ «Calling You»-ի համերգային տարբերակը, որը ֆրանսիական աղյուսակում 75-րդ տեղն էր գրավել։ Նա ձայնագրեց նաև «Petit Papa Noël»-ի երկլեզու տարբերակը՝ «Էլվինը և բուրունդուկները» խմբի հետ, 1994 թվականին, A Very Merry Chipmunk («Շատ ուրախ բուրունդուկ») տոնական ալբոմի համար։ D’eux-ը (ԱՄՆ-ում հայտնի նաև որպես «ֆրանսիական ալբոմ») թողարկվեց 1995 թվականին և դարձավ բոլոր ժամանակների ամենավաճառվող ֆրանսալեզու ալբոմը[31]։ Ալբոմի պրոդյուսերը Ժան-Ժակ Գոլդմանն էր, և ալբոմը հսկայական հաջողություն ունեցավ իր «Pour que tu m’aimes encore» և «Je sais pas» սինգլներով։ «Pour que tu m’aimes encore»-ը Ֆրանսիայում նվաճեց առաջին հորիզոնականը և բարձունքում մնաց տասներկու շաբաթ[32]։ Ավելի ուշ Ֆրանսիայում այն դարձավ պլատինե[33]։ Մեծ Բրիտանիայում և Իռլանդիայում սինգլն ընդգրկվեց թոփ-10-ում, որը ֆրանսիական երգի համար բացառիկ նվաճում էր։ Ալբոմի երկրորդ սինգլը՝ «Je sais pas»-ը, նույնպես հասավ առաջին հորիզանականին և Ֆրանսիայում դարձավ արծաթե։ Այդ երգերը վերածվեցին «If That’s What It Takes» և «I Don’t Know» սինգլների՝ Դիոնի հերթական՝ Falling into You անգլիալեզու ալբոմում։
Մինչ քննադատական արձագանքները տատանվում էին, Դիոնի դիրքերը միջազգային աղյուսակներում ավելի ու ավելի էին ամրապնդվում, իսկ 1996 թվականին նա արժանացավ World Music Awards մրցանակի՝ որպես երրորդ անգամ «աշխարհում ամենաշատ վաճառվող տարվա երգչուհի»։ 1990-ական թվականների կեսերին Դիոնը հաստատվեց որպես աշխարհում ամենաշատ վաճառվող երգչուհիներից մեկը[34]։
1996 թվականին արդեն ճանաչման գագաթնակետին հասած Սելին Դիոնը[26] թողարկեց իր չորրորդ անգլերեն ալբոմը՝ Falling into You վերնագրով։ Ավելի մեծ լսարան գրավելու նպատակով, ալբոմը համադրել էր բազմաթիվ տարրեր, այնպիսիք, ինչպիսիք են՝ նվագախմբային բարդ հնչյուններ, աֆրիկյան երգեցողություն և երաժշտական էֆեկտներ։ Բացի այդ, այնպիսի գործիքներ, ինչպիսիք են ջութակը, իսպանական կիթառը, տրոմբոնը, կավակինոն և սաքսոֆոնը, ստեղծեցին նոր հնչողություն[35]։ Ազդանշաններն ընդգրկեցին բազմաթիվ երաժշտական ոճեր։ Խորագրային՝ «Falling into You» թրեքում և «River Deep, Mountain High»-ում (Թինա Թըրների երգի քովերը) օգտագործվել են հարվածային գործիքներ, «It’s All Coming Back to Me Now» (Ջիմ Շտեյնմանի երգի ռիմեյքը) և Էրիկ Կարմենի «All By Myself» երգի ռիմեյքը պահպանել են թեթև ռոքային մթնոլորտը՝ համադրվելով դաշնամուրային դասական հնչյունների հետ, իսկ «Because You Loved Me» համար մեկ սինգլը, որ գրել էր Դայան Ուորենը, դարձավ բալլադ, որը թեմա հանդիսացավ «Սրտին մոտ» ֆիլմի համար[34]։
Falling into You-ն Դիոնի կարիերայի ընթացքում լավագույն արձագանքներն ստացավ, չնայած Դեն Լերոյը գրում էր, որ այն շատ չի տարբերվում երգչուհու նախկին աշխատանքներից[36], իսկ Սթիվեն Հոլդենը «Նյու Յորք Թայմս»-ից և Նատալի Նիքոլսը Los Angeles Times-ից գրեցին, որ ալբոմը շաբլոնային է[37][38], այլ քննադատներ, ինչպիսիք են Չակ Էդդին Entertainment Weekly-ից, Սթիվեն Թոմաս Էրլյուինը AMG-ից և Դանիել Դուրհոլցն ալբոմն անվանեցին «համոզիչ», «կրքոտ», «ոճային», «էլեգանտ» և «զարմանալիորեն լավ մտածված»[35][39]։ «Falling into You»-ն դարձավ քննադատական և կոմերցիոն առումով Դիոնի ամենահաջողված ալբոմը. այն շատ երկրներում գլխավորեց աղյուսակները և դարձավ բոլոր ժամանակների ամենավաճառվող ալբոմներից մեկը[40]։ ԱՄՆ-ում ալբոմը դարձավ համար մեկը[41] և, ավելի ուշ, 11 միլիոն նմուշի վաճառք ապահովելով՝ 11 անգամ դարձավ պլատինե[42]։ Կանադայում, 1 միլիոն նմուշի վաճառքից հետո ալբոմը դարձավ ադամանդե[43]։ Ֆոնոգրամներ արտադրողնեի միջազգային ֆեդերացիան Falling into You-ն արտոնագրեց որպես իննանգամյա պլատինե պարգև, որին պատմության մեջ ընդամենը երկու ալբոմ էին արժանացել, որոնցից մեկը Դիոնի «Let’s Talk About Love»-ն էր[44]։ Ալբոմն արժանացավ նաև երկու «Գրեմմիի»՝ որպես լավագույն փոփ-ալբոմ և որպես տարվա լավագույն ալբոմ[45]։ Դիոնի հեղինակությունը համաշխարհային ասպարեզում է՛լ ավելի բարձրացավ, երբ նրան առաջարկվեց կատարել «The Power of the Dream» երգը 1996 թվականի օլիմպիական խաղերի բացման արարողությանը Ատլանտայում[46]։ 1996 թվականի մարտին Դիոնը «Falling into You» ալբոմի աջակցությանն ուղղված շրջագայություն կազմակերպեց՝ աշխարհով մեկ համերգներ տալով։
1997 թվականին Դիոնը թողարկեց Let’s Talk About Love ալբոմը, որը ներկայացվեց որպես «Falling into You»-ի[47] շարունակություն։ Ձայնագրության գործընթացում, որն անցկացվում էր Լոնդոնում, Նյու-Յորքում և Լոս-Անջելեսում, ներգրավվեցին հատուկ հյուրեր, ինչպիսիք են՝ Բարբրա Ստրեյզանդը՝ «Tell Him»-ի համար, Բի Ջիզը՝ «Immortality»-ի համար, Լուչիանո Պավարոտտին՝ «I Hate You Then I Love You»-ի համար[26][48], ինչպես նաև Քերոլ Քինգը, Ջորջ Մարթինը, Բրայան Ադամսը և ճամայկացի երգչուհի Դիանա Քինգը, որը ռեգիի երանգ հաղորդեց «Treat Her Like a Lady» երգին[49]։ Ինչպես Falling into You-ն, Let’s Talk About Love-ը նույնպես Դիոնին մեծ հաջողություն բերեց՝ դառնալով համար մեկն աշխարհում, Դիոնի կարիերայի ընթացքում ամենարագ վաճառվող ալբոմը և նվաճելով պլատինե ստատուս վաճառքի 24 գոտիներում[50]։ ԱՄՆ-ում ալբոմը յոթ շաբաթվա ընթացքում գրավեց աղյուսակի առաջին հորիզոնականը[51], իսկ ավելի ուշ, 10 միլիոն նմուշի վաճառքի արդյունքում 10 անգամ դարձավ պլատինե[52]։ Կանադայում առաջին իսկ շաբաթում վաճառվեց ալբոմի 230 212 օրինակ, ինչը մինչև այժմ ռեկորդային է մնում[53]։ Վերջնական արդյունքում, մեկ միլիոն օրինակի վաճառքից հետո ալբոմը Կանադայում դարձավ ադամանդե[54][55]։ Ալբոմի ամենահաջողակ սինգլը դարձավ «My Heart Will Go On» բալլադը, որի հեղինակներն էին Ջեյմս Հորներն ու Ուիլ Ջենինգսը, իսկ պրոդյուսերները՝ Հորներն ու Ուոլտեր Աֆանասևը[45]։ «Տիտանիկ» ֆիլմի համար որպես սիրային թեմա ծառայելով՝ երգը գլխավորեց աշխարհի բոլոր աղյուսակները՝ դառնալով ամենաճանաչվածն աշխարհում[56], ստանալով «Օսկար» և «Ոսկե գլոբուս»՝ որպես ֆիլմի համար լավագույն երգ[57]։ Երգը Դիոնին բերեց նաև երկու «Գրեմմի» մրցանակ՝ որպես «լավագույն կանացի վոկալ փոփ-կատարում» և «տարվա ձայնագրություն» (երգն ինքը ստացել է չորս մրցանակ, բայց երկուսը շնորհվել է երգի հեղինակներին)[58]։ «My Heart Will Go On»-ը և «Think Twice»-ը Դիոնին դարձրին Մեծ Բրիտանիայում միակ երգչուհի, որի երկու սինգլները վաճառվել են միլիոն անգամ[59]։ «Let’s Talk About Love» ալբոմի աջակցության նպատակով Դիոնը համերգային շրջագայություն կազմակերպեց[60]։
1990-ականները Դիոնն ավարտեց չափազանց հաջողված ևս երեք ալբոմով՝ These Are Special Times (1998) Ծննդյան տոներին տոներին նվիրված ալբոմը, ֆրանսալեզու S’il suffisait d’aimer ալբոմը և All the Way… A Decade of Song (1999) հավաքածուն[61]։ These Are Special Times-ի ստեղծման ընթացքում Դիոնն սկսեց ավելի ակտիվ մասնակցել ձայնագրման գործին։ Նա Ռիկ Ուեյքի և Պիտեր Զիզոյի հետ ձայնագրեց «Don’t Save It All For Christmas Day» երգը[62]։ Այս ալբոմն առավելագույնս ենթարկված է դասական ազդեցության. նվագախմբային դաշնակումներն առկա են բացառապես բոլոր թրեքներում[63]։ «I’m Your Angel» դուետը Ռ. Քելլիի հետ դարձավ Դիոնի չորրորդ լավագույն ամերիկյան սինգլը և ևս մեկ համաշխարհային հիթ։ All the Way… A Decade of Song-ը ներառեց նրա ամենահաջող հիթերը՝ յոթ նոր երգերի համադրությամբ, այդ թվում՝ վերնագրային «That’s the Way It Is» երգը՝ Ռոբերտա Ֆլեքի երգի քովերը և «All the Way» սինգլը՝ Ֆրենկ Սինատրայի հետ դուետով[27]։ Ալբոմը մեծ ճանաչում ստացավ ամբաղջ աշխարհում՝ երեք ամսվա ընթացքում դառնալով համար մեկն ԱՄՆ-ում և 7 անգամ դառնալով պլատինե՝ 7 միլիոն օրինակ վաճառքից հետո[41][64]։ All the Way… A Decade of Song-ը գլխավորեց աղյուսակները նաև Մեծ Բրիտանիայում[65], Կանադայում[66] և Ավստրալիայում[67]։ 1990-ականների նրա վերջին ֆրանսալեզու ալբոմը՝ S’il suffisait d’aimer, մեծ հաջողություն ունեցավ՝ առաջնային դիրքեր գրավելով բոլոր ֆրանսալեզու երկրներում, այդ թվում՝ Ֆրանսիայում[68], Շվեյցարիայում[69], բելգիական Վալոնիայում[70] և Կանադայում[66]։ Ֆրանսիայում ալբոմը դարձավ պլատինե՝ 1,5 միլիոն օրինակ վաճառքից հետո[71]։ 1990-ականների վերջերին Սելին Դիոնն արդեն 100 միլիոն ալբոմ էր վաճառել ամբողջ աշխարհում և ստացել բազմաթիվ բնագավառային մրցանակներ[72]։ Նրա հեղինակությունը, որպես մեծագույն պոպ-երգչուհի, է՛լ ավելի ամրապնդվեց, երբ նրան 1998 թվականին առաջարկեցին ելույթ ունենալ Divas Live-ում VH1-ում գերաստղեր Արետա Ֆրանկլինի, Գլորիա Էստեֆանի, Շանիա Թվենի և Մրայա Քերիի հետ[73]։ Նույն տարում նա արժանացավ իր հայրենի երկրի բարձրագույն պարգևներից երկուսին՝ «ժամանակակից երաժշտության բնագավառում խոշորագույն ներդրման համար Կանադայի շքանշան»[74][75] և «Քվեբեկի ազգային շքանշան»[76]։ Մեկ տարի անց նա ներկայացվեց կանադական Փառքի սրահում և կանադական Փառքի ծառուղում աստղի արժանացավ[77]։
1990-ական թվականներին տասներեք ալբոմ թողարկելուց հետո, Դիոնը հայտարարեց, որ իրեն պետք է հանգստանալ, ազատվել համընդհանուր ուշադրությունից և վայելել կյանքը[5][78]։ Անժելիլի մոտ կերակրափողի ուռուցքի ախտորոշումը նույնպես դրդեց նրան ժամանակավոր դադարի[79]։ Սակայն այդ դադարի ընթացքում էլ Դիոնին չհաջողվեց խուսափել ուշադրությունից։ 2000 թվականին National Enquirer-ը երգչուհու մասին ստահոդ լուրեր տարածեց։ Ամսագիրը կեղծել էր Դիոնի խոսքերը՝ հրապարակելով երգչուհու լուսանկարն ամուսնու հետ «Celine - 'I’m Pregnant With Twins!'» («Սելին. «Ես երկվորյակի եմ սպասում») վերնագրով[80]։ Դիոնը ավելի քան 20 միլիոն դոլարի դատական հայց ներկայացրեց ամսագրի դեմ[81]։ Enquirer-ի խմբագիրները հաջորդ համարում հրապարակեցին իրենց խորին ափսոսանքն ու լիովին հերքեցին սուտ լուրը՝ գումարը նվիրաբերելով ամերիկյան օնկոլոգիական ընկերությանը՝ Դիոնի և նրա ամուսնու պատվին։ Դեպքից մեկ տարի անց, անպտղության դեմ բուժվելուց հետո, 2001 թվականի հունվարի 25-ին, Ֆլորիդայում,Դիոնը լույս աշխարհ բերեց որդուն՝ Ռենե-Չարլզ Դիոն Անժելիլին[82][83]։ 2001 թվականի սեպտեմբերի 11-ի ահաբեկչությունից հետո Դիոնը վերադարձավ բեմ և «America: A Tribute to Heroes» («Ամերիկա. տուրք հերոսներին») բարեգործական համերգի ժամանակ հեռուստաեթերով կատարեց «God Bless America» («Տե՛ր, օրհնի՛ր Ամերիկան») երգը։ Չակ Թեյլորը Billboard-ից գրեց. «Ելույթը...հիշեցնում է, թե ինչն է նրան դարձրել ժամանակի ամենաճանաչված վոկալիստներից մեկը. հոգին տակնուվրա անող զգացմունքներն արտահայտելու ունակությունը[84]. Այդ երգը հուզիչ և ի վերուստ տրված երաժշտական խոհ է, որ հաղորդվում է մեզ և դեռևս ելք որոնում իրավիճակը հաղթահարելու համար»։ 2003 թվականին Դիոնը կրկին կատարեց երգը Սուպեր Բոուլ XXXVII-ից առաջ Սան Դիեգոյում[85]։
2001 թվականի դեկտեմբերին Դիոնը հրատարակեց իր ինքնակենսագրականը՝ «My Story, My Dream» («Իմ պատմությունը, իմ երազանքը») վերնագրով, որտեղ նկարագրվում է երգչուհու կյանքի պատմությունը՝ չքավորությունից մինչև բարձունքները[86]։
2002 թվականի մարտին թողարկված A New Day Has Come ալբոմն ազդարարեց երաժշտական արդյունաբերության մեջ Դիոնի եռամյա բացակայության ավարտը։ «A New Day Has Come», «I’m Alive» և «Goodbye’s (The Saddest Word)» երգերով ալբոմը ցույց տվեց արդեն մայրական պատասխանատվությամբ օժտված Դիոնի առավել հասուն կողմը։ A New Day Has Come-ը մեկնարկեց որպես համար մեկ 17 երկրներում, այդ թվում և Մեծ Բրիտանիայում ու Կանադայում[87][88][89]։ ԱՄՆ-ում ալբոմն առաջին համարի տակ մեկնարկեց Billboard 200-ում՝ առաջին շաբաթում սպառվելով 527 հազ. օրինակով[90]։ Վերջնական արդյունքում այն դարձավ երեք անգամ պլատինե ԱՄՆ-ում[91] և վեց անգամ՝ Կանադայում[92]։
Չնայած ալբոմի կոմերցիոն հաջողությանը՝ քննադատական հայացքները ենթադրում էին, որ երգերի խոսքերն անկենդան են, և դրանք շուտ կմոռացվեն[93]։ Ռոբ Շեֆիլդը Rolling Stone ամսագրից և Քեն Թաքերը Entertainment Weekly-ից հայտարարեցին[94][95], որ Դիոնի երաժշտությունը նրա բացակայության ընթացքում չի հասունացել, և որակեցին նրա երգերը տափակ ու միջակ[96]։ Սել Չինկվումանին Slant Magazine-ից ալբոմն անվանեց «արցունքոտ սենտիմենտալության շարան»։ Ալբոմի առաջին սինգլը՝ «A New Day Has Come», գրավեց 22-րդ հորիզոնականը Billboard Hot 100-ում՝ հնչելով միայն ռադիոյով։ Hot Adult Contemporary Tracks-ում երգը, ռեկորդ սահմանելով, 21 շաբաթ շարունակ պահպանվեց 1-ին հորիզոնականում[97]։ 2002 թվականի ընթացքում Դիոնը ելույթ ունեցավ բազմաթիվ բարեգործական համերգներում, VH1 Save The Music Foundation-ի օգտին կազմակերպված VH1 Divas Live համերգի ժամանակ ելույթ ունեցավ Շերի, Անասթեյշայի, Dixie Chicks-ի, Մերի Ջեյ Բլայջի, Ուիթնի Հյուսթոնի, Սինդի Լաուպերի, Շակիրայի և Սթիվի Նիքսի հետ։
Սեփական փորձից ոգեշնչված՝ 2003 թվականին Դիոնը թողարկեց One Heart ալբոմը, որն արտահայտում էր նրա երախտագիտությունը կյանքի համար[98]։ Ալբոմը հիմնականում բաղկացած էր պարային երգերից։ Չնայած ալբոմը հաջողություն ունեցավ, սակայն այն ընդունվեց հակասական քննադատություններով. այնպիսի բնորոշումներ, ինչպիսիք են՝ «կանխատեսելին» և «ծեծվածը», հանդիպում էին նույնիսկ ամենամեղմ արձագանքներում[99][100]։ Սինդի Լաուպերի «I Drove All Night» երգի քավեր-տարբերակը, թողարկված Chrysler-ի հետ նրա նոր գովազդային արշավի համար[101], ընդգրկում էր պարային փոփ և ռոք'ն'ռոլ, սակայն գովազդային գործարքը դարձյալ հակասական քննադատությամբ ընդունվեց[102]։
2004 թվականին, One Heart-ից հետո, Դիոնը թողարկեց իր հաջորդ՝ Miracle տաղավարային ալբոմը՝ անգլերեն լեզվով։ Դիոնի և ավստրալացի լուսանկարչուհի Աննա Գեդեսի նախաձեռնած այս մուլտիմեդիական նախագիծը նվիրված էր երեխաներին և մայրությանը։ Ալբոմը լի էր օրորոցային և մայրական սերն ու ոգեշնչումն արտահայտող այլ երգերով, որոնցից ամենահայտնիներն էին Լուի Արմսթրոնգի «What a Wonderful World» և Ջոն Լենոնի «Beautiful Boy» երգերի քավեր-տարբերակները։ Miracle-ի արձագանքները միանշանակ չէին[103]։ Սթիվեն Թոմաս Էրլյուինը Allmusic.com-ից ալբոմին տվեց 3 աստղ 5 հնարավորից՝ հայտարարելով, որ «վատագույնը, ինչ կարելի է ասել ձայնագրության մասին այն է, որ այն չունի անակնկալներ, բայց լսարանին անակնկալներ պետք չեն. նա ուզում է հարմարավետություն, լինի դա հղկված երաժշտություն, թե նորածնի լուսանկար. Miracle-ը տալիս է թե՛ մեկը, թե՛ մյուսը՝ գրավիչ դառնալով Դիոնի լսարանի երիտասարդ մայրերի և հղիների համար»[103] Չակ Թեյլորը Billboard ամսագրից գրեց, որ «Beautiful Boy» սինգլն անսպասելի մարգարիտ է, և Դիոնին անվանեց «ժամանակից դուրս, խիստ բազմակողմանի երգչուհի[104]։ Սակայն Չակ Առնոլդը People ամսագրից ալբոմն անվանեց չափազանց զգացմունքային[105]։ Miracle-ը մեկնարկեց 4-րդ տեղով Billboard 200-ում և դարձավ համար մեկը Կանադայում և, վերջիվերջո, պլատինե ալբոմի կոչում ստացավ RIAA-ի կողմից[106]։
1 fille & 4 types («1 աղջիկ և 4 տղա») ֆրանսալեզու ալբոմը, թողարկված 2003 թվականի հոկտեմբերին, Դիոնի փորձն էր՝ «դիվայի» կերպարից զերծ մնալու։ Նա վարձեց Ժան-Ժակ Գոլդմանին, Հիլդաս Արզելին, Էրիկ Բենզիին և Ժակ Վեներուզոյին, որոնց հետ նախկինում աշխատել էր իր S’il suffisait d’aimer և D’eux ալբոմների վրա։ Իր իսկ՝ Դիոնի կողմից «Հաճույքի ալբոմ» անվանվելով՝ ալբոմը լայն կոմերցիոն հաջողություն ունեցավ Ֆրանսիայում, Կանադայում և Բելգիայում, որտեղ համար մեկը դարձավ։ Ֆրանսիայում ալբոմը մեկնարկեց որպես համար մեկ և կրկնակի պլատինե դարձավ՝ 700 հազ. օրինակ վաճառքից հետո։ Սթիվեն Էրլյուինը AllMusic-ից գրեց, որ Դիոնի վոկալը «կրկին իր բարձունքում է» և որ երգչուհին «վերադարձել է փոփի ակունքներին»[107]։
Չնայած Դիոնի ալբոմները կոմերցիոն հաջողություն ունեցան, սակայն դրանք չհասան նրա նախորդ աշխատանքների մակարդակին։ Նրա երգերն արդեն ավելի քիչ եթեր էին ստանում, քանի որ ռադիոն անցում էր կատարել բալլադից դեպի ժամանակակից ուրբան և հիփ-հոփ[108]։ Այնուամենայնիվ, 2004 թվականին Դիոնն աշխարհով մեկ վաճառեց 175 միլիոն ալբոմ և ստացավ World Music Awards-ի ադամանդե մրցանակը՝ երաժշտության ոլորտում իր նվաճումների համար[109]։
2002 թվականին Դիոնը հայտարարեց Լաս Վեգասի «Սիզարս-Պալասի» Կոլիզեյում կազմակերպվող «A New Day…» ժամանցային ֆեերիայի (շաբաթական հինգ երեկոյով 600 շոու-ծրագրի)՝ եռամյա պայմանագրի մասին[110]։ Այս քայլը դիտվեց որպես «հայտնի երաժիշտների ամենահնարամիտ բիզնես-որոշումներից մեկը»[111]։ Դիոնի մոտ այս շոուի միտքը ծագել էր Ֆրանկ Դրագոնեի «Օ» ելույթի ժամանակ[110][112]։ Դիոնն իր ելույթն սկսեց 2003 թվականի մարտի 25-ին՝ իր իսկ շոուի համար ստեղծված 4000 տեղանոց արենայում։ Պրեմիերային ներկա էին բազմաթիվ աստղեր, այդ թվում՝ Դիք Քլարկը, Ալան Թիքը, Քեթի Գրիֆինը և Ջասթին Թիմբերլեյքը[113]։ Շոուն, որ կազմակերպված էր Դրագոնեի հետ միասին, պարի, երաժշտության և տեսողական էֆեկտների համադրություն էր։ Դիոնը կատարում էր իր հիթերը, ելույթ էր ունենում բազմաքանակ պարողների հետ՝ հատուկ էֆեկտների ուղեկցությամբ։
Շոուն լավ ընդունվեց հանդիսատեսի կողմից. չնայած տոմսերի բարձր գնին՝ դրանք կայուն վաճառք ունեին մինչև 2007 թվականի վերջը[114]։ Տոմսի միջին արժեքն էր 135,33 դոլար[115]։ Շոուի պարուսույցն էր Մայա Մայքլզը։ Pollstar-ի տվյալներով, Դիոնը 2005 թվականի առաջին կիսամյակում վաճառեց 322 հազար տոմս և վաստակեց 42,9 միլիոն դոլար, իսկ 2005 թվականի հուլիսին արդեն վաճառել էր 384 շոուից 315-ը[116]։ 2005 թվականի վերջին Դիոնը վաստակել էր 76 միլիոն դոլարից ավելի՝ Billboard’s Money Makers-ի 2005 թվականի ցուցակում գրավելով վեցերորդ տեղը[117]։ «A New Day…»-ը 2006 թվականին Ամերիկայում ամենավաճառվող տուրերից վեցերորդն էր[118]։ Հաջողությունից ելնելով՝ Դիոնը 2007 թվականին երկարացրեց պայմանագրի ժամկետը՝ չհայտարարված գումարով։ 2007 թվականի հունվարի 5-ին հայտարարվեց, որ շոուն կավարտվի 2007 թվականի դեկտեմբերի 15-ին[119]։ Իր գոյության ընթացքում շոուն վաստակեց 400 միլիոն դոլար, իսկ այցելուների թիվն անցավ 3 միլիոնից[120][121]։ «Live in Las Vegas - A New Day…» DVD-ն Եվրոպայում թողարկվեց 2007 թվականի դեկտեմբերի 10-ին, իսկ հաջորդ իսկ օրը՝ Հյուսիսային Ամերիկայում[122]։
Դիոնի վերջին ֆրանսալեզու ալբոմը՝ D'elles («Նրանց մասին»), թողարկվեց 2007 թվականի մայիսի 21-ին։ Այն մեկնարկեց կանադական չարտերի բարձունքում՝ առաջին շաբաթում 72 000 միավորի վաճառք ապահովելով։ Կանադայում ալբոմը դարձավ երկու անգամ պլատինե՝ առաջին ամսվա ընթացքում ամբողջ աշխարհում վաճառվելով կես միլիոն անգամ[123]։ «D’Elles»-ն առաջին տեղ գրավեց նաև Ֆրանսիայում և Բելգիայում։ Առաջին սինգլը՝ «Et s’il n’en restait qu’une (je serais celle-là)» («Եթե լոկ մեկ կին մնար (դա ես կլինեի)»), մեկնարկեց որպես ֆրանսիական չարտերի առաջատար մեկ ամիս ավելի շուտ։ Իր վերջին անգլիական ալբոմը՝ Taking Chances, Դիոնը թողարկեց նոյեմբերի 12-ին՝ Եվրոպայում և նոյեմբերի 13-ին՝ Հյուսիսային Ամերիկայում[124]։ Դա նրա առաջին տաղավարային ալբոմն էր՝ 2003 թվականի One Heart-ից հետո. դրանում ներկայացված են փոփ, ռիթմ և բլյուզ և ռոք[125]։ Դիոնը համագործակցում էր Ջոն Շենքսի և Evanescence-ի նախկին կիթառահար Բեն Մուդիի հետ, ինչպես նաև՝ Քրիստիան Լունդինի, Պիր Ասթրոմի, Լինդա Պերրիի, ճապոնացի երգչուհի Յունա Իտոյի և ռեփեր Նե-Յոյի հետ[126][127]։
Նա իր համաշխարհային շրջագայությունը՝ ի պաշտպանություն Taking Chances-ի, սկսեց 2008 թվականի փետրվարի 14-ին Հարավային Աֆրիկայից՝ ելույթներ ունենալով հինգ մայրցամաքների 132 մարզադաշտերում[128][129]։ Շրջագայությունը մեծ հաջողություն ունեցավ ԱՄՆ-ում՝ գրավելով առաջին տեղը Billboard Boxscore-ում։ Բացի այդ, Դիոնը երկու տարի անընդմեջ հայտնվեց Idol Gives Back-ում։ 2008 թվականին նա ներկայացվեց «Ջունո» մրցանակի հինգ անվանակարգերում, իսկ հաջորդ տարի՝ ևս երեք անվանակարգերում[130]։
2008 թվականի օգոստոսի 22-ին Սելին Դիոնը ֆրանսերեն[131] անվճար շոու անցկացրեց Աբրահամի դաշտերում՝ Քվեբեկում (Կանադա)[132], Քվեբեկի 400-ամյակի առթիվ։ Տոնակատարությանը հավաքվել էր մոտ 490 հազար մարդ (ներառյալ հեռուստատեսությունը)։ Համերգը DVD տարբերակով «Céline sur les Plaines» անվանումով 2008 թվականի նոյեմբերի 11-ին թողարկվեց Քվեբեկում, իսկ 2009 թվականի մայիսի 20-ին Ֆրանսիայում[133]։ Հոկտեմբերի վերջին Դիոնը թողարկեց անգլերեն լավագույն հիթերի ժողովածուն՝ My Love: Essential Collection անվանումով[134]։
2009 թվականի մայիսին ԱՄՆ-ում վաճառքի ցուցանիշով Սելին Դիոնը հռչակվեց 20-րդ կատարող և տասնամյակի 2-րդ կատարող՝ վաճառելով մոտ 17,57 միլիոն ալբոմ[135]։ 2009 թվականի հունիսին «Ֆորբսը» հայտարարեց, որ Դիոնը 2008 թվականին վաստակել է 100 միլիոն դոլար։ Տասնամյակի ընթացքում Դիոնը վաստակեց 522,2 միլիոն դոլար, որի մեծ մասը կազմում էր «Սիզարս Փալասում» հնգամյա բնակությունից ստացված եկամուտը[136]։
2010 թվականի փետրվարի 17-ին Դիոնն, ի պաշտպանություն իր Taking Chances ալբոմի, վավերագրական ֆիլմ թողարկեց՝ «Սելին. աշխարհը նրա աչքերով» վերնագրով[137]։ Ֆիլմում ցուցադրված են կադրեր Դիոնի բեմական և ետնաբեմային, ինչպես նաև՝ ընտանեկան կյանքից[137] Ֆիլմը թողարկվեց 2010 թվականի մայիսի 4-ին Blu-ray և DVD տարբերակներով՝ CD/DVD «Taking Chances World Tour: The Concert»-ի հետ միասին, որում ներկայացված է նույն անվանումով համաշխարհային շրջագայությունը[138][139]։ 2010 թվականի փետրվարին «Գրեմմիի» 52-րդ մրցանակաբաշխությանը Դիոնը Քերի Անդերվուդի, Աշերի, Ջենիֆեր Հադսոնի և Սմոքի Ռոբինսոնի հետ կատարեց «Earth Song» երգը՝ ի հիշատակ Մայքլ Ջեքսոնի[140]։
2010 թվականի հունվարին «Los Angeles Times»-ը ներկայացրեց տարեկան ամենամեծ եկամուտ ունեցող 10 մարդկանց ամենամյա ցուցակը, որում Սելին Դիոնը տասնամյակի կտրվածքով առաջին տեղում էր՝ 2000-2009 թվականներին ունեցած 747,9 միլիոն եկամուտով[141]։ Ամենամեծ եկամուտը՝ 522,2 միլիոն դոլար[141], նա ստացել էր համերգների տոմսերի վաճառքից։ Բացի այդ, 2009 թվականի դեկտեմբերին մոնրեալյան «Le Journal de Quebec» շաբաթաթերթը Դիոնին հայտարարեց «տասնամյակի արտիստ» կանադական հարազատ Քվեբեկ գավառում[142]։ 2010 թվականի մայիսին Harris հարցման ժամանակ Դիոնը ճանաչվեց ԱՄՆ-ում ամենահայտնի երաժիշտը՝ առաջ անցնելով U2-ից, Էլվիս Փրեսլիից և The Beatles-ից[143]։
2010 թվականին Դիոնը թողարկեց «Voler» դուետը՝ ֆրանսիացի երգիչ Միշել Սարդուի հետ[144]։ Երգն ավելի ուշ ընդգրկվեց Սարդուի ալբոմում։ Բացի այդ, 2010 թվականի հոկտեմբերին հայտարարվեց, որ Դիոնը «Entre deux mondes» անվանումով նոր երգ է գրել կանադացի երգիչ Մարկ Դյուպրեի համար[145]։
2010 թվականի փետրվարին, People ամսագրին տված հարցազրույցում, Դիոնը հայտարարեց, որ կվերադառնա Լաս Վեգաս, «Կեսարի Պալատ»՝ «Celine» ծրագրով՝ երեք տարով, տարեկան 70 համերգով, սկսած 2011 թվականի մարտի 15-ից[146]։ Նա հայտարարեց, որ շոուում կներկայացվեն իր երգացանկի բոլոր երգերը և երաժշտական ընտրանի՝ դասական հոլիվուդյան ֆիլմերից[146]։
Լաս Վեգաս վերադառնալու նախապատրաստական շրջանում, փետրվարի 21-ին, Դիոնը հայտնվեց «Օփրա Ուինֆրիի շոուում» և պատմեց «Կեսարի Պալատում» կայանալիք իր շոուների, ինչպես նաև՝ իր ընտանիքի մասին[147]։ Բացի այդ, ռեկորդային վեցերորդ անգամ Դիոնը ելույթ ունեցավ «Օսկարի» 83-րդ մրցանակաբաշխությանը՝ կատարելով «Smile» երգը[148]։ Սեպտեմբերին Դիոնը թողարկեց իր Celine Dion Parfums Collection հավաքածուի տասնչորսերորդ օծանելիքը՝ «Signature» անվանումով[149]։
Սեպտեմբերի 15-ին Դիոնը ելույթ ունեցավ համաշխարհային տենոր Անդրեա Բոչելլիի բարեգործական համերգում՝ Նյու-Յորքի Կենտրոնական պուրակում[150]։ 2011 թվականի հոկտեմբերի 1-ին OWN Network-ում կայացավ «Celine: 3 Boys and a New Show» վավերագրական ֆիլմի պրեմիերան, որը պատմում էր Դիոնի կյանքի մասին՝ երկվորյակներով հղիության ամիսներից մինչև Լաս Վեգասի շոուի նախապատրաստական շրջանը[151]։
2012 թվականին Դիոնը ելույթ ունեցավ ջազի և բլյուզի 16-րդ փառատոնում, Ճամայկայում[152]։ 2012 թվականի նոյեմբերի 2-ին Դիոնը թողարկեց վերջին հինգ տարիների ընթացքում իր առաջին ֆրանսալեզու ալբոմը՝ Sans attendre[153]։
Դիոնը մեծացել է Արետա Ֆրանկլինի, Շառլ Ազնավուրի, Մայքլ Ջեկսոնի, Քերոլ Քինգի, Էն Մյուրեյի, Բարբարա Սթրեյզանդի և «Bee Gees» խմբի երաժշտության ներքո. բոլորի հետ նա արդյունքում համագործակցել է[154][155]։ Դիոնի խոսքերով՝ ինքը լսել է նաև այնպիսի կատարողների, ինչպիսիք են Ջենիս Ջոպլինը, The Doobie Brothers և Creedence Clearwater Revival խմբերը, բայց չի երգել նրանց ժանրում։ Բացի այդ, նա ոգեշնչվել է Ուիթնի Հյուսթոնով, որի հետ Դիոնին շատ են համեմատում[156]։ Դիոնի երաժշտության վրա ազդել են մեծ թվով ժանրեր՝ ներառյալ փոփը, ռոքը, գոսպելը, ռիթմ և բլյուզը և սոուլը, իսկ նրա երգերի տեքստերը նվիրված են աղքատության, սովի, հոգևոր արժեքների թեմաներին՝ սիրո և ռոմանտիկայի նրբերանգներով։ Երեխայի ծնունդից հետո նրա տեքստերում սկսեցին ընդգծվել մայրական և եղբայրական սիրո թեմաները[28][103][157][158][159][160]։
Դիոնի քննադատները պնդում են, որ նրա երաժշտությունը տարբերվում է փոփից և սոուլից և աչքի է ընկնում չափից դուրս զգայականությամբ[15][161]։ Rolling Stone ամսագրից Քեյթ Հարիսի կարծիքով՝ «Դիոնի զգայականությունը սաստիկ ուռճացված է և գրգռող, այլ ոչ թե զուսպ և լուրջ․․․ Նա գտնվում է Արետա-Ուիթնի-Մրայա դէվոլուցիոն շղթայի վերջում․․․ Դիոնը փաստացի հանդես է գալիս որպես ընդգծված փոփ-զգայականության խորհրդանիշ՝ որքան շատ, այնքան լավ, չափից դուրսը դեռ բավարար չէ, և առավել հասուն զգացմունքներն ավելի անկեղծ են»[162]։ Դիոնի ֆրանսերեն երգերը, ընդհակառակը, որպես կանոն, անգլերեն երգերից ավելի խորն են ու բազմաբնույթ, այդ պատճառով էլ ավելի համոզիչ են[24][163]։
Դիոնին հաճախ համարում են փոփ-երաժշտության ամենաազդեցիկ ձայներից մեկը[15][24][164]։ Նա բնութագրվում էր որպես «փոփ-երաժշտության իշխող թագուհի»՝ Ուիթնի Հյուսթոնի և Մրայա Քերիի հետ միասին 1990-ական թվականների ձայնագրման ինդուստրիայի վրա իր ունեցած ազդեցության պատճառով[165]։ Blender ամսագրի և MTV-ի «22 Greatest Voices in Music» ռեյտինգում նա գրավեց իններորդ տեղը (կանանց մեջ վեցերորդը), իսկ Cove ամսագրի «The 100 Outstanding Pop Vocalists» ցուցակում՝ չորրորդ[166][167][168] Դիոնին հաճախ համեմատում են Մրայա Քերիի հետ՝ վոկալային ոճի, և նրա կուռքը հանդիսացող Բարբարա Սթրեյզանդի հետ՝ ձայնի պատճառով[169]։
Տարբեր տվյալներով, Դիոնի վոկալ դիապազոնն ընդգրկում է հինգ օկտավա[170][171][172]։ Դիոնի խոսքերով, իր ձայնի դիապազոնը մեցո-սոպրանո է[173], իսկ Ռեժին Կրեսպենի և Անդրե Տյուբեֆի կարծիքով՝ լիրիկական սոպրանո[174]։
Դիոնն իր ամուսնու և մենեջերի՝ Ռենե Անժելիլի հետ ծանոթացել է 1980 թվականին, երբ ինքն ու մայրը նրան ուղարկեցին իրենց գրած երգի դեմոձայնագրությունը. այդ ժամանակ Դիոնը 12 տարեկան էր, իսկ Անժելիլը՝ 38: Նրանք իրենց հարաբերություններն սկսել են 1987 թվականին և նշանադրության մասին հայտարարել 1991 թվականին։ Ամուսնացել են 1994 թվականի դեկտեմբերի 17-ին՝ Մոնրեալի (կանադական Քվեբեկ պրովինցիա) Նոտր-Դամ տաճարում։ 2000 թվականի հունվարի 5-ին Դիոնն ու Անժելիլը հաստատեցին իրենց ամուսնությունը Լաս Վեգասում։
2000 թվականի մայիսին, հղիանալու մի քանի անհաջող փորձից հետո, Դիոնը, որոշելով կիրառել արտամարմնային բեղմնավորման տարբերակը, մի քանի վիրահատության ենթարկվեց Նյու Յորքի վերարտադրողական բժշկության կլինիկայում՝ հղիանալու իր հնարավորություններն ավելացնելու նպատակով։ Նրանց առաջին որդին՝ Ռենե-Շառլ Անժելիլը, ծնվեց 2001 թվականի հունվարի 25-ին։ 2010 թվականի մայիսին Անժելիլը հայտարարեց, որ Դիոնը, վեցերորդ արտամարմնային բեղմնավորումից հետո, գտնվում է հղիության 14-րդ շաբաթում և երկվորյակի է սպասում։ 2010 թվականի հոկտեմբերի 23-ին, ժամը 11:11 և 11:12, Ուեստ-Փալմ-Բիչի (Ֆլորիդա) Սուրբ Մարիա բժշկական կենտրոնում Դիոնը կեսարյան հատման միջոցով լույս աշխարհ բերեց երկու առողջ երեխա[175]։ Երկվորյակներին անվանեցին Էդդի (Դիոնի սիրած երգահան Էդդի Մարնեի պատվին) և Նելսոն (ՀԱՀ նախկին նախագահ Նելսոն Մանդելայի պատվին)[176]։ 2010 թվականի դեկտեմբերի 9-ին Դիոնն իր նորածին որդիների հետ հայտնվեց կանադական Hello ամսագրի էջերին։ 2016 թվականի հունվարի 14-ի առավոտյան, Լաս Վեգասի իր տանը, քաղցկեղից, մահանում է Դիոնի ամուսին Ռենե Անժելիլը։
2010 թվականի հոկտեմբերի 15-ին Սելին Դիոնը նշանակվեց ՄԱԿ-ի բարի կամքի դեսպան[177]։
|
|
Տարի | Անվանում | Թողարկումներ |
---|---|---|
1983-1984 | Les chemins de ma maison tournée[178] | Չկա |
1985 | C’est pour toi tournée | LP «Céline Dion en concert» |
1988 | Incognito tournée[178] | Չկա |
1990-1991 | Unison Tour | VHS «Unison» |
1992-1993 | Celine Dion Tour[178] | Չկա |
1994-1995 | The Colour of My Love Tour | VHS/DVD «The Colour of My Love Concert»; CD «À l’Olympia» |
1995 | D’eux Tour | VHS/DVD «Live à Paris»; CD «Live à Paris» |
1996-1997 | Falling into You Tour | VHS «Live in Memphis» |
1998-1999 | Let's Talk About Love World Tour | VHS/DVD «Au cœur du stade»; CD «Au cœur du stade» |
2003-2007 | A New Day… | DVD/BD «Live in Las Vegas - A New Day…»; CD «A New Day... Live in Las Vegas» |
2008-2009 | Taking Chances Tour | DVD «Céline sur les Plaines»; DVD/BD «Celine: Through the Eyes of the World»; DVD/CD «Taking Chances World Tour: The Concert» |
2011-2014 | Celine |
Տարի | Անվանում | Դեր | Ծանոթություններ |
---|---|---|---|
1991 | Des fleurs sur la neige | Elisa Trudel | Մինի-սերիալ |
1997 | Դայակ | Կամեո | «Fran’s Gotta Have It» էպիզոդ |
1998 | Հրեշտակի հպում | Կամեո | «Psalm 151» էպիզոդ |
2007 | Իմ բոլոր երեխաները | Կամեո | 1-ին էպիզոդ |
2012 | Ջունգլին կանչո՜ւմ է։ Մարսուպիլամիի որոնումներում: | Կամեո | |
2014 | Մապետներ 2 | Piggy Fairy Godmother |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.