Մոլեռանդության զոհը (նկար)

«Մոլեռանդության զոհը» (ուկրաիներեն՝ Жертва фанатизму), ուկրաինացի նկարիչ, Գեղարվեստական շրջիկ ցուցահանդեսների ընկերության կարկառուն ներկայացուցիչ Նիկոլայ Պիմոնենկոյի նկարներից։ Կտավը հեղինակը վրձնել է 1899 թվականին։ Յուղաներկով կտավի չափերն են 180 × 224 սմ։ «Մոլեռանդության զոհը» ստեղծագործությունն այսօր պահպանվում և ցուցադրվում է Խարկովի գեղարվեստի թանգարանում (Խարկով, Ուկրաինա)։

Մոլեռանդության զոհը
տեսակ	գեղանկար
նկարիչ	Նիկոլայ Պիմոնենկո
տարի	1899
բարձրություն	180 սանտիմետր
լայնություն	224 սանտիմետր
նյութ	յուղաներկ և կտավ
գտնվում է	Խարկովի գեղարվեստի թանգարան
հավաքածու	Խարկովի գեղարվեստի թանգարան
Ծանոթագրություններ

Ստեղծման պատմություն

«Մոլեռանդության զոհը» սոցիալ-մերկացնող ստեղծագործությունը Նիկոլայ Պիմոնենկոն ստեղծել է այն բանից հետո, երբ թերթերից մեկում կարդացել է, թե հրեական համայնքում ծեծել են հրեա աղջկան, որը քրիստոնեություն էր ընդունել^[1]։ Անհանգստանալով այդ փաստից՝ նկարիչը նախքան կտավը ստեղծելը, այցելում է Կրեմենեց բնակավայր, որտեղ մի քանի էտյուդներ է կատարում։

Նկարի սյուժե

Կտավի աջ հատվածում նկարված է երիտասարդ աղջիկ՝ պատառոտված վերնաշապիկով։ Նա կատաղած ամբոխից ազատվելով սեղմվել է ցանկապատին։ Աղջկա պարանոցին երևում է խաչը։ Ուղիղ նրա դիմաց կանգնած է հուդայական կրոնական զգեստով հագնված մի տղամարդ, որը բռունցքներն է թափահարում։ Ամբոխի մնացած մարդիկ հանգնված են սովորական ձևով։ Նրանցից ոմանք զինված են փայտե փողերով, հովանոցներով և եղանաբռնելիներով։ Երիտասարդ աղջկա ծնողները գտնվում են նկարի աջ հատվածում՝ մեկուսացած բոլորից։ Մայրը նստած, գլուխն ափեր մեջ առած, ողբում է, իսկ հայրը աջ ձեռքն է բարձրացրել՝ ի նշան աղջկանից հրաժարվելու։

Տեխնիկական դետալներ

«Մոլեռանդության զոհը» ստեղծագործությունը ստեղծված է յուղաներկով՝ կտավի վրա։ Ներկայիս դրությամբ պահպանվում և ցուցադրվում է ուկրաինական Խարկով քաղաքի գեղարվեստի թանգարանում։

Ծանոթագրություններ

1. Кауфман 3. С. Евреи в творчестве нееврейских художников Արխիվացված 2008-07-25 Wayback Machine.

Գրականություն

• Н. А. Езерская. «Передвижники и национальные художественные школы народов России», Москва, издательство «Изобразительное искусство», 1987 год.