Հարություն մեռյալներից
From Wikipedia, the free encyclopedia
Հարություն (հին սլավոներեն՝ խաչ - «վերակենդանացում, առողջություն»[1]) կամ անաստազիս (հուն․՝ ανά-στασης - «վեր կաց»[2]), մահից հետո կյանք վերադառնալու հայեցակարգ։ Ռեինկարնացիան այլ կրոնների կողմից ընդունված գործընթաց է, որում նույն անձը կամ աստվածությունը վերադառնում է ապրելու ոչ թե նույն մարմնում, այլ մարմնում։
Մահացածների հարությունը հանդիսանում է Աբրահամյան կրոնների ստանդարտ վախճանաբանության համոզմունքը և ժամանակների վերջում մահացածների վերադարձը կյանք և նրանց մարմինների վերականգնումը[3]։ Որպես կրոնական հասկացություն՝ այն օգտագործվում է երկու տարբեր առումներով՝ առանձին հոգիների հարության հավատը, որը հանդիսանում է շարունակական (քրիստոնեական իդեալիզմ, գիտակցված վախճանաբանություն), կամ ժամանակների վերջում միակ հարության հավատը։ Որոշ մարդիկ կարծում են, թե հոգին հանդիսանում է մարդկանց վերակենդանացման իրական միջոց[4]։
Հիսուսի մահն ու հարությունը հանդիսանում են քրիստոնեության ուշադրության կենտրոնը։ Ծագում են քրիստոնեա-աստվածաբանական բանավեճեր այն մասին, թե որ հարությունն է փաստացի՝ երկնքում հոգևոր հարությունը, թե՞ նյութական վերակենդանացումը մարդկային մարմնում[5]։ Չնայած բազմաթիվ քրիստոնյաներ հավատում են, որ Հիսուսի հարությունը և համբարձումը տեղի է ունեցել նյութական մարմնում, շատերն էլ կարծում են, որ այն հոգևոր է եղել[6][7]։