![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/22/Bandera_de_Iquitos.png/640px-Bandera_de_Iquitos.png&w=640&q=50)
Իկիտոս
From Wikipedia, the free encyclopedia
Իկիտոս (իսպ.՝ Iquitos), քաղաք Պերուում, ամենամեծը պերուական Ամազոնում։ Լորետո մարզի և Մայնաս նահանգի վարչական կենտրոնը։ Իկիտոսի բնակչությունը շուրջ 444700 է (2017), սա երկրի բնակչության թվով վեցերորդ քաղաքն է[2]։ Քաղաքի հիմնադրման ճշգրիտ տարեթիվը հայտնի չէ։ Պատմական փաստաթղթերը վկայում են այն մասին, որ այն առաջացել է ճիզվիտական ռեդուկցիա Սան Պաբլո դե Նուևո Նապեանոսի տեղում, որը հիմնադրվել է 1757 թվականին Նանայ գետի ափին` նապեանո և իկիտո բնիկ ժողովուրդներով բնակեցված վայրերում։ Իկիտոսը, ինչպես բրազիլական Մանաուս և Բելեն քաղաքները, 1880-1914 թվականների կաուչուկի բումի կենտրոններից մեկն էր։ Այդ ընթացքում այն ուժեղ եվրոպական ազդեցություն է ունեցել մշակույթի և տնտեսության մեջ, որն արտացոլվել է պատմության և ճարտարապետական հուշարձաններում։ Դրա շնորհիվ այսօր Իկիտոսը վերածվել է կարևոր զբոսաշրջային ուղղության, որն այցելուներին գրավում է պատմական կենտրոնով, ամազոնյան բնապատկերներով, տեղական մշակույթով, ավանդական խոհանոցով և հագեցած գիշերային կյանքով։ 2012 թվականին Իկիտոս այցելել է ավելի քան 250 հազար զբոսաշրջիկ, և նրանց թիվը շարունակում է աճել Ամազոնային բնության յոթ հրաշալիքներից մեկի կարգավիճակ շնորհելուց հետո։ 2011 թվականին Իկիտոսը զբաղեցրել է 6-րդ տեղը Lonely Planet-ի կազմած «10 ականավոր քաղաքների» վարկանիշում։
Քաղաք | |||||
---|---|---|---|---|---|
Իկիտոս | |||||
իսպ.՝ Iquitos | |||||
| |||||
![]() | |||||
Երկիր | ![]() | ||||
Նահանգ | Մայնաս | ||||
Համայնք | Maynas Province? | ||||
Քաղաքապետ | Սալոմոն Աբենսուր Արաուխո | ||||
Հիմնադրված է | 1750 թ. | ||||
Մակերես | 1,213 կմ² | ||||
ԲԾՄ | 106 մ | ||||
Բնակչություն | 377 609[1] մարդ (2017) | ||||
Ժամային գոտի | UTC-5 | ||||
Հեռախոսային կոդ | 65 | ||||
Փոստային դասիչ | 65 | ||||
Պաշտոնական կայք | munimaynas.gob.pe | ||||
| |||||
Իկիտոսը երկրի խոշորագույն քաղաքն է, որը չունի ցամաքային հաղորդակցություն այլ քաղաքների հետ (չհաշված 100 կմ երկարությամբ ճանապարհը հարևան քաղաքի` Նաութայի հետ) և երկրի այլ շրջանների հետ կապված է միայն ջրի և օդի միջոցով։ Գտնվում է հարթավայրում` շրջապատված Ամազոն, Իտայա և Նանայ գետերով և Մորոնակոչա լճով։ Կամչատկայի Պետրոպավլովսկի և Նուուկի հետ մեկտեղ Իկիտոսը բրիտանական The Guardian թերթի վարկածով «աշխարհի ամենահեռավոր քաղաքների» ցուցակում է։
Քաղաքը բաղկացած է չորս շրջաններից` Իկիտոս, Պունչանա, Բելեն և Սան Խուան Բաուտիստա։ Իկիտոսի կենտրոնում գտնվում են Պերուի ազգային մշակութային ժառանգության օբյեկտները` Մայր տաճար, Երկաթյա տուն, Պալաս հյուրանոցի շենք, XIX և XX դարասկզբի առանձնատներ։ Մյուս տեսարժան վայրերը ներառում են Պլասա-դե-Արմասի կենտրոնական հրապարակը, Հիրոն Պրոսպերոյի պողոտան և Բելեն շրջանը, որը հայտնի է որպես «Ամազոնյան Վենետիկ»։ Քաղաքում է գտնվում է նաև Ամազոնյան գրադարանը, որը ներառում է Լատինական Ամերիկայում Ամազոնյան թեմայի վերաբերյալ գրքերի և լուսանկարների մեծությամբ երկրորդ հավաքածուն։
Իկիտոսում կա երկու համալսարան և միջազգային օդանավակայան։ Ժամանակակից Իկիտոսի տնտեսությունը ձևավորում են արդյունահանող ճյուղերը` անտառտնտեսությունը, ձկնորսությունը, նավթավերամշակումը, հանքագործությունը և գյուղատնտեսությունը։ Զարգացած են նաև զբոսաշրջությունը, արհեստները, գարեջրագործությունը, ռոմի և գազավորված ըմպելիքների արտադրությունը։ Իկիտոսն ունի կարևոր ռազմավարական նշանակություն` որպես Ատլանտյան և Խաղաղօվկիանոսյան ափերը կապող ներքին նավահանգիստ։