Էդուարդ Աղայան
հայ լեզվաբան / From Wikipedia, the free encyclopedia
Էդուարդ Բագրատի Աղայան (մարտի 16, 1913(1913-03-16)[1][2], Մեղրի[1][2] - դեկտեմբերի 29, 1991(1991-12-29)[3], Երևան, Հայաստան), հայ լեզվաբան, բանասիրական գիտությունների դոկտոր (1942), պրոֆեսոր (1946), ՀԽՍՀ ԳԱ ակադեմիկոս (1982), ՀԽՍՀ գիտության վաստակավոր գործիչ (1970)[4]։
- Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Էդուարդ Աղայան (այլ կիրառումներ)
Արագ փաստեր Էդուարդ Աղայան, Ծնվել է ...
Էդուարդ Աղայան | |
---|---|
Ծնվել է | մարտի 16, 1913(1913-03-16)[1][2] Մեղրի[1][2] |
Մահացել է | դեկտեմբերի 29, 1991(1991-12-29)[3] (78 տարեկան) Երևան, Հայաստան |
Քաղաքացիություն | Ռուսական կայսրություն և ԽՍՀՄ |
Ազգություն | հայ |
Մասնագիտություն | լեզվաբան և համալսարանի դասախոս |
Հաստատություն(ներ) | Երևանի պետական համալսարան[1][2] և ՀՀ ԳԱԱ Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ[1] |
Անդամակցություն | ՀՀ ԳԱԱ[1][2] |
Ալմա մատեր | ԵՊՀ հայ բանասիրության ֆակուլտետ (1939)[1] |
Կոչում | պրոֆեսոր[1][2] |
Գիտական աստիճան | բանասիրական գիտությունների դոկտոր[2] (1949) |
Տիրապետում է լեզուներին | հայերեն |
Պարգևներ | |
Կուսակցություն | ԽՄԿԿ[1] |
Փակել