![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/hy/thumb/1/17/%25D4%25B5%25D5%25BC%25D5%25A1%25D5%25B6%25D5%25AF%25D5%25B5%25D5%25B8%25D6%2582%25D5%25B6%25D5%25A1%25D5%25B9%25D5%25A1%25D6%2583%25D5%25B8%25D6%2582%25D5%25A9%25D5%25B5%25D5%25A1%25D5%25B6_%25D5%25BA%25D5%25A1%25D5%25BF%25D5%25B4%25D5%25B8%25D6%2582%25D5%25A9%25D5%25B5%25D5%25B8%25D6%2582%25D5%25B6.gif/640px-%25D4%25B5%25D5%25BC%25D5%25A1%25D5%25B6%25D5%25AF%25D5%25B5%25D5%25B8%25D6%2582%25D5%25B6%25D5%25A1%25D5%25B9%25D5%25A1%25D6%2583%25D5%25B8%25D6%2582%25D5%25A9%25D5%25B5%25D5%25A1%25D5%25B6_%25D5%25BA%25D5%25A1%25D5%25BF%25D5%25B4%25D5%25B8%25D6%2582%25D5%25A9%25D5%25B5%25D5%25B8%25D6%2582%25D5%25B6.gif&w=640&q=50)
Եռանկյունաչափության պատմություն
From Wikipedia, the free encyclopedia
Եռանկյունաչափության պատմություն, տարբեր երկրաչափական պատկերների անկյունների ու կողմերի հարաբերությունների մասին գիտություն, որն ավելի քան երկու հազարամյակի պատմություն ունի։ Նման հարաբերությունների մեծամասնությունը հնարավոր չէ ներկայացնել պարզ հանրահաշվական գործողությունների միջոցով։ Այդ իսկ պատճառով անհրաժեշտություն է առաջացել ներմուծել նոր՝ եռանկյունաչափական ֆունկցիաներ, որոնք սկզբում արտահայտվել են թվային աղյուսակների տեսքով։
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/hy/thumb/1/17/%D4%B5%D5%BC%D5%A1%D5%B6%D5%AF%D5%B5%D5%B8%D6%82%D5%B6%D5%A1%D5%B9%D5%A1%D6%83%D5%B8%D6%82%D5%A9%D5%B5%D5%A1%D5%B6_%D5%BA%D5%A1%D5%BF%D5%B4%D5%B8%D6%82%D5%A9%D5%B5%D5%B8%D6%82%D5%B6.gif/320px-%D4%B5%D5%BC%D5%A1%D5%B6%D5%AF%D5%B5%D5%B8%D6%82%D5%B6%D5%A1%D5%B9%D5%A1%D6%83%D5%B8%D6%82%D5%A9%D5%B5%D5%A1%D5%B6_%D5%BA%D5%A1%D5%BF%D5%B4%D5%B8%D6%82%D5%A9%D5%B5%D5%B8%D6%82%D5%B6.gif)
Պատմաբանները կարծում են, որ եռանկյունաչափությունը հիմնադրել են հին աստղագետները և միայն ավելի ուշ այն սկսել է կիրառվել նաև գեոդեզիայի ու ճարտարապետության մեջ։ Ժամանակի հետ եռանկյունաչափության կիրառությունը սկսել է տարածվել։ Ներկայումս այն օգտագործվում է գրեթե բոլոր բնագիտական, տեխնիկական ու նմանատիպ այլ գիտություններում[1]։ Եռանկյունաչափական ֆունկցիաները հատկապես օգտակար դարձան տատանողական պրոցեսների նկարագրման համար։ Վերջիններիս վրա է հիմնված նաև ֆունկցիաների հարմոնիկ վերլուծությունն ու անալիզի այլ տարրերը։ Թոմաս Փեյնն իր «Գիտակցության դար» (1794) գրքում եռանկյունաչափությունն անվանում է «գիտության հոգի»[2]։