Արման Սալակրու

Արման Սալակրու (ֆր.՝ Armand Salacrou, օգոստոսի 9, 1899(1899-08-09)^{[1][2][3][…]}, Ռուան^[4] - նոյեմբերի 23, 1989(1989-11-23)^{[2][3][5][…]}, Հավր), ֆրանսիացի դրամատուրգ։ Գոնկուրների ակադեմիայի անդամ (1949 թվական)։

Արման Սալակրու ֆր.՝ Armand Salacrou
Ծնվել է	օգոստոսի 9, 1899(1899-08-09)[1][2][3][…]
Ծննդավայր	Ռուան[4]
Վախճանվել է	նոյեմբերի 23, 1989(1989-11-23)[2][3][5][…] (90 տարեկան)
Վախճանի վայր	Հավր
Մասնագիտություն	դրամատուրգ, advertising person և սցենարիստ
Լեզու	ֆրանսերեն
Քաղաքացիություն	Ֆրանսիա
Կրթություն	Փարիզի բժշկության դպրոց (1919)[6] և արվեստների ֆակուլտետ (1921)[7]
Գիտական աստիճան	B.Phil.?[6] (1920) և Q2946848?[7] (1919)
Ուշագրավ աշխատանքներ	Nights of Fury?
Անդամակցություն	Գոնկուրյան ակադեմիա[7], National Front?[7] և Free French Forces?[7]
Աշխատավայր	Լ'Յումանիտե
Պարգևներ	և

Գործունեություն

Առաջին պիեսները գրել է սյուրռեալիստական ոգով («Աշխարհի շուրջը», 1925 թվական, «Եվրոպայի կամուրջը», 1927 թվական)։ 1930-ական թվականներից հակվել է դեպի արդիական խնդիրները «Երկիրը կլոր է» (1938 թվական) պատմական պիեսում, որ նվիրված է ֆլորենցիական Վերածննդի մայրամուտին, Սալակրուն հանդես է գալիս մտքի ազատության պաշտպանությամբ։ «Ցասման գիշերներ» (1946 թվական) դրաման Ֆրանսիայում առաջին պիեսն է Դիմադրության շարժման մասին։ «Դյուրան բուլվարը» (1960 թվական) Հավրի նավահանգստային բանվորների գործադուլի ողբերգական ժամանակագրությունն է։

Սալակրուն գրել է նաև սոցիալական կատակերգություններ («Կյանքը վարդագույն լույսի տակ», 1931 թվական, «Պուֆ», 1950 թվական) և պամֆլետ-կատակերգություններ (««Ատլաս» հյուրանոցը», 1931 թվական, «Լենուար կղզեխումբը», 1947 թվական)։

Նրա դրամատուրգիային բնորոշ են թատերայնության սուր զգացողությունը, ինորիգի կառուցման վարպետությունը։

Ծանոթագրություններ

1. Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
2. Internet Broadway Database — 2000.
3. Itaú Cultural Enciclopédia Itaú Cultural (порт.) — São Paulo: Itaú Cultural, 2001. — ISBN 978-85-7979-060-7
4. Салакру Арман // Большая советская энциклопедия (ռուս.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
5. Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.)
6. Le Maitron (ֆր.) — 1964.
7. Maitron J. Dictionnaire biographique, mouvement ouvrier, mouvement social (ֆր.) — Paris: Éditions de l'Atelier.

Գրականություն

• J. van den Esch. Armand Salacrou, dramaturge de l'angoisse. Paris, 1947
• David Looseley. A Search for Commitment: the Theatre of Armand Salacrou. University of Exeter, 1985.
• Juris Silenieks. Themes and Dramatic Forms in the Plays of Armand Salacrou. University of Nebraska, Lincoln, 1967.
• Fiorenza di Franco. Le théâtre de Salacrou. Gallimard, Paris, 1970.
• Annie Ubersfeld. Armand Salacrou. Seghers, Paris, 1970.
• Philippe Bébon. Salacrou. Éditions universitaires, Paris, 1971.

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 10, էջ 115)։