From Wikipedia, the free encyclopedia
Ամալֆիի առափնյա (իտալ.՝ Costiera Amalfitana), Իտալիայի հարավում գտնվող Սալեռնո գավառի Սալեռնոյի ծոցի հյուսիսային ափամերձ հատվածը։ Ամալֆիի ափը տարածաշրջանի և ընդհանրապես Իտալիայի տարեկան հազարավոր զբոսաշրջիկներ ներգրավող հայտնի զբոսաշրջային ուղղություններից է[1]։ 1997 թվականին այն ներառվել է ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի համաշխարհային ժառանգության ցանկում[2]։
Ամալֆիի առափնյա | |
Amalfi Coast* | |
---|---|
ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի համաշխարհային ժառանգություն | |
Երկիր | Իտալիա |
Տիպ | մշակութային |
Չափանիշներ | (ii), (iv), (v) |
Ցանկ | ՅՈՒՆԵՍԿՕ֊ի ցանկ |
Աշխարհամաս** | |
Ընդգրկման պատմություն | |
Ընդգրկում | 1997 (21-րդ նստաշրջան) |
Համար | 830 |
* Անվանումը պաշտոնական անգլերեն ցանկում ** Երկրամասը ըստ ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի դասակարգման | |
Համաշխարհային ժառանգություն |
10-11-րդ դարերում Ամալֆի քաղաքի կենտրոնում՝ Ամալֆիի ափին, գոյություն է ունեցել Ամալֆիի դքսությունը։ Ավելի ուշ Ամալֆիի ափը վերահսկվել է Սալեռնոյի իշխանության կողմից՝ մինչև 1137 թվականին Պիզայի Հանրապետության կողմից թալանվելը[3]։
Ինչպես ողջ տարածաշրջանը՝ Ամալֆիի ափը ևս ունի միջերկրածովյան կլիմա՝ տաք ամռներով և մեղմ ձմեռներով։ Այն գտնվում է Սորենտին թերակղզու համեմատաբար կտրուկ հարավային ափին. գյուղական և գյուղատնտեսական գործունեության համար քիչ տարածքներ կան[4]։ Ափը զբաղեցնում է 11,231 հեկտար տարածք՝ Նեոպոլիտանյան և Սալեռնոյի ափերի միջև[5]։ Ամալֆիի ափին գտնվող միակ ցամաքային երթուղին 40 կիլոմետրանոց Սթրադա Սթեյթլ մայրուղին է, որն անցնում է արևելքի Վիետրի սուլ Մարե քաղաքից դեպի արևմուտք` ծովափնյա գծի երկայնքով։ 13 մունիցիպալիտետներ գտնվում են Ամալֆիի ափին, դրանցից շատերը կենտրոնացած են զբոսաշրջության ուղղությամբ[6]։
Մունիցիպալիտներ | Սեկտոր | Տեսարժան վայրեր |
---|---|---|
Վիետրի սուլ Մարե | Ալբորի, Բենինկասա, Դրագոնյա, Մոլինա, Molina, Ռաիտո | Սեյն Ջոն Բաբտիստ եկեղեցի |
Չենտարա | Ֆուենտի | Չետարայի աշտարակ |
Մայորի | Էրչի,Պոնտեպրիմարիո, Սան Պեդրո, Սանտա Մարիա դելլե Գրազիե,Վեկիտե | Սանտա Մարիա քոլեջ, սուրբ Նիկոլաս դե Տորո Պլանո ամրոց, Սանտա Մարիա դե Օլեարիա |
Տրամոնտի | Կամպինոլա, Կապիտինյանո, Կեսարնո, Կորսանո, Figlino, Գետե, Նովելլա, Պատերնո Սանտ Արքանգելո, Պատերնո Սանտ Էլիա, Պիետրո, Պոլվիքա, Պոնտե, Պուկարա | Պուկարի կոնսերվատորիա, Գյոթեի Ռուպեստրյան եկեղեցի |
Մինորի | Մոնտեսիտո, Տորրե | Սանտա Տրոֆիմեն եկեղեցի և հին հռոմեկան վիլլա |
Ռավելլո | Կազա Բիանկա, Կաստիլիոնե, Մարմորատա, Սամբուկո, Տորելո | Վիլլա Չիմբրոնե, Վիլլա Ռուֆոլո, Սան Ջովանի դել Տորո և Դուոմո (տաճար) |
Սկալա | Կապիտոլիում, Մինուտա, Պոնտոնե | Սկալա տաճար |
Ատրանի | - | Սան Սալվադոր դել Բիրեկտո և Սանտա Մարիա Մադալենա եկեղեցիներ |
Ամալֆի | Լոնե, Պաստենա, Պոգերոլա, Տովերե,Վետիկա Մինորե | Ամալֆիի մայր տաճար և մենաստան) |
Կոնկա դեյ Մարինի | - | Սբ Ջոն Բապտիստի գլխավոր եղեկեցի և Էմերալդ Գրոտտո քարանձավ |
Ֆուրորե | Ֆյորդ Ֆուրոր, Մարինա դի Պրայա | Ֆուրորե |
Պրայանո | Վետիկա Մագիորե | Սան Լուկայի, Սան Ջենարոյի և Սուրբ Հովհաննես Մկրտչի եկեղեցիները |
Պոզիտանո | Մոնտեպերտուզո, Նոկելլե | Սնտա Մարիա Ասունտա եկեղեցի |
Ամալֆիի ափը հայտնի է լիմոնչելլոյի արտադրությամբ, քանի որ տարածքը հայտնի է լիմոնի մշակությամբ, որն աճում են այգինների ամբողջ երկայնքով փետրվարից մինչև հոկտեմբեր ընկած ժամանակահատվածում[7]։ Ափը նաև հայտնի է խիտ ձեռագործ թղթի՝ բամբաջինայի արտադրանքով[8]։ Մյուս հայտնի տեղական արտադրանքը Չետարայի անձրուկի հատուկ տեսակներն են և ձեռքով պատրաստված գունավոր կերամիկան Վիետրիից։
Ամալֆի ափի երկայնքով երթևեկում են ավտոբուսներ և լաստանավեր[9]։ Բացի այդ, կազմակերպվում են նավակով էքսկուրսիաներ դեպի Պոզիտանո և Ամալֆի։
Ամենամոտ օդանավակայանը Սալերնո Կոստա դե Ամալֆին է։ Սակայն առավել հաճախ արտերկրից ափ հասնելու համար օգտագործվում է Նեպալի միջազգային օդանավակայանը։
Ամալֆիի կառավարիչները Ջոն Ուեբստերի «Մալֆիի դքսուհիները» յակոբինյան ողբերգության կենտրոնական կերպարներն են։ Ամալֆիի ափը հայտնի ուղղություն է զբոսաշրջիկների համար։ Այն նկարագրվել է ամերիկացի գրող Ջոն Ստայնբեքի «Պոզիտանո» կարճ պատմվածքում (1953 թվական)[10]։ Այն նաև գործողությունների վայր է եղել հեղինակ Վիլյամ Ջեյմսի «Գտնված Պոզիտանո, մի սիրո պատմություն» աշխատանքում (2010 թվական)։
Պոզիտանո քաղաքը ցուցադրվել է «Տոսկանայի արևի տակ» ֆիլմի տեսարաններում։ Ֆեդերիկո Ֆելլինին իր «Հռոմ» ֆիլմի որոշ տեսարաններ նկարել է Ամալֆիի ափին՝ ներառելով գրող Գոուր Վիդալի կողմից արված կադրերը, ով այդ ժամանակ ապրում էր այդտեղ։ Ամալֆիի ափն օգտագործվել է նաև 2017 թվականի «Հրաշք կին» սուպերհերոսային ֆիլմի համար՝ որպես ամազոնյան կղզի[11]։ Հոլանդացի նկարիչ Մաուրից Էշերը ստեղծել է Ամալֆիի ափին նվիրված մի շարք արվեստի գործեր[12]։ Սփայք Միլիգանը իր ռազմական հիշողությունների չորրորդ մասում նկարագրում է Ամալֆիում անցկացրած իր ժամանակը՝ «Մուսոլլինի, նրա դերը իմ անկման մեջ» աշխատությունում։
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.