Wownjow

Wownjow (prjedy tež Hownjow;^[2] němsce Oehna) je hornjołužiska wjeska z něhdźe połsta wobydlerjemi, kotraž słuša wot lěta 1973 k městu Budyšinej. Wot 2020 płaći jako swójski měšćanski dźěl.

Wownjow
Oehna

Połoženje Wownjowa na karće Hornjeje Łužicy DEC
město:	Budyšin
zagmejnowanje:	1936 (do Bórka)
wobydlerstwo:	65 (31. decembra 2023)[1]
wysokosć:	175–195 metrow n.m.hł.
51.19972222222214.443333333333175–195
póstowe čisło:	02625
předwólba:	03591
wotwodźene słowa:	wobydler/ka: Wownjowčan/-ka adjektiw: Wownjowski skłonowanje: Wownjowa, Wownjowej, Wownjow, Wownjowom, we Wownjowje
Połoženje Wownjowa w Budyšinje Połoženje Wownjowa w Budyšinje
wikidata: Wownjow (Q18691696)

Geografija

Karta Wownjowa před twarom rěčneje zawěry

Wownjow leži něhdźe 2,5nbsp;km sewjerowuchodnje Budyskeho stareho města při južnym brjoze spjateho jězora na lěwej stronje Sprjewje, kotraž wustupuje tule přez wusku wudrjeńcu Ćělca (němsce Abgott) ze skalneje doliny do nižiny.

Susodne wjeski su Bórk na wuchodźe, Ćichońca na juhozapadźe a Nowe Małsecy na sewjerozapadźe. Něhdźe 650 metrow před Wownjowskim přibrjohom leži tak mjenowana „ptača kupa“ w jězorje, kotraž steji pod přirodoškitom.

Stawizny

Wownjowski hród w lěće 1859

Wjes naspomni so k prěnjemu razej hižo w lěće 1245 jako sydło knjeza Rainoldus de Eunowe.

Hač do lěta 1936 bě Wownjow samostatna gmejna, potom so do Bórka zagmejnowa, z kotrymž w lěće 1973 do Budyšina přińdźe. Hač do lěta 2020 słušeše wjeska oficielnje k měšćanskemu dźělej Ćichońca.

Wobydlerstwo

We 1880tych lětach měješe Wownjow po Arnošta Mukowej statistice 112 wobydlerjow, mjez nimi 100 Serbow (89 %) a 12 Němcow.^[3]

W lěće 1925 bě wot 109 wobydlerjow 98 ewangelskich a dźesać katolskich. Ewangelscy wěriwi přisłušeja znajmjeńša ze 16. lětstotka Budyskej tachantskej wosadźe.

Wosobiny

• Jan Awgust Kapler (1851–1937), wučer, basnik w młodych lětach; rodźeny we Wownjowje
• Wójćech Kóčka (1911–65), archeolog, uniwersitny profesor w Pólskej; rodźeny we Wownjowje

Žórła

• Burk/Bórk mit Oehna/Wownjow. W: Oberlausitzer Heide- und Teichlandschaft (= Werte der deutschen Heimat. Zwjazk 67). 1. nakład. Böhlau, Köln/Weimar/Wien 2005, ISBN 978-3-412-08903-0, str. 266–269.

• Cornelius Gurlitt: Oehna. W: Beschreibende Darstellung der älteren Bau- und Kunstdenkmäler des Königreichs Sachsen. 32. Zwjazk: Amtshauptmannschaft Bautzen (II. Teil). C. C. Meinhold, Dresden 1908, str. 30.

1. staw: 31. decembra 2023; Statistiska rozprawa města Budyšina za IV. kwartal 2023, awgust 2024
2. Křesćan Bohuwěr Pful: Łužiski serbski słownik. Maćica Serbska, Budyšin 1866, str. 217 (online).
3. Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 57. → wšě wjeski

Wotkazaj

 Commons: Wownjow – Zběrka wobrazow, widejow a awdiodatajow

• Wownjow w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)

Měšćanske dźěle Budyšina

Błohašecy | Bobolcy | Bolborcy | Bórk | Bozankecy | Ćichońca | Ćemjercy | Debrikecy | Delni Wunjow | Delnja Kina | Horni Wunjow | Hornja Kina | Južne předměsto | Lešawa | Lubochow | Mały Wjelkow | Nadźanecy | Nowe Małsecy | Nutřkowne město | Sćijecy | Sewjerowuchodny wobkruh | Słona Boršć | Smochćicy | Strowotna studnja | Wownjow | Wuchodne předměsto | Wulki Wjelkow | Wuricy | Zajdow | Zapadne předměsto (ze Židowom)