Vijenac (arhitektura)

Vijenac ili korniš (od francuskog: corniche, koja je izvedena iz talijanskog: cornice = okvir, a ona iz latinskog: cornic^[1]) je pojam iz arhitekture za vodoravnu istaku na zidu, koja pokriva (sakriva) stropne grede.^[2] Vijenac pored dekorativne ima i praktičnu funkciju, jer čuva drvene grede od oborina.^[3]

Thumb — Razne vrste krovnih vijenaca iz francuskog Larousseovog rječnika iz 1922.

Vijencem se naziva i svaka vodoravna istaka na građevini, kao što su istake iznad vrata,^[2] prozora, a korniša se zove i nosač zavjesa, koji stoji iznad prozora ili vrata.

Kod klasičnih grčkih hramova vijenac je bio najviši element trabeacije^[2] koja se sastoji (od vrha do dna) od vijenca, friza (sastavljenog od nanizanih triglifa i metopa) i arhitrava. Taj način pokrivanja krovnih greda, Rimljani su preuzeli od Grka i proširili njegovu primjenu na sve stropne grede, na višekatnim građevinama, jer Grci takve nisu gradili. Vijenci su bili osobito popularan arhitektonski element za renesanse, a u kasnijim stilskim razdobljima se više nisu klesali od kamena, već se izvodili od žbuke. Vijenci se u manjoj mjeri koriste i u modernoj arhitekturi, iako sve manje a najčešće kod krova, kao element pokrivanja krovni greda.