מידע נוסף ניתוח דקדוקי ...
ניתוח דקדוקי |
כתיב מלא | מת |
הגייה* | met |
חלק דיבר | תואר |
מין | זכר |
שורש | מ־ו־ת |
דרך תצורה | משקל קָטֵל |
נטיות | נ׳ מֵתָה; ר׳ מֵתִים, נ"ר מֵתוֹת; ר׳ מֵתֵי־ |
סגירה
- חסר חיים. אדם או בעל חיים שפסקה חיותו לנצח.
- ” וְאֶקְבְּרָה מֵתִי מִלְּפָנָי.. במבחר קברינו קבור את מתך“ (בראשית כג, פסוקים ד – ו)
- ”אַל נָא תְהִי כַּמֵּת אֲשֶׁר בְּצֵאתוֹ מֵרֶחֶם אִמּוֹ וַיֵּאָכֵל חֲצִי בְשָׂרוֹ“ (במדבר יב, פסוק יב)
- ”נִשְׁכַּחְתִּי כְּמֵת מִלֵּב הָיִיתִי כִּכְלִי אֹבֵד“ (תהלים לא, פסוק יג)
- "אבוי לבי לבי לבי / הו כתם דם שותת / באשר רב החובל שלי / צונח קר ומת" (הו, רב חובל , מאת וולט ויטמן, בתרגום נעמי שמר)
- בהשאלה: צמח שאיבד את הלחות שלו והתייבש ונבל.
- בהשאלה: בצירופים שונים: דבר חסר תועלת. או שנעדר תכונה חיונית.
מידע נוסף
הריבוי מתים בניקוד שונה מְתִים במשמעות שונה- בני אדם חיים. שונה צורת היחיד לא ברורה אם מת או מתה משערים שמתו.
ראו גם
מידע נוסף השורש מות ...
השורש מות |
השורש מ־ו־ת הוא שורש מגזרת נע"ו/י הנוטה על דרך משקל "פָעֵל".
נטיות הפעלים
מ־ו־ת |
עבר |
הווה/בינוני |
עתיד |
ציווי |
שם הפועל |
קַל |
מֵת |
מֵת |
יָמוּת |
מוּת |
לָמוּת |
נִפְעַל |
-אין- |
-אין- |
-אין- |
-אין- |
-אין- |
הִפְעִיל |
הֵמִית |
מֵמִית |
יָמִית |
הָמֵת |
לְהָמִית |
הֻפְעַל |
הוּמַת |
מוּמָת |
יוּמַת |
-אין- |
-אין- |
פִּעֵל |
מוֹתֵת |
מְמוֹתֵת |
יְמוֹתֵת |
מוֹתֵת |
לְמוֹתֵת |
פֻּעַל |
מוֹתַת |
מְמוֹתָת |
יְמוֹתַת |
-אין- |
-אין- |
הִתְפַּעֵל |
-אין- |
-אין- |
-אין- |
-אין- |
-אין- |
|
|
סגירה