tempo

Substantivo masculino

tempo (sg: tempo; pl: tempos)

1. (Tempo) Sucesión de acontecementos que se mide con elementos naturais, co Sol e a Lúa por exemplo, ou cos sistemas de medida que son as horas, os anos etc.
2. (Música) É unha serie de termos en italiano cos que se expresa a velocidade dunha obra, é dicir a frecuencia no tempo dos golpes de expresión sonora ou rítmica da composición; largo, larghetto, adagio, andante, moderato, allegro, presto, prestíssimo.
3. (Meteoroloxía) Situación meteorolóxica.
4. (Lingüística) Categorización das formas verbais conforme o momento da acción.
5. (Literatura) Tempo narrativo, inherente á narración, entendida esta como proceso creativo.

Traducións

O tempo como decorrer dos acontecementos

Alemán: Zeit (de). Asturiano: tiempu (ast). Bretón: amzer (br).

Castelán: tiempo (es). Francés: temps (fr). Grego: χρόνος (el).

Inglés: time (en). Italiano: tempo (it). Portugués: tempo (pt).

O tempo como termo de música

Asturiano: tiempu (ast).

Francés: tempo (fr).

Polaco: tempo (pl).

Meteoroloxía

Alemán: Wetter (de). Asturiano: tiempu (ast).

Castelán: tiempo (es). Francés: temps (fr).

Portugués: tempo (pt).

Véxase tamén

• Apéndice: Léxico da música

Substantivo masculino

tempo (sg: tempo; pl: tempos)

1. (Música) Tempo, os movementos en música.

Substantivo masculino

tempo

1. (Tempo) Tempo como decorrer dos acontecementos.

Substantivo masculino

tempo (sg: tempo; pl: tempos)

1. (Tempo) Tempo como decorrer dos acontecementos.
2. Tempo, duración limitada, por oposición á idea de eternidade.
3. Tempo, período.
4. Tempo, época.
5. Sucesión, de anos, meses, días, horas que envolve a sensación de pasado, presente e futuro.
6. Estación ou duración propia.
7. Tempo, situación meteorolóxica.
8. (Música) Tempo, música.
9. Tempo, referíndose ó momento da acción dos verbos en gramática.
10. (Deportes) Os dous períodos de cada partido no fútbol.