Scout X-5C

Scout X-5C foi un foguete espacial dos Estados Unidos propulsado exclusivamente por propelente sólido. Estaba concibido como un lanzador suborbital de baixo custo e foi usado desde o complexo de Wallops Island unha única vez, o 27 de abril de 1968, para probar vehículos de reentrada atmosférica.^[1][2]

Scout X-5C
Función	Lanzador espacial lixeiro
Tamaño
altura	22,0 m[1]
diámetro	1,02 m[1]
masa	17.500 kg[1]
Etapas	3[1]
foguetes derivados
Familia	Scout
Lanzamento históricos
Estado	Retirado[1]
Sitios	Wallops Island[1][2]
Total de lanzamentos	1[1][2]
Primeira etapa – Algol 2B[1]
propelente	Propelente sólido[1]
Segunda etapa – Castor 2[1]
altura	6,04 m[1]
diámetro	0,79 m[1]
masa baleiro	695 kg[1]
masa cheo	4424 kg[1]
impulsado por	1[1]
potencia máxima	258,92 kN[1]
Impulso específico	262 s (232 s a nivel do mar)[1]
propelente	Propelente sólido[1]
Terceira etapa – Antares 2[1]
altura	2,90 m[1]
diámetro	0,78 m[1]
masa baleiro	300 kg[1]
masa cheo	1400 kg[1]
impulsado por	1 X-259[1]
potencia máxima	93,094 kN (no baleiro)[1]
Impulso específico	293 s (no baleiro)[1]
propelente	Propelente sólido[1]
[ editar datos en Wikidata ]

Notas

1. Mark Wade (2017). "Scout X-5C" (en inglés). Consultado o 28 de maio de 2017.
2. Gunter Dirk Krebs (2017). Gunter's Space Page, ed. "Scout-X5A" (en inglés). Consultado o 28 de maio de 2017.

Véxase tamén

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Scout X-5C

Outros artigos

• Scout
• Scout A
• Scout B
• Scout B1
• Scout D1
• Scout E1
• Scout F1
• Scout G1
• Scout X1
• Scout X2
• Scout X-2B
• Scout X-2M
• Scout X-3A
• Scout X-3C
• Scout X-3M
• Scout X-4
• Scout X-4A
• Blue Scout Junior