Paul Barras

Paul François Jean Nicolas, vizconde de Barras, nado en Fox-Amphoux en 1755 e finado en 1829, foi un político revolucionario francés.

Paul Barras

Nome orixinal	(fr) Paul François Jean Nicolas, vizconde de Barras (fr) Paul Barras
Biografía
Nacemento	30 de xuño de 1755 Fox-Amphoux, Francia
Morte	29 de xaneiro de 1829 (73 anos) Chaillot, Francia (pt)
Lugar de sepultura	Cemiterio do Père-Lachaise, 28 Grave of Barras (en)
Q3029398
31 de outubro de 1795 – 9 de novembro de 1799
61º President of the National Convention (en)
4 de febreiro de 1795 – 19 de febreiro de 1795 ← Stanislas Joseph François Xavier Rovère – François Louis Bourdon (pt)  →
Deputy to the National Convention (en)
21 de setembro de 1792 – 26 de outubro de 1795 Circunscrición electoral: Alpes da Alta Provenza
Actividade
Lugar de traballo	París
Ocupación	político, salonnière, xuíz
Partido político	Clube Jacobino (pt) Montanha (Revolução Francesa) (pt)
Carreira militar
Rango militar	xeneral de brigada
Participou en
5 de maio de 1789	Revolución Francesa
Obra
Arquivos en	Servizo Histórico de Defensa [ GR 7 YD 264]
Outro
Título	Vizconde
Sinatura
Descrito pola fonte	Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Баррас Поль) Enciclopedia soviética armenia Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron

Paul Barras.

Traxectoria

Naceu no seo dunha familia da pequena nobreza provenzal. Aos dezaseis anos entrou como cadete no rexemento de Languedoc, destinado á India. En 1776 participou na defensa de Pondicherry diante os británicos, ata a capitulación francesa o 18 de outubro de 1778, cando co resto da gornición volta a Francia. En 1782 participa nunha expedición ao sueste asiático, e tras o Tratado de París (1783) deixa o exército.

Tras a Revolución Francesa inscríbese na francmasonería e no club dos xacobinos. Entra como delegado na Convención Nacional polo departamento de Var. Únese ao deputados da Montagne e vota a favor da pena de morte para Lois XVI (1793). A Convención envíao aos departamentos do sueste, fai fronte ás insurreccións que se organizan en Toulon e Marsella e confía a un descoñecido capitán de artillaría, Napoleón Bonaparte, a defensa das costas da Provenza.

Barras foi un dos principais responsables, con Jean-Lambert Tallien e Joseph Fouché, da caída de Robespierre o 9 de termidor (27 de xullo de 1794). Barras convértese en membro do Directorio que se encarga do poder executivo. O nomeamento de Bonaparte como xefe do exército de Italia posibilitou o mantemento do Directorio.

Tras o golpe de estado do 18-19 de brumario, Barras dimite e marcha ao exilio en Bruxelas e Roma.