Nuno Álvares Pereira

Nuno Álvares Pereira, nado en Cernache do Bonjardim o 24 de xuño de 1360 e finado en Lisboa o 1 de novembro de 1431, foi un militar portugués, tamén coñecido como o Santo Condestábel ou Beato Nuno de Santa Maria.^[1]

Nuno Álvares Pereira

Biografía
Nacemento	24 de xuño de 1360 Cernache do Bonjardim, Portugal (pt)
Morte	1 de novembro de 1431 (71 anos) Convento do Carmo, Portugal
Lugar de sepultura	Igreja do Santo Condestável (pt)
Condestábel
Datos persoais
Relixión	Igrexa católica
Actividade
Ocupación	militar, político, comandante
Carreira militar
Rango militar	mariscal
Conflito	Crise de 1383–1385 em Portugal (pt) Batalha de Aljubarrota (pt) Conquista de Ceuta (pt)
Orde relixiosa	Orde de Santa María do Monte Carmelo
Enaltecemento
2009 - santo santo
Día de festividade relixiosa	6 de novembro 1 de novembro
Outro
Título	Duque de Barcelos (pt)
Fillos	Beatriz Pereira Alvim
Pais	Álvaro Gonçalves Pereira   e Iria Gonçalves de Carvalhal
Irmáns	Pedro Álvares Pereira
Descrito pola fonte	Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron

Biografía

Desempeñou un papel fundamental na crise de 1383-1385, onde Portugal xogou a súa independencia contra o reino de Castela. Nuno Álvares Pereira foi tamén conde de Arraiolos, de Barcelos e de Ourém. Após a aclamación de Xoán I polas cortes de Coímbra, Nuno Álvares Pereira fixo unha viaxe diplomática, militar e de peregrinación a Santiago de Compostela, durante a que tomou o castelo do Neiva, en Santiago do Neiva, episodio conmemorado na actualidade na feira medieval de Viana do Castelo.^[2]

A vitoria atinxida, dirixindo campesiños (batalla dos Atoleiros, no Alentexo), levouno a ser nomeado condestábel do exército, á fronte do cal logrou a decisiva vitoria de Alxubarrota (14 de agosto de 1385) contra as tropas castelán-francesas, aliadas á súa vez con parte da nobreza lusa, asegurando o trono portugués para o Mestre de Avis.

Descendencia

Casou en 1376 con Leonor de Alvim (sobriña do cortesán Pedro Coelho) coa que tivo tres fillos, pero só unha filla, Beatriz Pereira de Alvim (Beatriz de Portugal), chegou á idade adulta, estando casada cun fillo natural de Xoán I de Portugal, Afonso de Portugal (primeiro Duque de Braganza) e dando lugar á Casa de Braganza (que reinaría en Portugal tres séculos despois). Por tanto, polo matrimonio da súa filla, Nuno é antepasado de varias das casas reais europeas, entre elas Isabel de Barcelos era avoa materna de Isabel I de Castela, a Católica.^[3]

Vida relixiosa

Cando a súa muller morreu en 1387, abrazou a vida relixiosa. Fundou o convento carmelita de Lisboa en 1389 e ingresou na Orde do Carmelo o 15 de agosto de 1423 como irmán laico. Despois dunha vida modelo de penitencia, morreu no recendo da santidade o 1 de novembro de 1431. Foi enterrado no Convento do Carme en Lisboa, onde morrera, pero en 1755, o terremoto que asolou Lisboa destruíu a igrexa.

As cortes de Portugal pediron a súa beatificación a Urbano VIII no século XVII.^[4] Foi beatificado o 23 de xaneiro de 1918 por Bieito XV e canonizado en abril de 2009 por Bieito XVI.^[5]

Na literatura

Luís de Camões, en sentido literal ou alegórico, explícito ou implícito, fai referencia a O Condestável catorce veces en Os Lusíadas. O forte Nuno, como Camões o designa, aparece logo evocado na 12.ª estrofa do canto primeiro: "Por estes vos darei um Nuno fero, Que fez ao Rei e ao Reino tal serviço," e no canto oitavo, estrofe 32: "Mas mais de Dom Nuno Álvares se arreia. Ditosa Pátria que tal filho teve!".

Galería de imaxes

• Monumentos
• 
  Monumento no Castelo de Ourém
• 
  Estatua ecuestre onda o Mosteiro de Batalha
• 
  lugar de nacemento de D. Nuno - Cernache do Bonajardim
• 
  Igrexa de Vila Nova da Rainha, lugar do seu casamento
• 
  Gravura da Crónica do Condestável
• 
  Convento do Carmo onde pasou os seus derradeiros anos
• 
  Monumento ao Santo Condestábel en Lisboa
• 
  Monumento Cernache do Bonjardim